"နင်ပြန်အုံးမှာလား"
"အေး ပြန်ရမယ် ကိစ္စလေးတွေရှိနေတယ်"
"ငါလိုက်ပို့မယ်လေ မင်းခန့်နားမှာရာဇာလည်းရှိနေပေးနိုင်ပြီဆိုတော့ငါလည်းအိမ်ခဏပြန်ချင်သေးလို့"
မို့အစ်နေတဲ့မျက်ခမ်းစပ်တွေကိုတွေ့နေရပေမယ့်ဖြေရှင်းစရာကိစ္စလေးတွေကြောင့်မမေးဖြစ်လိုက်ပေ..လဲ့နိုင်ကအမြဲပျော်ပျော်နေတတ်သူဖြစ်တာကြောင့်အခုလိုတိတ်ဆိတ်သွားခြင်းကသက္ကစိတ်ထဲလေးလံစေတဲ့ဝန်တစ်ခုလိုပဲရှိနေတယ်
"အကိုတို့ "
"အော် သီတင်းလာမေးတာလား"
"ဟုတ် အကိုခန့်အဆင်ပြေလားဟင် သက်သာလားဗျ"
"အင်း အထဲမှာရာဇာနဲ့တောင်ရန်ဖြစ်နေနိုင်ပြီ ဝင်သာကြည့်တော့ အကိုကမင်းသူငယ်ချင်းတွေနောက်လိုက်သွားရအုံးမယ်"
"ဗျာ..ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းဆိုတော့.."
"မသိသေးဘူးလား ရွှေချိုးတို့ညီအကိုရွာပြန်သွားကြပြီ"
"ဘာကြီး"
ဖြိုးခန့်မျက်နှာကမှောင်မိုက်သွားရှာပြီးသက္ကတို့ဆီပြူးကြောင်ကြောင်ကြည့်လာပြီးမှ
"ကျွန်တော့်ကိုဘာမှတောင်ပြောမသွားဘူး မဟုတ်တောင်ဒီစာမေးပွဲပြီးရင်ရွာအလည်သွားကြမယ်လို့တိုင်ပင်ထားတာ"
"အင်း အကိုတို့ကြားထဲမှာပြသနာလေးတွေရှိနေလို့စိတ်ဆိုးပြီးပြန်သွားကြတာ အဲ့ဒါအကိုလိုက်ခေါ်ရမယ်"
"ဒီလိုဆိုကျွန်တော်လည်းလိုက်တာပေါ့ ရွာကထွက်လာတာကြာပြီဆိုတော့လမ်းကြောင်းမသိလို့ခတ်နေတာ အကိုတော့သိမယ်မလား"
"ကျောင်းကိုဘယ်လိုထားခဲ့မလဲ"
"ဟင်း မသိတော့ဘူးအကိုရာ ကျွန်တော်လည်းရွာမှာလုပ်စရာလေးတွေရှိနေလို့"
စိတ်ရှုတ်နေဟန်ရှိတဲ့ဖြိုးခန့်ကိုသက္ကခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး
"ကောင်းပြီလေ လိုက်ခဲ့ပေါ့ မနက်စောစောဆင်းမယ်လေ ဖြစ်လား"
"ဟုတ် အခုတောင်ညဥ့်နက်နေပြီ "
"သွက်သွက်လုပ်ပေါ့ကွာ မနက်စောစောဆိုပေမယ့် အားလုံးပြီးတဲ့အချိန်မှထွက်မှာပါ "
YOU ARE READING
~မေတ္တာလုံ၍နွေးစေချင်~(On going)
Romance~မေတ္တာတွေဟာမခြုံခင်ကတည်းက လုံနေခဲ့ပြီးသား...~ 23.2.2023
