~မေတ္တာလုံ၍နွေးစေချင်~(On going)

Part-43(Uni+Zg)

"ချ သားကြီးတို့"

ထန်းရည်အိုးကိုစားပွဲအလယ်ချရင်းဖြိုးခန့်ကဆိုသည်။အမြည်းလေးတမြုံ့မြုံ့ဝါးရင်းကပြူးကြည့်နေသူမှာဟင်္သာ..

"ငယ်ငယ်ကဒီကိုပြေးလွှားဆော့ရုံလောက်ပဲလာခဲ့တာ အခုတော့ ကိုယ်တိုင်ထိုင်သောက်နေရပြီ"

ရယ်သွမ်းရင်းရွှေချိုးကထန်းရည်တစ်ငုံကောက်မေ့ချလိုက်ကာ..

"အားးးကောင်းလိုက်တဲ့အရသာ"

"အဟဲ..သောက်သောက်..ကုန်ရင်ငါထပ်ဝယ်တိုက်မယ် ဟင်္သာရော..သောက်လေငါ့ကောင်ရ"

"ငါမသောက်ရဲဘူး ဦးဇော်သိရင်ဖြေရှင်းလို့လုံးဝမရမှာ မင်းတို့လည်းသိတယ်"

"မင်းကတော့လုပ်ပြီ.."

မဲ့ရွဲ့ကာပြောလာသည့်ဖြိုးခန့်အားရွှေချိုးကထောက်ခံတယ်ဟူသည့်အကြည့်များနှင့်

"ဟုတ်ပရွှေဟင်္သာရယ် တစ်ခါတစ်လေလေးသောက်တာမင်းဘဝကြီးပျက်မသွားပါဘူး..နောက်ပြီး ဦးဇော်သိလည်းငါပြောကူပေးမှာပေါ့ သောက်မှသာသောက်စမ်းပါ"

"ငါတစ်ကယ်ကြောက်ရတယ်ငမွှေထိုးရဲ့ မင်းသောက်တာကိုသက္ကသိလည်း စိတ်ဆိုးစိတ်ကောက်ရုံကလွဲရင်ပိုမလာဘူး ဦးဇော်ကငါ့ကိုအသေရိုက်သတ်မှာ အဲ့ဒါမင်းတို့သိလား"

တစ်ကယ်လည်းအရိုက်ခံရဖူးတော့နန္ဒဇော်မကြိုက်တာလုပ်ရမှာကိုသူရှည်ရှည်ဝေးဝေးတွေတွေးပြီးကြောက်မိတယ်။

"ကဲပါကွာ..အများကြီးမဟုတ်ပါဘူး တစ်ငုံနှစ်ငုံလောက်တော့သောက်ပါ ငါတို့နေ့စဥ်ရက်ဆက်လည်းလာမယ့်လူတွေမှမဟုတ်တာ"

"ဟုတ်တယ်ဟင်္သာ နှစ်ငုံလောက်တော့ဝင်အောင်သောက်ပါ နော်..နော်..ငါထည့်ပေးမယ်"

"ဟာ..ဟေ့ကောင်တွေ.. ကျစ်..အများကြီးမထည့်နဲ့"

ဤသို့ဖြင့် ရွာအဝင်ထန်းတောလေးထဲသုံးယောက်သားပွက်လောရိုက်နေခဲ့၏။

"နာလားBaby"

"အင့်..နာတာပေါ့Daddyရ ဒါပေမယ့်..ဟူးးး ပျောက်တော့မှာပါ"

သားဖြစ်သူရဲ့ဒဏ်ရာတစ်ဝိုက်လှည့်ပတ်ကြည့်နေရင်းကနန္ဒဇော်ခေါင်းတစ်ငြိမ့်ငြိမ့်လုပ်နေမိတယ်။သူထိကိုင်လိုက်လို့သက္ကမျက်နှာမဲ့သွားရင်သိုက်ထွန်းဆိုတဲ့လူကိုတစ်စစီဆွဲဖြဲပစ်ချင်မိတာအမှန်ပဲ..