Ölüm Meleği...#wattys2016

Yine, Yeniden...

Yorumlarınız o kadar mutlu ediyor ki, bunun için çok teşekkür ederim... Daha da hevesli hissediyorum... Desteklerinizi eksik etmeyin millet... :} İyi okumalar...

Medyadakiler Asrın, Darren ve Büşra'mız... Bir de medyadaki şarkı benim çok sevdiğim bir parça... Arada onu dinlerseniz sevinirim...

(1 yıl öncesi)

Benim silahımdan çıkan kurşundu onu vuran... Bendim... Gözlerim bir an olsun ondan ayrılamazken ona yaklaşmaya korkuyordum... Ölüm meleği benim Asrın'ım mıymış? Benim meleğim...

Nasıl bu kadar kör olabilirim... Senin kokunu, sıcaklığını nasıl hatırlamam... Sana dokundum, hissettim ama tanımadım... Yere yığılan surete bakarken başucunda ki Sinan Dinçer'i yeni fark etmiştim... Ona dokunuyordu... Asrın'ıma dokunuyordu... Tam ben adım atacakken, meleğimi onun ellerinden alacakken karşı odadan biri hızla içeri girdi... Bu çocuğu tanıyordum... Asrın'ın telefonunda resmi olan çocuk... Darren...

Kafam allak bulak olmuştu... Burada neler oluyor... Neden bütün kötülükler benim meleğimin yanında... Ben bunu ona nasıl yaparım...

Darren Asrın'ın karnında açtığım yaraya baskı yaparken, vücudundan akan her damla kan için canımı vermek istedim... Ama o kendi canını Sinan için vermişti... Peki ama neden... Öfke gözümü kör etmeye başlarken, silahımı bu sefer doğru hedefe amcama kaldırdım... Gözlerinde en ufak bir korku yoktu... Tam tersine o da benim gibi nefret doluydu... Tetiğe basmamam için hiç bir neden yoktu ama elim tetiğe gitmiyor... Gözüm bir Asrın da birde amca gidip gelirken amcamın kanımı donduran sözlerini duydum...

"Bu gece sende benim gibi sevdiğini kaybetmenin acısını öğrendin Ateş... Umarım bununla baş edersin..." sevdiğimi kaybetmek mi? Hayır onu kaybedemezdim... Neden bende Darren denen o adam gibi ona yardım edemiyordum... Neden yaklaşamıyorum...

"O seçimini yaptı Ateş..." içimdeki volkanı patlattı işte... o seçimini yaptı... Seçimi ben değildim öyle mi? Belkide en başından beri ben değildim... O Asrın değil ölüm meleği olmayı seçti... Beni değil, ölümü seçti... ve bu uğurda her şeyi yaktı... Şimdi daha iyi düşünebiliyordum... En başından beri kandırılan bendim... Hayallerle kendimi avutan bendim... Aptal gibi onun peşinden giden bendim...

Etrafımı saran adamlar ne zaman geldi bilmiyorum... Çocuklar hangi ara içeri girip, onlarla kavgaya tutuştu bilmiyorum... Kendime geldiğimde gözlerimi yerde yatan Asrından çekip, Asrın'ı kollarının arasına alan Darren'a kaydı... Dudaklarından ismimi andığını duyabiliyordum... Benden yardım istiyordu... Peki ne için, kim için?... Bana amcamdan bile daha fazla zarar veren ölüm meleği için mi?... Bunu yapamazdım...

"Ateş... Kendine gel... Asrın... Asrın'a yardıma et..." edemem... Ona yardım edemem... O beni değil, ölümü seçti... Beni hiç istemedi...

"Lanet olsun senin neyin var..." Emir önündeki adamı indirerek hızla Asrın'a koştu... Nabzını kontrol ederek yaşadığına emin oldu... Ama Sinan'ın daha fazla adamı etrafımızı sarınca kontrol onlara geçti... Elimdeki silahı alırken hırsla üstüne atlamak istedim ama adamları beni tutmuştu...