Berdel Aşk Töre- Beni Sever misin?

Doğum

" Aşkım ne yapacağım ben."
Allahım ben burda doğuruyorum adamın dediğine bak.
" Rüzgar ,Delal anneyi çağır. Ambulansı ara."
" Ben şimdi, ne yapayım. "
" Rüzgarrrrr" diye resmen çığlık attım.

Donmuş kalmıştım. Yine şaka yapıyor sanmıştım Zeynep. Acı çekiyordu. Elime telefonumu alıp ambulansı aradım. Zar zor konuştum. Odadan çıkıp, annemlerin odasına gittim.

Kapıyı kıracak gibi çaldım: " Anne, anne Zeynep doğuruyor." odaya giderken, bağırmaya başladım:
" Kalkın karım doğuruyor."
Odaya geçtiğimde, yatak sırılsıklamdı. Annem geldi.
" Kızım iyi misin?"
" Anne suyum geldi. Sancılarda çok. Rüzgar Sema'yı aradın mı?" diye soruyu sorduğunda kendime geldim.
" Sen bana , ambulansı ara, annemi çağır dedin. Sema'yı ara demedin ki."
" Rüzgarrrr, allah aşkına git. Bugün seni gözüm görmesin. Arasana be adam. Hastahaneye geçsin."

Zeynep son gücünü de , bana bağırmak için harcıyordu.
Telefonumu elime alıp, Sema'yı aradım: " Sema, Zeynep doğuruyor."
Ambulansın siren sesini duydum o an.
" Ambulansta geldi şimdi."
" Tamam Rüzgar. Ben hastahanede nöbetçiyim zaten. Burayı hazırlıyorum. Sizi bekliyorum."

Görevliler geldi. Zeynep'i sedyeye koydular. Elinden tutup:" Aşkım iyi olacaksınız. Ben yanındayım."
" Adam üstünü giysene. Böyle gelmeyeceksin herhalde. Öldürürüm seni." üzerime baktım. Üstüm çıplaktı.

" Abi al." Kuzey bi tane tshirt attı. Hemen üzerime geçirdim. Ambulansta yanına geçtim Zeynep'in. Acı çektiği yüzünden belli oluyordu. Birşey yapamamak beni kahrediyordu.

Hastahanede durduğumuzda, Sema karşıladı bizi:" Zeynep nasılsın?"
Gözyaşlarını akıtarak: " Sema, suyum geldi. 15 dakıka kadar oldu. "
" Tamam sakin. Herşey yolunda. "
"Rüzgar seni öldürcem. Şu doğum bi bitsin."
" Ama aşkım. Ben ne yaptım ki."
" Senin yüzünden ikiz oluyor adam."
"Valla yaparken, çok güzeldi aşkım ama."
Ben ne diyordum. Onun kafasını dağıtayım derken, ölüm fermanımı imzalıyordum. Öldürücü bir bakış attı Zeynep.

Doğumhaneye girdiler. Kapının önünde kapının kapanmasıyla durdum. Annemlerde arkamdan gelmişti. Aksoylarda geldi.

Zeynep'in çığlıkları geliyordu. Dayanamıyordum. Duvarın yanında çömelip, ellerimle kulaklarımı kaptıyordum. Onun acı çektiğini duymak istemiyordum.

Kapı açıldı Sema çıktı. " Sema ne oldu? bir şey mi oldu."
" Evet oldu. Senin deli karın, seni de doğumda istiyor. O gelmezse doğurmam diyor."
Kalmıştım:" Ben mi, ben nasıl girerim? Dayanamam ben."
" Hadi. Hemşire seni hazırlasın. Yoksa bilirsin, doğurmaz valla."
İçeriye girdim. Kıyafetleri giydim. Zeynep'i gördüğümde , hemen yanına gittim. Elinden tuttum.
" Aşkım."
"Öyle kapının önünde durmayacaksın. Burda yanımda duracaksın."
Kafamı salladım.

" Zeynep açılma çok güzel. Normal doğum olur. Hadi ıkınmaya başla. Güçlü güçlü."
Sema'nın sesiyle, Zeynep ıkınmaya başladı. Tırnaklarını elime geçirdi. Şu an onun çektiğinin yanında ; bu hiç bir şeydi.
Hissetmiyordum bile.

" Hadi Zeynep bi tanesini tuttum geliyo. Güçlü ıkın."
Zeynep'in ıkınmasıyla. Aynı anda , ağlama sesi duyuldu.
" oo hanımefendi erkenci çıktı." dedi Sema.
Bebeği Zeynep'in yanına getirdi. İkimizin arasına.
" Aşkım , bizim bebeğimiz." dilimden döküldü.
Ağlamaya başladım. Zeynep'te ağlıyordu. Kokusunu çekiyordu.

" Arkadaşlar , aile saadetinizi bölmek istemem ama; içerde bi de beyefendi var. Çıkmayı bekleyen."
İkimizin bakışları, Sema'yı buldu. Hemşire kızımızı aldı.
" Hadi aşkım. Bak az kaldı. Böyle ıkınacaksın güçlü ıııhhhhh.Oğlumuz da gelecek hadi aşkım."
" Adam. Kaç tane doğurdun sen. Bide böyle ıkıncan dio. Ben burdan bir çıkayım. Bu akşamın acısını çıkarmazsam."