පතොක් මල්🌵✔️

පස්වෙනි ඉඩෝරය🌵

යෙහාරගෙ pov💚

ජීවිතේ කවදාවත් නොදැනිච්ච හැගීම් දැනෙනකොට ඔයාට මොනවද දැනෙන්නේ??
බය හිතෙනවා නේද??
ඔයා එතකොට මොනවද කරන්නේ??
ඒවයින් පැනලා යනවා නේද??

මමත් දැන් කරන්නෙ ඒකමයි.....
එක දවසක විතරක් මුණ ගැහුණ මනුස්සයෙක් මාව නොසන්සුන් කරනවා...

මෙච්චර කාලෙකට කිසිම කෙනෙක් මේ රිකී ව නොසන්සුන් කරලා නෑ...

ඒත් මේ මනුස්සයා ළගපාත ඉන්නකොට මට පොළොවෙ අඩි හප්පළා හයියෙන් කෑ ගහන්න හිතෙනවා.....

මට තරහාකාරයෝ මීට කලින් හිටියා...
ඒත් මෙහෙම තරහාකාරයෙක් නං ඉදියේ නෑ.......

මට තියෙන ලොකුම පුදුමේ මට තත්වෙ දැනගනිං කියලා බැන්න මනුස්සයා අපේ අම්මා ඉස්සරහා හෙණ අහිංසක වැඩ කරන පන්තියේ චරිතයක් රගපාපු එක.....
එහෙම කරා කියලා එයා තෑගි ගන්නයෑ..
මට ඒක ප්‍රහේලිකාවක්...

එක අතකට අපේ අම්මට ලොකුකම් දාන්න ආවනං මම ඌ මැනේජර් කියලා බලන්නෑ...එතනම පාඩමක් උගන්නනවා මිස...

කොහොමහරි පොර අපිත් එක්ක මල් පූජා කරලා හදිස්සියක් කියලා ඉක්මනට ගියා....
ඇති යන්තං...
එයා ගියාම හිතට සහනයක් දැනුනා...
පොර ඉන්නකන්ම මට කෙලින් බලන්න බැරි ගතියක් තිබ්බා...නිකම් මහ අමුතු ලැජ්ජාවක් වගේ..
මගේ බොස් නිසාද ඒ...
ඒත් ඒක මහ වදයක්...

මානකොකා ගියාට පස්සෙ අම්මයි , නංගියි මමයි පහළට ඇවිත් පහන් පත්තු කරලා නෙත් බෝධියටත් ගිහින් ටිකක් වෙලා ඉදන් ඉදලා ආවා...

නංගිට ඕනෙවුණා වැව රවුමට යන්න...
ඒ මොන මංගල්ලෙකටද.....
අච්චර ගේ ඉස්සරහා ඇළක් යන්නෙ...
ඕක දිහා බලන් ඉන්න තිබ්බනෙ.....
අහවල් වැව.....
වැස්ස දවසට පීලි ගදයි...
ඕකත් එක්ක මොකද්දෝ තරහක් මට තියෙනවා..
සමහර විට කලින් ආත්මෙක ඔය වැව ඉස්සරහා මං බූට් එකක්වත් කෑවද දන්නෙ නෑ.....
වැව මතක් කරනකොට මට හිතෙන්නෙම අනිත් පැත්ත හැරිලා දුවන්නමයි....

අපි සහස් උයනට ගිහින් අච්චාරු කෑවා..
සහස් උයන තියෙන්නේ මාලිගාව පහු කරලා යන පාරේ චුට්ටක් දුර ගියාම...
එතන තියෙන අච්චාරු පට්ට රහයි...
මට චාන්ස් එකක් හම්බුණාම මම කනවා....