football players | one shots [OC]

10, ricardo quaresma.

⠀

⠀
Evliliğinizin ikinci yılını geride bırakmak üzereyken her güne mide bulantılarıyla uyanmaya başlamıştın. İşkence gibiydi. Ligin temposu bir hayli arttığından Ricardo yaşadığın bu tatsız durumun henüz farkına varamamıştı.

Sen ise anne olacağını öğrenmiştin o sabah.

Karmakarışık hissediyordun.

Mutluydun fakat korkuyordun. Yaklaşık bir aydır yaşadığın bu eziyetin birkaç ay daha seninle olacağını düşündükçe hararet basıyordu adeta. Karnın büyüyecekti, dilediğin gibi hareket edemeyecektin, mide bulantıların da sürerdi belki... İşin bir de doğum kısmı vardı ki en can alıcı kesit burada başlıyordu aslında.

Çok endişeliydin.

Eve girdiğinde anahtarlarını ve çantanı bir köşeye atıp odanıza çıktın. Bedenini hiç beklemeden yatağa bırakmış ve bir süre ağladıktan sonra uykuya dalmıştın orada.

Suratında hissettiğin yumuşak dokunuşlar eşliğinde uyanabildin ancak. Quaresma antranmandan gelmiş seni uyandırmaya koyulmuştu.

"Kocanı karşılamayacak mısın?" diye homurdandı dudaklarına ufak öpücükler bırakırken. Asla uslu durmuyordu. Parmakları karın bölgeni bulduğunda onu uzaklaştırmaya çalıştın ve yerinde doğruldun.

"Yapma!" dedin gülerek.

Hep zayıf noktandan vuruyordu fakat bu defa sözünü ikiletmeden durup yüzüne baktı. Normalde bu kadar çabuk pes etmezdi. Gözlerin engel olmuştu ona.

"Ağladın mı sen?" diye sordu.

Kaşlarını çatmıştı şimdi. Yutkundun ve başını iki yana salladın.

"Hayır."

"Yalan söylemeyi hiç beceremiyorsun..."

Yüzünü kavrayıp sana biraz daha yaklaştı. Bu kez dudaklarının kenarından öptü uzunca.

"Neden ağladın?"

O sana karşı bu kadar ilgiliyken sen hamile olduğun için sevinmek yerine saatlerce ağlamıştın. İçinde öyle duygu değişimleri yaşıyordun ki bu sefer de Ricardo'ya karşı suçlu hissettiğin için ağlamaya başladın.

Kollarını eşinin boynuna dolayıp bedenine biraz daha sokuldun.

Şaşkındı karşındaki. Son zamanlarda stresli olduğunu düşünüyordu ancak bu seviyeye geleceğini tahmin edememişti. Kollarını beline dolayıp seni sıkıca sardı. O pozisyonda tek eliyle saçlarını okşamayı da ihmal etmiyordu. Resmen duygu boşalması yaşıyordun.

Bir süre kocanın göğsünde ağladıktan sonra burnunu çekerek ayrıldın ondan.

"Özür dilerim." dediğinde Ricardo başını iki yana sallayarak karşılık verdi.

"Seni ihmal mi ediyorum?" diye sordu. Ağlamanın sebebi kendisi miydi yoksa? Tek gözyaşı akıtmanı istemezdi ve buna bir şekilde sebep olduysa telafi etmeyece çalışacaktı.

Yine "Hayır." cevabını verdin.

"Öyleyse ne?.. Ligi dert ediyorsan endişelenme, şampiyon olacağız."

Moralini düzeltmeye çalışıyordu, öyle ki seni güldürmeyi başarmıştı. Gözlerini silip iç çektin. "Hiç şüphem yok."

Söyleyip söylememek arasında ince bir çizgide dolaşıyordun o anlarda. Herkes hamile olduğunu hoş kutlamalar eşliğinde açıklarken sen kocana ağlayarak söylemeyi elbette istemezdin ancak henüz birkaç saat önce öğrendiğin bu bilgiyi onunla paylaşmak belki iyi gelirdi.

"Belki" değil; iyi gelirdi.

Elini yakalayıp karnının üzerine getirdin ve orada kalmasını sağladın.

"Hamileyim." dedin hiç beklemeden.

İkiniz de sustunuz. Ne elini karnının üzerinden ne de gözlerini senin gözlerinden çekiyordu. Dumura uğramıştı resmen. Diyecek kelime bulamıyordu.

Söylediğini nihayet idrak edebildiğinde önce sırıttı ardından sesli bir hâlde güldü. "Siktir!" dedi kahkahasını sürdürüyorken. "Baba oluyorum..."

Bir süre mutluluğunu yaşamasına izin verdin. Sana sarılmış, dudaklarından ıslak öpücükler almış ve bi' ara oturduğu yerde kollarını iki yana açarak hayali tribünleri selamlamıştı. Heyecanı biraz olsun köreldiğinde sana dönmeyi ancak akıl edebildi. Eski pozisyonuna gelip ellerini tuttu ve bakışlarını yüzüne odakladı.

"Bunun için mi ağladın?" dediğinde dudağını ısırıp onu onayladın.

Sana şefkatle baktı. Uzanıp saçlarının arasına kocaman bir öpücük kondurdu. Oradan ayrılmadan evvel "Bebeğim," diye fısıldamıştı. "Sana öyle iyi bakacağım ki hayatının en rahat aylarını geçireceksin."

Hamilelik sürecini bir şekilde atlatsan da karnında dışarı çıkmayı bekleyen bir bebek vardı artık. Sonsuza dek orada kalamazdı.

"Nasıl doğuracağım bu şeyi?" diye sorduğunda Ricardo gülerek kollarını sana doladı.

"Beni alırken zorlanmamıştın."

Cümlesi sonrası omzuna vurmaya çalıştığında şaka olduğunu söyleyerek geri kaçtı. Sırıtıyordu ama konuşmana fırsat vermedi yine de.

"Kolay bir yöntem bulunur." diye ekledi. "Bunları endişe etme, tamam mı? Kocan senin için her şeyi halledecek."

Gülümsedin. Korkun geçmemiş olsa da yanında her daim seninle kalacak bir adamın varlığını hissediyordun. Bu o kadar iyi gelmişti ki uzanıp dudaklarına kapandın nazikçe.

Dudaklarınız ayrıldığında gülerken bulmuştun kendini.

"Hakeme kelebek sallayan adam... Şirin Baba'ya evrildin iki dakikada, daha neler göreceğiz bakalım?.."
⠀
⠀
⠀

***
Tubaalk787 ♡~