ထယ်ယောင်းတွေးနေရင်းနဲ့မှ ဗိုက်ဆာလာတာမို့ အောက်ထပ်ကိုဆင်းလာလိုက်ပြီး ထမင်းစားခန်းဆီသာဦးတည်လိုက်သည်။
ထယ်ယောင်းဝင်လာတာကိုတွေ့တဲ့ အိမ်တော်ထိန်းလီက
"သခင်လေးထယ်ယောင်း ထမင်းစားတော့မလား"
"ဟုတ် စားမယ် အန်တီ..
ထယ့်ကိုလေ ထမင်းလေးသုပ်ပေးပါလား
စပ်စပ်လေး.."
"ရပါတယ် အန်တီ သုပ်ပေးမယ်..
ဒါပေမဲ့..သခင်လေးကအစပ်မှမစားနိုင်တာ
ပြီးတော့ သခင်လေးစားနေကျက ထမင်းအချိုသုပ်လေ.."
"လုပ်ပါဗျာ..ထယ်စပ်စပ်လေးစားချင်လို့..."
"ကောင်းပါပြီ အန်တီပြင်ပေးမယ်နော်"
ထယ်ယောင်းလဲ အိမ်တော်ထိန်းလီကိုခေါင်းငြှိမ့်ပြလိုက်ပြီး ထမင်းစားပွဲမှာဝင်ထိုင်လို့စောင့်နေလိုက်သည်။
အိမ်တော်ထိန်းလီလဲ အစပ်အနည်းငယ်ကိုသာထည့်သုပ်ပြီး သခင်လေးထယ်ယောင်းရှေ့ချပေးလိုက်သည်။
တော်ကြာ အစပ်တွေစားပြီးဗိုက်အောင့်မှဖြင့်
သခင်လေးဂျောင်ကုက သူမတို့ကိုပဲဆူမှာလေ။
ထယ်ယောင်း ကိုယ့်ရှေ့ရောက်လာတဲ့ထမင်းသုပ်ကို တစ်ဇွန်းမြည်းလိုက်ပေမဲ့ ကိုယ်စားချင်သလိုမျိုးဟုတ်မနေတာမို့
"အိမ်တော်ထိန်းလီ..အစပ်ထပ်ထည့်ပေးပါအုံး"
"ဟင်..သခင်လေး တော်ပြီလေ
ဗိုက်အောင့်ကုန်မယ် သခင်လေးရဲ့.."
"ထယ့်ဘာသာထယ်ပဲထည့်လိုက်တော့မယ်"ဟုဆိုကာ သူမလက်ထဲက ငရုတ်နှစ်ဘူးကိုယူချသွားပြီး ပန်းကန်ထဲကို စိမ်ပြေနပြေထည့်နေတဲ့သခင်လေးထယ်ယောင်းရယ်ပါ။
''အင်းးး ခုမှပဲစားချင်တဲ့အရသာတိုင်းကွက်တိ"
ထယ်ယောင်း တစ်လုပ်ပြီးတစ်လုပ်စားနေရင်းမှ
အိမ်ရှေ့ကကားသံကြားတာမို့ အိမ်တော်ထိန်းလီ ကအရှေ့ထွက်သွားလေတယ်။
မကြာလိုက်..အိမ်တော်ထိန်းလီနဲ့အတူ JiMinတို့ပါလိုက်ဝင်လာသည်။
ထယ်ယောင်းစားနေတာကိုတွေ့တော့ JiMinက
"ဟေ့..ထယ်ထယ် ဘာတွေစားနေတာလဲ?"
"ထမင်းသုပ်လေ..မိုချီ စားအုံးမလား"
YOU ARE READING
Jeons' Home Sweet Home
FanfictionJust My Imagination. So,don't blame my idols Burmese language(Not English)
