အရာအားလံုးဟာ ဆိတ္သုန္းသြားခဲ့ သလိုပါပဲ
ေပ်ာက္ေနတဲ့ လမ္းေတြကို ျပန္႐ွာေတြ႔ႏိုင္တယ္ ဆိုေပမယ့္
ကြၽန္ေတာ့္ႏွလံုးသားရဲ႕ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္မယ့္ လမ္းေတြက ေတာ့
ေပ်ာက္ျခင္းမလွ ေပ်ာက္ခဲ့ရတယ္
.... .... ..... .... ..... ..... ..... .... ..... .....
"ဒိုင္း! "
ေတာႀကီးထဲ က ထြက္ေပၚလာေသာ.က်ယ္ေလာင္သည့္ ေသနတ္သံကေတာ့ လူတစ္ဦးကို အသက္မဲ့သြားေစသည္။
ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ အခ်ိန္အနည္းငယ္အထိေတာ့ တိတ္ဆိတ္သြားရကာ အသက္မဲ့သြားၿပီျဖစ္တဲ့ ခနၶာကိုယ္ကို ၾကည့္ေနျဖစ္ၾကသည္။
အဆံုးအစြန္းထိ ေနာင္တမ႐ွိတဲ့ သူက ေတာင္းပန္ဖို႔ကို အေတာ္ေလးဝန္ေလးခဲ့ဟန္တူသည္။
ခ်စ္ရတဲ့သူက သူ႔ကို ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္အထိ မုန္းမေနခဲ့ဘူး ဟူေသာ အသိသည္ ေသျခင္းတရားကိုရင္ဆိုင္ဖို႔ ေျကာက္ရြံ့တုန္လႈတ္ ျခင္း မ႐ွိေတာ့သည့္ ပံုပါပဲ
Mr.Lee ကိုယ့္ကိုယ္ကို အဆံုးစီရင္ သြားျခင္းပင္
"သူ႔ကို ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္ သၿဂိဳလ္ေပးလိုက္ပါ"
ေမာင္မျမင္ ခဲ့ရသည့္ ဒုကၡ ေတြ၏ တရားခံကို အၿငိဳးအေတးေတြႏွင့္ စိတ္တိုင္းက် တစ္စစီ လုပ္ပစ္ခ်င္ပါေသာ္လည္း
ရင္ခြင္ထဲက တစ္ေယာက္တည္းေသာသူေလာက္ အေရးမပါခဲ့ေတာ့
နယ္ေျမသခင္ေလး ၏ စကားကို နာခံစြာ Guard အခ်ိဳ႕ က အေလာင္းကို သယ္သြားၾကသည္။
ရင္ခြင္ထဲမွ အေႏြးဓာတ္ေလးကို ထပ္မံတင္းၾကပ္စြာ ေပြ႔ ဖက္လိုက္ၿပီး ေခါင္းလံုးလံုးေလးကို ဖြဖြေလးနမ္းသည္။
ေမာင္က ဆရာဝန္ေလး၏ နဖူးျပင္ကို သူ့နဖူးျပင္ႏွင့္ ထိ ကာ မ်က္ဝန္းေတြကို စကၠန္႔အနည္းငယ္ မွိတ္ခ်ထားခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ လက္စြပ္ဝတ္ထားေသာ လက္ေသးေသး ေလးေတြကို တစ္ဝႀကီး နမ္း႐ိႈက္လိုက္ၿပီး မ်က္ရည္ ေတြကို သုတ္ဖယ္ေပးကာ
"မငိုနဲ႔ေတာ့
ေနာက္ထပ္လဲ မငိုရေတာ့ဘူး
ေမာင္မ႐ွိတဲ့ အရပ္မွာမငို ပါနဲ႔လား
Jimin
YOU ARE READING
ေမာင့္ ေယာက်ာ္း(မောင့် ယောက်ျား)
FanfictionJk- က်ဳပ္က ဒူးမေထာက္တတ္ဘူး အခ်စ္ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္အတြက္ဆို ပိုဆိုးေသး Jm- အခ်စ္က ငါ့အတြက္ တန္ဖိုးႀကီးတယ္ Jk- က်ဳပ္က အရာအားလံုးရဲ႕ အထက္မွာ ေနရတာႀကိဳက္တယ္ Jm-ငါက အရာအားလံုးနဲ႔ လိုက္ေလ်ွာညီေထြ ေနရတာသေဘာက်တယ္ Jk-က်ဳပ္ ခင္ဗ်ားကိုမခ်စ္ဘူး Jm- ေလလံုးထြားလိုက...
