Risk it All (Pacific East Series #1)

CHAPTER 24

Author's Note: Thanks guys for the 800reads. :)

Btw, yung kinanta ni Matthew sa bar nung nalasing si Sam ay Masaya by Bamboo. :)
------------------------------------------------------

Nagriring ang cellphone ko at hindi ko ito pinapansin. Ayokong dumilat. Pakiramdam ko ay puyat na puyat ako kahit maaga naman ako nakatulog kagabi. Nang hindi pa din tumitigil ang pag ring ay kinapa ko ang bedside table ko para hagilapin kung nasaan ang phone ko nang makapa ito ay sinagot ko ang tawag. Nakadapa pa din ako at hindi pa din dumidilat.

"Hello?" Antok pa ang boses ko at bahagya pa akong namamalat.

"Samuelle Elise. Where the hell are you?" Napadilat ako bigla nang marinig ang boses ni Matthew sa kabilang linya. The hell. I forgot we have practice for today! Shiz. Hindi ako nag alarm dahil wala akog klase at nasa Japan pa ang prof ko. Napasulyap ako sa digital clock ko. Alas nwebe na! Alas nwebe din ang usapan namin ng practice!

I groaned silently. Kailangan ko ng kumilos. "Papunta na ko. Papunta na." Unti unti ako bumangon at tahimik na naghikab.

"You just woke up. Kanina pa kami nandito kina Luke." Hindi ko pinapakinggan ang pagtalak niya dahil parang mapapapikit pa ko.

"Are you listening?!" Gusto king matawa sa pagkairita niya sa akin. Eto na nga e. Babangon na.

"Maliligo na ko. Sandali. Sige na. Sige na." Nagsasalita pa siya pero bimabaan ko na. Nagpunta na ako sa bathroom para maligo. Pagkatapos ay nagbihis na ko. Isang mint green na sweatshirt, black skinny jeans at all black na vans. Medyo loose yug sweatshirt ko kaya medyo nakikita ang balikat ko.

Nagdrive na ako papunta kina Luke. Malayo layo ang BF sa condo ko. Sana lang ay huwag akong matraffic.

Papasok na ako sa village. Ilang ikot pa at nakarating na ko sa bahay nila. Dito ko na lang sa labas ipapark ito. Tanaw ko din ang sasakyan nila Spence dito. Inayos ko muna saglit ang sarili ko sa rearview mirror at bumaba na driver's seat. Kinuha ko sa backseat ang gitara ko na nasa case neto. Pinindot ko ang lock key button sa susi ko at umilaw ang headlights neto.

Pagpasok ko sa loob ay sinabihan ako ng katulong na nasa music room na sila. Nakasalubong ko pa si Laura, kapatid ni Luke, na mukhang may pupuntahan. Nagbeso lang siya sa akin at umalis na.

Tumuloy ako sa music room. Bahagyang nakabukas ang pinto at medyo tahimik doon. Sumilip muna ako pare pareho silang nakasalampak na apat sa carpeted floor. I know its bad to eavesdrop pero nang marinig ko ang pangalan ko ay nanalo ang kuryosidad ko.

"You think Sammy is finally over with your brother?" Si Spence ang nagtatanong. Naka indian sit siya ang nilalaro ang drumstick sa isang kamay. Si Matthew naman ay nakatigild sa akin. Nakastretch ang dalawang paa. Ang kanan ay nakapatong sa kaliwa at ang dalawang kamay ay nakatukod sa may floor.

"I don't know. This past few weeks ay nahihirapan akong basahin ang nasa isip niya." Napatingin ako sa baba. Do I look depress to them na hanggang ngayon akala nila ay di pa din ako okay? Well. Yeah Im not yet fully recovered but Im okay. I'm not hysterical anymore. Tumingin ulit ako sakanila. Si James ay nakatalikod sakin at pareho ng pisisyon ni Matthew. Si Luke ay sa banda dito nakaharap. Nakapatong ang forearm sa kaliwang tuhod at ang kanang binti ay nakastretch.

"She's been through a lot. Ayokong isiping hindi pa siya okay. Pero everytime I look in her eyes, all I can see is pain and bitterness." Worried ang tono ng boses ni James. I feel guilty. All of them are thinkig about me. Naggiging hassle na ba ko sa amin? Ayokong isipin na ganun. What will I do then? Hindi ko naman mapipigilan kung anong nararamdaman ko. Do I look like a fucking damsel in distress infront of them?