Prologue

1.6K 66 5
                                    

“You really think you can escape me, Verity.” Napahinto ako sa pagtakbo at napalingon sa likod ko.

Namilog ang mata ko ng makitang nakatutok sa akin ang baril niya. Shit! Is he really going to kill me?! Akala ko ba madadala pa ito ng pakaunting awa effect?!

“Why don't you just let me go?”

“As if naman madali lang 'yon.” Hinaplos niya ang buhok ko dahilan para manindig ang balahibo ko. “I never thought that I will fall for you harder, Verity. Hindi ko alam kung anong ginawa mo sa akin but I want you mine.”

“Hindi ba importante ang desisyon ko, Idan?” He smiled playfully.

Kung may sapat lang ako na lakas, kanina ko pa siya sinuntok. Napairap ako at napailing. Wala na ba talaga akong takas dito? Nasaan na ba kasi ang lalaking 'yon? Kung saan ko siya kailangan doon din siya mawawala. Gosh! 

“No.” Napangiwi ako dahil sa sinabi niya. He heavily sighed. “You always choose the wrong decision, Verity. And I only want what's the best for you.”

Liar! Do you really think maniniwala ako sa'yo? I chuckled dahilan para mapakunot ang noo niya. Hindi ako kagaya ng ibang babae mo, Idan. Hinding-hindi ako maniniwala sa isang katulad mo!

Mapaglaro akong ngumiti dahilan para magulat siya. Hinawakan ko ang pisnge niya at napahinto ito. Nawala ang ngiti ko ng maramdaman na kumalma ito.

“Do you really think na maniniwala ako sa'yo, Idan?” Napatawa ako ng pinakamalakas dahilan para magulat siya. “Baka nakakalimutan mo? I'm from another world. Nag aaral ako.”

Napa smirk ito dahilan para mapairap ako. Dumistansya na ako at pumalakpak pa siya.

“That's why I like you, Verity. You're different from other girls.” Red flag na male lead nga naman. 

“We're different. Hindi mo lang talaga na appreciate ang effort ng iba.”

“And why would I? Kasalanan ko bang hindi nila nakuha ang atensyon ko?” Napailing na lamang ako.

Napahinto ako ng maalala ko si Lucien. Alam kong may alam siya dito. He might be the answer that I was looking for.

“Nasaan si Lucien?” Biglang nagbago ang ekspresyon sa kanyang mukha, halatang hindi niya nagustuhan ang tanong ko. “I don't like him!” Nagulat siya dahil sa sinabi ko. “May gusto akong malaman—”

“Bakit hindi ka sa akin magtanong?” Tinaasan niya ako ng isang kilay dahilan para mapairap ako.

“As if naman sasagot ka sa mga tanong ko.” Napatawa ito dahil sa sinabi ko. 

“Of course, hindi talaga ako sasagot. Alam mo naman na ayaw kong mawala ka sa paningin ko diba?” Walang gana ko lang siyang tinignan. “At sa tingin mo ba sasagot sa'yo si Lucien?”

“Pipilitin ko.” He chuckled na para bang nagbibiro ako.

“Okay.” Nagulat ako ng hinila niya ako.

Ngumiti ito ng nakakaloko ng huminto kami sa isang pinto na sa tingin ko ay kwarto.

“Oh no, Idan. Don't tell me—” He just smile warmly.

This two faced! Bitch!

Nagulat nalang ako ng hinila niya at muntik pa akong matumba ng tinulak niya ako. Namilog ang aking mata ng magtama ang mata namin ni Lucien.

Walang suot na damit pang itaas at puro pasa ang kanyang katawan. Mabigat ang kanyang paghinga at halos mawalan na ito ng malay.

“Oh gosh. Idan what did you do to your own brother?”

Ngumiti lang ito ng nakakaloko. This damn psychopath!

Twist Of FateWhere stories live. Discover now