පතොක් මල්🌵✔️

තිස්වෙනි ඉඩෝරය🌵

ශෙනාල්ගෙ pov❤️

රොවේන් ඊයෙ අපේ ගෙදර නිදාගත්තෙ...මොකද ඌට මං ගැන විශ්වාසයක් තිබ්බෙ නෑ.....මට රෑ දොලහට විතර වෙසමුණියා වැහිලා පිහියකින් ඇනගෙන මැරෙයි කියලා ඌ හිතුවද දන්නෑ......

මට ඕනෙ වුණා යෙහාරව බලන්න....එයාගෙන් සමාව ඉල්ලන්න.....ඒ නිසයි උදේ පාන්දරම රොවේන්ට හොරෙන් කාමරෙන් යාගන්න ට්‍රයි කරේ.....

"උඹ කොහෙද ඔය යන්නෙ....ආපහු නං නාඩගමක් නැටුවොත් ඇත්තමයි මං තමා උඹව මරන්නෙ"

මම හුස්මකුත් අරන් රොවේන්ගෙ පැත්තට හැරුණා.....සැක්....
පැනගන්න බැරිවුණානෙ....
බැන්ඩේජ් කරපු අතත් තියාගෙන අමාරුවෙන් ට්‍රවුසර් එකකුත් ඇදගෙන ෂර්ට් එකකුත් දාගත්තා...පර්ස් එක අතට අරන් දොර ළගට ගිහින් දොර අරින්න යනකොටම තමා මේකා ඇහැරියේ...

"කොහෙද දැන් උඹ යන්න යන්නෙ..."

යකෝ.....මම පොඩි එකෙක්ද...මූ මගෙ තාත්තද...මට තරහත් ගියා...
ඒත් ඉතිං මං ගැන තියෙන යාළුකමටනෙ  මූ මේ මාව තනිවම දාලා යන්න බෑ කියලා ඊයෙ ඉදලා මෙහෙ ඉන්නෙ.....
ඌ බයවුණා මට මාව මරාගන්න තරං ආවේගයක් ආයෙ එයි කියලා....

මම දැනන් හිටියෙ නෑ මට ඊයෙ මොන හැගීමක් ආවද කියලා....මං කොහොමද හිතුවෙ යෙහාරව තනි කරලා දාලා යන්න.....මගේ හිත වැඩ කරන හැටි වෙලාවකට මටම ප්‍රහේලිකාවක්.....
දේවාන්‍ය නොහිටියා නං මම මැරෙන්න තිබුණා.....මම තවදුරටත් මං එක්කවත් ආරක්ෂිත නෑ....මටම ඒක තේරෙනවා....
මොන බෙහෙත ගත්තත් වැඩක් නෑ...මගේ හිතේ එකම සැනසීම යෙහාර......

මම බොලද විදිහට හිතන්න ආස නෑ..
ඒත් අපිව ජීවත් කරන්නෙ අපේ ආදරණීයයො...මාව ජීවත් කරවන කෙනා යෙහාර....එයා ලග නැති තැන මම හරියට අරටුවක් නැති ගහක් වගේ....එයා මාත් එක්ක නැතිකොට මම දුර්වලයි.....

මං නිසා එයාට කොච්චර රිදුණත් මට එයාගෙන් ඈත් වෙන්න තරං හයියක් නෑ........

ඊයෙ වෙච්ච දේ ගැන මම නොසෑහෙන්න පසුතැවෙනවා....මම මගේ පොඩි එකාව රිද්දුවා....ඒත් මම මැරෙන එක විසදුම නෙවෙයි.....මට ඕනෙ එයාගෙන් සමාව ඉල්ලන්න....
ඊයෙ එයාගෙ කටහඩ ඒ එක මොහොතට ඇහුණ ගමන් මට තේරුණා මට එයාගෙන් ඈත් වෙන්න බෑ...මට බෑ එයාව කාටවත් දෙන්න.....
එයාට ලැබෙන්න පුලුවන් හොදම කෙනා මම නෙවෙයි...මම අසම්පූර්ණ මනුස්සයෙක්...
ඒත් එයාට ඕනෙ මාව....මටත් ඕනෙ එයාව....මොන මොන ප්‍රශ්න තිබුණත් එයා කාගෙ පුතා වුණත් දෙමාපියෝ අතර මොන දේ වුණත් මං ආදරේ කරේ පූසෙක් වඩාගෙන මට කෑගහපු ඒ චණ්ඩි කොල්ලට.....ඒ ආදරේ වෙනසක් නෑ....
මට ඒක තේරෙන්න කල් ගියා....
මගේ හිතේ තිබුණ ආවේගෙ මාව එයාගෙන් ඈත් කරා....