𝚁𝙾𝚂𝙴 𝚃𝙰𝙸𝙽𝚃𝙴𝙳 𝙷𝙴𝙰𝚁𝚃𝚂

𝙲𝙷𝙰𝙿𝚃𝙴𝚁 𝚇𝙻𝙸𝚅

I was restlessly tapping my index finger on the top of the table as I wait for Sorana, who is in the other side of the room, to finish the phone call she's having from her mother. I heard they will attend this masquerade ball tonight. Infact, lahat ng nga elites na may share sa SMU ay dadalo rin.

I was anxious to her silence, scared even to say the least about my oh so called abduction by Amethyst and Ms. Alysha. Di ko mabasa kung ano ang tumatakbo sa isip niya ngayon. I'm pretty sure sinabihan agad siya ni Patchouli sa nangyari kahapon pero wala man lang siyang ginawang kakaiba, she didn't get mad nor crazy. Di rin siya nag tanong o nanghinala nang magkita kami kaninang umaga.

She was pretty calm and collective. Ang clingy at sweet niya pa nga saken which is scared me to my core. I know there's some thing brewing on behind that sweet smile of her's. I know there is —she's the unpredictable Sorana Desmond after all.

“Coffee?” Andrea's voice fished me out of my mid life crisis.

Napatingin ako sa coffee maker na kaharap niya at sa mug na inaabot niya saken. “Hindi na. Ayos lang ako.” ani ko rito. Tumango naman ito at hinigop na ang kape sa mug na inalok niya saken kanina.

“Just figured you need something to calm your nerves down. You look like a scaredy-cat caught on the middle of a bustling highway! Loosen up!” aniya pa at nginisihan ako. Napairap na lang ako sa turan niya. Baliw rin to eh. Kita niyang nag h-hyperventilate na yung tao inofferan pa ng kape, edi palpitation labas ko nun!?

Kagabi pa ako nagkakaganito. Di ko maawat ang sariling mag overthink halos lamunin na ng takot at pagkabahala ang buong sistema ko. At sa pakikitungo saken ni Sorana nitong mga nagdaang oras ay mas lalo akong nababahala sa buhay ko. I am scared to loose her for fuck sake!

What would you do if you found out the truth about who you truly are? That you were a member of a family that your girlfriend loathed so much? What would you choose!? It's only a matter of time before everything I treasured gets destroyed! Isn't that scary?!

Fuck this life and the lemons!

“A–Andrea?” nag aalanganin ko pang tawag rito. Mula sa masayang pag iinom niya ng kape habang tumatawa sa pinapanood nito sa cellphone niya ay masungit akong tinaasan ng kilay. Nainis ata sa pangungulit ko. Taray naman ni madam!

“Uhm... S–si Patcho, may sinabi ba siya kay Sorana?” nag isip muna ito bago ako inirapan saka pinagpatuloy ang pag higop ng kape nito. My heart race so rapidly right now at the possibility.

“None that I heard of! And it's not my business to answer you that.” aniya  at tinalikuran na ako. Napabuntong hininga na lamang ako at humalukipkip sa inuupuan.

“Why don't you ask the boss? Unless you're hiding something that's why you're asking me instead.” her voice sounded accusatory as she sneer at me, squinting her eyes in the process.

I scoffed at her curiosity. Sa tingin niya ba di ko naisip na tanungin si Sorana kung nag report ba sa kanya si Patcho? Tsk! Kung di lang ako pinangunahan ng takot edi sana di na ako nag susuffer sa pag ooverthink ngayon.

“Nag tatanong lang. Galit ka naman agad!” sagot ko rito at mabilis na iniwas ang mga mata ko sa nang uusig na mga tingin nito sa akin. Tsk!