Sinking Deep (GL)

CHAPTER 7

Hello, it's me, Freyja, once more. As I reflect on what happened, Prof. Isfaela called me out for my actions with the papers, and now I'm facing the consequence of a two-day restriction that might affect my grades.

Walang kaluluwa akong naglakad sa hallway pabalik sa room, wala na akong plano kumain kasi hindi ako gutom. Pinagsisisihan ko talagang binutasan ko ang papel ko kanina kasi parang bubutasan rin ako ni Prof. Isfaela sa ginawa ko. Sa hindi ko inaasahan hindi ko nakitang kasalubong ko na pala si Ma'am Vivien.

"Ms. Mercedez what happened to you?" pag-aalalang tanong nito sakin. She gently puts her palm on my forehead. "You're not burning why'd you look so pale?" sunod na tanong niya sakin.

"I'm fine Ma'am don't worry," sagot ko sa kanya na pilit ang ngiti.

Hindi talaga ako mapakali sa restriction ko sa isang subject dahil first time kong makakakuha ng mababang grades pag binagsak ako ni Prof. Isfaela sa subject niya.

"You're not fine, did you eat already?" she asked again.

"Not yet, busog pa po ako, masakit lang tiyan ko." Pagsisinungaling ko para makataas na ako kay Ma'am Vivien.

Akala ko tatantanan niya na ako pero kinuyog ako nito papunta sa office niya saka pinaupo sa couch malapit sa table. With a worried expression etched on her face, she quickly dialed a number and made a call. After that, she checked up on me again and handed me a glass of water.

"Have some water and stay here. I've already placed an order for us. Join me for a meal," she said, her gaze fixed on me.

"Ma'am Vivien wala po akong gana kumain," I stated.

"You are probihited to skip a meal today, join me or else you I will not let you go."

Sa totoo lang it's comfortable here sa office ni Ma'am Vivien unlike sa isang office na kahit malamig mala-impyerno naman ang atmosphere. Nagpatalo na ako kay Ma'am Vivien at nag-stay nalang sa couch niya hanggang sa dumating ang order niya. Para niya akong anak na inasikaso dahil siya pa mismo ang nag-open ng pagkain sa lunch box at nag prepare ng ulam kulang nalang talaga subuan niya ako. Kumain na rin ako kasi nakaramdam ako ng gutom pagkalapag pa lang ng fried chicken na inorder ni Ma'am Vivien.

Nakaharap siya sakin habang kumakain rin at masaya niya akong pinagmasdan habang kumakain.

"You said you're not hungry but why are you eating so fast?" natatawang tanong niya sakin.

Natigilan ako, hindi ko namalayang nakaubos na pala ako ng tatlong chicken legs, "Sarap po kasi Ma'am."

As I ate in front of Ma'am Vivien, she couldn't help but giggle. She also had her meal, but she took her time, eating slowly.

"If you want let's have a lunch together from now on," she offered.

"It's fine Ma'am this will be the first and last day besides marunong naman po akong mahiya," sagot ko.

"No but if you want you can comeback here anytime, eat with me, or rest here. You're free to come here, okay?" she said, smiling.

Again, hindi ako maka-hindi dahil sa ngiti niyang nakakahipnotismo talaga, wari bang para siyang anghel na pinadala para e-treat ako nang ganito. Kumakain pa rin kaming dalawa nang biglang bumukas ang pintuan at pumasok ang dalawang tao. Magkasabay na naman sila ni Ma'am Rhea at Montejo na pumasok bigla sa office ni Ma'am Vivien. Nagulat ang lalaki na naabutan kaming kumakain but Ma'am Rhea eyes locked on me again, emotionless.

But seeing them being together, magkasabay, nawalan ako ng gana totally at hindi na tumingin pa sa dalawang professor.

"I thought sabay tayong tatlo kakain, Crix?" tanong ng kumag na si Montejo.