Ölüm Meleği...#wattys2016

Kimi Seçerdin...

Sanırım yazdığım en uzun bölüm :} ama eğlenceliydi... Beğeni ve yorumlarınızı eksik etmeyin arkadaşlar... İyi okumalar...

Medyadakiler Asrın ve Ateş + Fatma ve Uras...

Ayrıca medyadaki müzik tavsiyem lütfen dinleyin...

Fatma'dan

Yalnızlık... Çevremde ailem, Ateş ve çete olmasına rağmen yalnızım... Gerçek bir dostum hiç olmadı... Yıllarca yaşadığım her şeyi içine atarak, kendi başıma üstesinden gelmeye çalıştım... O kadar yoruldum ki ayakta duracak gücüm kalamadığını hissettiğim anda o çıktı karşıma... Asrın...

Yılların birikimini ona anlatmıştım... Tek sırdaşım, tek dostum oldu... Uras'ın acısını bir nebzede olsa benden aldı... Ama ummadığım bir anda o da Uras gibi beni bırakıp gitti... Ama ona Uras'a kızdığım gibi kızmadım... Kızamadım... Onun acısı benden kat ve kat daha ağırdı... Birde üstüne yetmez gibi ben eklemiştim... Bilseydim, en başında bilseydim onun için her şeyi yapardım... Bana açtığı kollarını bende ona açardım... Bende o gece yaptığı gibi onu kucaklardım... Ama yapamadım... O gitmeyi seçti... Tıpkı yıllar önce benim yaptığım gibi... Onu görürsem bunun bir işe yaramayacağını, gittiği her yere acısını da yanında götürdüğünü anlatmak isterdim... Onun yokluğunda bu iş adamıyla tanıştım...

Denedim... Elimden gelenin fazlasını denedim ama olmadı... En değerli mi benden almasına rağmen, yinede onu sevmeye devam ettim... Birazcık pişmanlık duyduğundan emin olsam ya da beni gerçekten sevdiğine hiç düşünmeden ona geri dönerim... Bütün olanları unutup, geri dönerim...

Bu iş adamıyla nişanlanmamın tek nedeni, eğer Uras'ın içinde tuttuğu bir şey varsa çıkarması içindi... Ama umarsamadı bile... O zaman onu tamamen kaybettiğimi anladım... Ben onun dokunduğu her kızın canını alacak kadar onu çok seviyorken, o beni hiç düşünmeden başka ellere verecek kadar değersiz görüyordu...

O zaman bir karar verdim... Bende artık kendimi düşünecek bu saçma kabustan kurtulacaktım... Beni gerçekten seven biriyle mutlu olmaya çalışacaktım... Kendimi bu yalana öyle kaptırmışım ki dönüşü olmayan bir yola girdiğimi fark etmedim bile...

Benim gibi kendini saçma bir yola sokan biri daha vardı... Ateş...

Neden Ecem'le nişanlılık olayına devam ettiğini, hatta onunla evleneceğini kimse bilmiyordu... Çocuklarla ne kadar ısrar etsek anlatmamıştı... Sadece böyle olması gerek deyip geçiştiriyordu... Bunu Asrın için yaptığına eminim ama neden Ecem bilmiyorum... Bunun Asrın'ı tamamen kaybet olduğunu bile bile devam ediyor... Sonunda pişman olacağı bir işe kalkıştı... Tıpkı benim gibi... Ama ben oyunun sonuna geldim...

Şuan aynadaki yansıma bakarken, bu her kızın hayalinde olan bir gün olduğunu biliyordum... Ama benim üzerimdeki gelinlikten çok kefenim gibi... Ayaklarım beni sonuma götürürken, duracak gücü kendimde bulamıyordum... Yanımdaki adam yabancıdan başkası değildi... Ona dokunmak bile midemi bulandırıyordu... Allah'ım ben ne yapıyorum... Lütfen beni bu kabustan kurtar...

Salona girdiğimizde alkış ve imrenen gözlerin içinde onu aradım... Son defa onu görmek istedim... Ateş, Koray ve Emir en ön safta yer alırken, o yoktu... Onu soz kez görme şansımı da elimden almıştı... Tam da Uras'tan beklenildiği gibi...