ေမာင့္ ေယာက်ာ္း(မောင့် ယောက်ျား)

Part-(37.1)

တခ်ိဳ႕ေသာ ခ်စ္ျခင္းေတြက ႏႈတ္က ထုတ္ေဖာ္မျပလည္း

သိပ္ခမ္းနားတဲ့အေၾကာင္း

မင္းကို သိေစခ်င္လိုက္တာ

..... ..... ..... ..... ..... ..... ...... ..... .....

ေဒါက္...ေဒါက္...ေဒါက္

စံအိမ္ႀကီး၏ ေအာက္ထပ္ ဧည့္ခန္းက်ယ္ ႀကီး ထဲတြင္ shoe ဖိနပ္သံက က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚေနခဲ့သည္။
အခန္းအလည္ေရာက္သည္ႏွင့္အေ႐ွ႕မွေလွကားရွိေလွကားထစ္ေတြကို ရပ္ၾကည့္ေနမိတဲ့ သူ
စံအိမ္ႀကီးက ခန္းနားလြန္းပါသည္။
တန္ဖိုး႐ွိ အေဆာင္အေယာင္ေတြႏွင့္စီျခယ္ထားသည့္ အျပင္အဆင္ေတြက ႐ႈမၿငီးစရာ
ဒါက သူငယ္ငယ္တုန္းက ဒယ္ဒီရယ္ မာမီရယ္ ဒယ္ဒီ့အမ်ိဳးအေဆြ ေတြရယ္ အတူေနခဲ့ ရာ စံအိမ္ႀကီး

ဆံပင္ေကာက္ေကာက္ေလးႏွင့္ ကေလးငယ္ေလးက အသဲပံုႏႈတ္ခမ္းေတြကို လွစ္ဟကာရယ္ေမာ ေျပးလြားေဆာ့ကစားရာမွ ထြက္ေပၚလာတဲ့ ခိုးခိုးခစ္ခစ္ရယ္သံေလးေတြက သူ႔နားထဲမွာ ၾကားေနရသည္မို႔ အသံလာရာကိုၾကည့္မိေတာ့
ေကာင္ငယ္ေလးက ျပံဳးျပေနသည္။

ျပံဳးျပေနျခင္းက သူ႔အေနာက္ ေလွကားထိပ္မွ ေအာက္ထပ္သို႔ ဆင္းရန္ျပင္ေနသည့္ အသက္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္အရြယ္ ေကာင္မေလးဆီသို႔

"အစ္မလာၿပီ
သားနဲ႔ လာကစားေပးပါလား အစ္မ"

ေကာင္ေလးက သူ႔ကို ျဖတ္ေျပးကာေလွကားထိပ္သို႔ေအာ္ေျပးသြားၿပီး ေကာင္မေလးလက္ေတြကို လႈပ္ယမ္းရင္းပူဆာေနခဲ့သည္။

"ဖယ္ ငါ့ကိုလႊတ္ Kim Taehyung
ငါကနင္နဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔ ကစားေပးရမွာလဲ
နင့္ကို မုန္းတယ္
ငါ့အနားမလာနဲ႔သြား"

ေကာင္မေလးက တူးတူးခါးခါးျငင္းဆန္ေနခဲ့ကာ ေကာင္ေလး၏ လက္ေတြကို ဖယ္ခ်ေနခဲ့သည္။

"ဘာျဖစ္လို႔လဲ အစ္မ"

ေကာင္ေလးကၿငိဳးငယ္စြာ ထပ္ေမးေတာ့ ေကာင္မေလးက မဲ့ရြဲ႔စြာ

"နင္မ႐ွိတုန္းက ဦးေလးနဲ႔ေဒၚေဒၚတို႔ကသူတို႔ပိုင္တဲ့ ဒီအရာ ေတြအားလံုးက ငါပိုင္ရမွာလို႔ ေျပာခဲ့တယ္
အခု နင္ေမြးလာေတာ့ အရာအားလံုးကို ငါနင္နဲ႔ မ်ွယူေနရတယ္
နင္က တကယ့္ ၿဂိဳလ္ဆိုးပဲ
ငါနင့္ကိုမလို ခ်င္ဘူး"