LULLABY

Chapter 50 : Running Away

- Reckless ● Madison Beer
now playing...

─────
Elixir's POV
─────

Habang silang lahat ay busy pinapanuod ang nasa loob ng USB naisip ko na mag impake ng gamit ko guilty ako na may tinago akong sekreto lalong lalo na kay Stacy at Tyco.

Bakit ba lahat ng ito ay nangyayari lang sa isang araw? Bakit lahat ng tinago ko ay ngayon pa nabubuking?

Alam kong di na gugustuhin ni Tyco makita ang pagmumukha ko after what he discovered kaya napagdesisyunan ko nalang umalis. I'm really sorry Xeilten..

Lalong lalo na kay Stacy. I failed. Hindi ko napansin na kakatago namin ng sekretong ito nasaktan na pala si Stacy matagal na. We already failed..
Maganda rin sigurong umiwas muna ako sa Xeilten lalo na kay Stacy... kasi hindi lang sa nasaktan ko si Stacy.. hindi ko narin kasi alam kung ano tong nararamdaman ko para kay Stacy.

Ito yung hindi ko naramdaman kay Gwen or kahit kay ate Aeri. May iba kasi.. I feel safe and warmth something like this medyo kinakabahan na ako.

Dahan-dahan kong binuksan ang pintuan. At magulat sa biglang tumawag sakin

"Elixir what are you-" tanong ni ate Aerilyn pero I placed my finger infront of my own mouth para magsignal ng 'shhhh'

"I'm leaving ate, salamat dahil pinatulog niyo ako dito ng ilang araw. Ayoko na maging pabigat lalo" pabulong kong sabi and I smiled bitterly

"Okay? Take care I guess" sabi niya at halatang confused si ate. Yes, nagiging pabigat na ako lalo na't I hid the secrets that can help us find out kung sinong killer ni Gwen.

Lumabas na ako ng pintuan at chineck ang bulsa. May unti natitira pa naman akong allowance. Nagtaxi na ako.

Maya-maya ay binaba narin ako sa tapat ng isang building. I'm back Gwen, haunt me kung gusto mo. I already failed my mission. Pumasok ako sa loob ng apartment building at nakarating sa floor ko.

For now wala akong nakitang kakaiba. Hindi katulad nung first na makita ko si Gwen na yung vibe ay medyo creepy pero ngayon normal lang as if umuwi ako ng apartment galing school. Even if Gwen haunts me, di na ako takot. I'm too tired to even try to run away or confront her soul.

Binuksan ko ang aking pintuan at nakapasok na sa loob ng apartment ko. Nothing new. Hindi naman ako pinutulan ng kuryente. I just flopped onto the bed with my tears still rolling down my cheeks. Nakakapagod rin kasi.

To be honest, mabigat yung secret na tinago ko sakanila. I was already thinking of telling someone about it pero hindi ko magawa.

Makikita ko rin sila sa school bukas. Ano ba yan.. ako gumawa ng pangalan na 'Xeilten' tapos ako pa aalis sa grupo. Kadayaan. I'm just laughing while crying here like an idiot as I remembered na sakin pala nanggaling yung 'Xeilten' na pangalan.

I guess I'll ignore them. Yeah, kunwari hindi ko sila kilala.

─────
Cassidy's POV
─────

"He's not answering my calls"

"Kahit sakin hindi rin niya sinasagot"

"Sandale nga try ko ano bang number?"

"Yun lang, wala akong load hehe"

"Magpaload ka sa baba dun sa sari sari store, siraulo"

Lahat kami dito ay tinatawagan halos si Elixir. Kasi we're still scared and worried na baka kung anong mangyari sakanya. Xeilten cares for each other isa yun sa pinagmamalaki ko sa grupo namin.