"ဦးဇော် ကျွန်တော်ဝင်လာပြီဗျ"
"အင်း ဦးဒီမှာ"
လူချမ်းသာတို့ရဲ့စာကြည့်ခန်းဖြစ်တာကြောင့်နံရံတွေကအစစာအုပ်စင်သဘောမျိုးဖြစ်ရကာစာအုပ်များမှာလည်းတောင်လိုပုံနေလျက်တွေ့ရသည်။
"ကျွန်တော့်ကိုဘာလို့ခေါ်တာလဲ"
"ထွေထွေထူးထူးမဟုတ်ပါဘူး မင်းကတက္ကသိုလ်ကျောင်းသားကြီးဖြစ်တော့မယ်လေ နည်းနည်းပါးပါးသူများနဲ့ယှဥ်ပြောနိုင်အောင်ဗဟုသုတလေးဘာလေးဖတ်ချင်မလားလို့"
"ဒီစာအုပ်တွေအကုန်လုံးလား "
"အကုန်လုံးတော့ဘယ်ဟုတ်မလဲ စိတ်ဝင်စားတဲ့တစ်အုပ်ဖြစ်ဖြစ်ပေါ့"
ဟင်္သာကတွေးတောနေဟန်ရှိပြီးပြုံစိစိဖြစ်သွားကာ..
"ကာတွန်းစာအုပ်ရှိလား"
"ဟမ်.."
"ကိုတွတ်ပြီတို့ဗိုက်ကလေးတို့လေ..အဲ့ဒါရှိလား"
"ဟားဟားဟား.."
"ဦး..ဦးဇော်ဘာလို့ရီတာလဲ"
ရုတ်တရပ်ကြီးနန္ဒဇော်ကအားရပါးရရီမောနေတယ်။အဲ့ဒါကအရူးတစ်ယောက်လိုပဲ..
"မင်းကလေးလား ကာတွန်းဖတ်ရအောင်"
"မသိဘူးလေဗျာ ကျွန်တော်အဲ့ဒါပဲစိတ်ဝင်စားတာကို"
"အဲ့ဒါကြောင့်ရွှေချိုးကိုမင်းစကားနိုင်မလုနိုင်တာ သိလား"
"အဲ့ဒီ့အကောင်ကတော့ပြောမနေပါနဲ့ အကုန်သိအကုန်တတ် ကိုသက္ကကလည်းအချိန်ပေးပြီးအကုန်သင်ပေးတယ် "
"မင်းကိုရော ဦးသင်ပေးရမလား"
တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပဲပြောလာတဲ့စကားတွေအောက်ဟင်္သာရုန်းထွက်ရခက်သွားရ၏။ခေါင်းလေးအသာငြိမ့်ပြတော့ဖက်လက်စစာအုပ်ကိုပိတ်ကာ..
"အနားလာထိုင်"
မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်နေတဲ့သူ့ကိုအနားခေါ်နေသည်ကြောင့်တရိုတသေပဲဝင်ထိုင်လိုက်ကာနန္ဒဇော်ဆီကိုပဲသူ့အကြည့်တွေကိုလွှတ်ထားမိပါသည်။
"ဘာသိချင်လဲ မေး.."
"အစားအသောက်တွေသိချင်တယ် ဒီကဟာတွေကျွန်တော်ဘာတစ်ခုမှမခေါ်တတ်ဘူး"
VOCÊ ESTÁ LENDO
~မေတ္တာလုံ၍နွေးစေချင်~(On going)
Romance~မေတ္တာတွေဟာမခြုံခင်ကတည်းက လုံနေခဲ့ပြီးသား...~ 23.2.2023
