Sinking Deep (GL)

CHAPTER 15

Nakarating ako sa bahay na malapit na mag 10pm, inaantok na din ako mabuti nalang at gising pa ang ulirat ko habang nagbabyahe ako kanina. Sinalubong naman ako ng parents sa loob ng gate pagkatapos ay tinimplahan ng gatas. They understood what happened at masaya pa silang natulungan ko si Ma'am Vivien.

Malapit na mag alas onse pero hindi pa rin ako makatulog. Iniisip ko pa rin ang nangyari kanina samin ni Ma'am Rhea.

It's the first time that I've feel her soft lips on mine. Hindi umaalis sa isip ko ang nangyari. But, a question is lingering in my mind.

What if Sir Montejo already kissed her?
Am I her first kiss?
First kiss niya ba ʼyong Montejo na yon?

Nagkumot ako at bumalikwas para maayos ang higa ko, at onti-onti kong sinasarado ang mata ko. I'm sleepy and I can't stop it anymore.

Sa pagsarado ng mga mata koʼy napadpad ako sa madilim na sulok, sobrang dilim, wala akong makita. I tried to find a light pero wala rin akong makita, natakot ko, kinakabahan ako. Parang nasa silid ako na walang kahit ano. I sat on a dark corner nang may biglang tumakbo sa harapan ko.

"W-who are y-you?" takot kong tanong.

Pero walang sumasagot sakin. Tumakbo ulit ito at tumayo ako para patigilin ang tumatakbo.

"Stop it already! stopp!!" sigaw ko dito but it seems like it can't hear me.

Dumaan ulit ito sa harap ko kaya sinundan ko na ito, balak ko siyang patigilin sa pag takbo, gusto ko siyang abutin, pahintuin.

Frantically, I continued to chase after the shadow that's swiftly moving through the dark void, but in an instant, the darkness transforms into an endless ocean, and I'm once again stranded and fearful.

Andito na naman ako sa puso ng dagat, ito na naman but this time, it's new.

I cry out for help, but my pleas echo unanswered.

Desperate to survive, I struggle to swim, attempting to stay afloat. Lumangoy ako para hindi ako malunod. Then, unexpectedly, a cold hand grasps me and pulls me deeper into the abyss.

I can't make out its face, and I question its identity, "Who are you!?" I asked.

"Me." Sagot nito. Hindi ko pa rin maaniag ang mukha nitong napakadilim.

Before I can fully comprehend those words, my breath is stolen, and I find myself sinking into the depths, unable to escape the drowning waters.

"AAAAAAHHH!!" sigaw ko nang magising ako from that nightmare again.

Naghahabol ako ng hininga habang nakaupo sa kama ko, trying to understand what does it mean.

Me?

Tagaktak ang pawis ko nang tumayo ako at kumuha ng tubig sa table ko. Tiningnan ko ang oras and it's 4 in the morning. Napasampal ako sa sarili ko, ano ba bakit palaging iyon nalang ang napapanaginipan ko simula nang makilala ko si Ma'am Rhea. May connect ba ang dreams ko sa kanya?

Hindi ko alam, baka coincidence lang din.

Pero halos mag-iisang buwan na din na ganun ang panaginip ko.

Umupo nalang ako sa upuan ng desk ko tsaka tiningnan ang pininta kong mukha niya, hinawakan ko ito and I caress it with my hand as I closed my eyes.

"Siguro ganun," I spoke to it, "Kasi lunod na lunod ako sayo." I added, smiling.

Tiningnan ko lang ang painting niya at hindi ko na namalayan nakatulog ako sa mesa ko.

Buti nalang, baka bukas magiging kamukha ako ng panda.