𝚁𝙾𝚂𝙴 𝚃𝙰𝙸𝙽𝚃𝙴𝙳 𝙷𝙴𝙰𝚁𝚃𝚂

𝙲𝙷𝙰𝙿𝚃𝙴𝚁 𝚇𝚇𝚅𝙸

Maingat kong iginalaw ang kamay upang abutin ang cellphone kong kanina pa tunog ng tunog sa bulsa ng trouser kong suot kanina. Pigil hininga ko pa nga itong hinalungkat sa bulsa dahil baka biglang magising misis kong natutulog ng mahimbing sa bisig ko at baka bitayin tayo patiwarik nito tapos pausukan.

Brutal pa naman netong maghiganti!

I mumbled a curse as my phone keep slipping through my fingers. I couldn't really see what I'm doing because my movements was limited.  Bukod sa masakit ang katawan ko, halos nakadagan na rin ang buong katawan ni Sorana saken.

It was a fucking torture nga saken eh! I could literally feel her naked body against mine, tho suot-suot niya ngayon ang damit ko, hindi kase iyon naka batones lahat. My body is beyond my control again, it's itching to feel her more! Kahit naliligo na siya ng pawis kanina na humalo na rin ang akin ay ang bango bango pa rin niya. I'm slowly getting turned on again and her heavenly scent doesn't help me at all.

Pinapahirapan lamang ako nito lalo.

I proceed to fixed her hair that scattered and covering her face to take a better look at her. Her cute little snore is so adorable to listen, it's like a melodious music to my ears. She  look so exhausted but still stay as beautiful as she's ever been. I guess I got a little rough on her a while ago. It's just that, she's so delectable that I can't control myself but to do her more and more. I didn't even gave her a break even though she's begging for one.

I just can't get enough of her!

My thoughts were interrupted by that buzzling sound erupted again and this time, nakuha ko na ang cellphone ko. Geez pahirapan pa iyon!

Mabilis kong sinilent ang ringtone sa takot na baka magising si Sorana sa kaingayan ng cellphone ko. Sinagot ko ang tawag na hindi tinitignan ang caller. Nininyerbos kase ako ng biglang gumalaw si Sorana. Akala ko talaga magigising na siya buti na lang inadjust niya lang pala ang sarili at lalong sumiksik saken.

Di ko mapigilang hagkan ang noo nito saka marahang hinahaplos ang buhok nito. She's so precious.

“R-rhyzhen...”

Nanigas ako sa kinalalagyan ng marinig ko ang pag hikbi ni Inka sa kabilang linya. Mabilis na tumambol ang puso sa pag alala rito. “Inka!? B-bakit ka umiiyak? May nangyari ba?” sunod-sunod kong tanong rito.

Tinignan ko ang katabi kung nagising ba ito sa biglang pagsigaw ko at nahiya akong napatuwid ng higa dahil sa nagising ko nga talaga siya sa ingay ko. Isang matalim na tingin ang binabato nito saken ngunit saglit lang iyon at patuloy na ibinaon ang mukha sa leeg ko.

Ho! Mabuti naman at di nag transform into terrifying monster itong misis ko baka katapusan ko na talaga kung nag kataon. Mabilis na dinampian ko na lang ng halik ang sentido nito saka ibinaling ulit ang atensyon sa katawag.

Humihikbi lang ito sa kabilang linya habang nag sasalita ng kung ano anong di ko maintindihan. “Inka, kumalma ka muna please. Di kita maintindihan.” pakiusap ko rito.

“Tangina! Ang hirap!...ang hirap niyang mahalin!!” humihikbing sigaw nito saken. Nanunuot naman ang dibdib ko sa sakit sa isiping nasasaktan ang nag iisa kong matalik na kaibigan.

“Tangina Rhye!! Anong laban ko run!?” sumbat pa nito. Rinig ko ang mga nababasag na bagay sa kabilang linya. Nag wawala na naman siguro ito. Napahilamos na lang ako sa mukha dahil alam ko na kung bakit siya nagkakaganito.

“Ako yung nandito! Ako yung parating nasa tabi niya sa tuwing kailangan niya ng karamay! Pero bakit!? Bakit ibang presensya pa rin ang hanap niya!? Bakit ibang yakap pa rin ang gusto niyang maramdaman!?.... Bakit ang pagmamahal pa rin niya ang gusto ni Sica!? Bakit!!?” puno ng hinanakit nitong sigaw. Di ko na masyadong maintindihan ang sinasabi nito dahil panay ang iyak nito.