မင္းႀကီး နန္းေဆာင္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့
ေရွာင္က်န့္က ငုတ္တူတ္ေလးထိုင္ေစာင့္ေန၏။
မင္းႀကီးလဲ
ပုဝါပါးေလးေအာက္က
မ်က္ႏွာ ႏုေထြးေထြးကို အေၾကာင္းမဲ့ေငးၾကည့္ေနလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ အေပၚကပုဝါစကို ဆြဲဖယ္လိုက္ၿပီး
ေရွာင္က်န့္ရဲ႕ ရွက္ေသြးျဖာေနတဲ့
မ်က္ႏွာေလးကို အနီးကပ္ၾကည့္ေနၿပီး
ခုနကနယ္စားမင္းေျပာသြားေသာ စကားေတြကို
ျပန္ၾကားေယာင္ကာ
ေဒါသစိတ္က တဖြားဖြားေပၚေပါက္လာ၏။
ထို႔ေနာက္ မဂၤလာ အရက္တခြက္ကိုငွဲ႕ကာ ေသာက္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ ေနာက္တခြက္ယူကာ ေရွာင္က်န့္နားကိုျပန္လာၿပီး
မင္းႀကီး / ဒီညက ကိုယ္တို႔ရဲ႕ မလၤါဦးညဆိုေတာ့ အတူေသာက္သင့္တယ္မထင္ဘူးလား
ေရွာင္က်န့္ / မင္းႀကီး ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး မေသာက္နိုင္...
ေရွာင္က်န့္ စကားမဆုံးခင္မွာပဲ
႐ုတ္တရက္ တြန္းလွဲ ျခင္းကိုခံလိုက္ရသည္။
ေရွာင္က်န့္ / မင္းႀကီး...မင္းႀကီး
မင္းႀကီး / အရွင္လိူ႕ေခၚ
ေရွာင္က်န့္ / ဟုတ္...ဟူတ္ကဲ့ အရွင္! !!
မင္းႀကီး / မေၾကာက္နဲ႕...!!!
ထို႔ေနာက္ အနမ္းမိုးေတြ ဆက္တိုက္႐ြာသြန္းလိုက္ၿပီး
ေနာက္မွာေတာ့...
မင္းႀကီးကအနမ္းေတြကို ႐ုတ္တရက္ဖယ္ခြာလိုက္သည္။
ေရွာင္က်န့္ / ဘာျဖစ္လို႔လဲအရွင္
မင္းႀကီး / ကိုယ္ေတာ့္မွာခ်စ္ခင္စုံမတ္ေနသူရွိတယ္
ကိုယ္ေတာ္မင္းကိုျပန္ခ်စ္လာမွာမဟုတ္ဘူး
ထို႔ေနာက္ မင္းႀကီး က
နန္းေဆာင္ထဲကေန
ထြက္သြားခဲ့ေလသည္။
ေရွာင္က်န့္ / *ဘာျဖစ္လိူ႕လဲ...
ဘာျဖစ္လိူ႕ အရွင္ခ်စ္ျမတ္နိုးတဲ့သူက
ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးမျဖစ္နိုင္ရတာလဲ... *
......
မယ္ေတာ္ႀကီး / မင္းႀကီး မေန႕ညက ၾကင္ယာေတာ္ရဲ႕
နန္းေဆာင္ကေန ထြက္သြားတယ္ဆို
မင္းႀကီး / မယ္ေတာ္ရဲ႕လူေတြနဲ႕
ေစာင့္ၾကည့္ခိုင္းထားျပန္ၿပီးလား
မယ္ေတာ္ႀကီး / ဒီၾကင္ယာေတာ္က မယ္ေတာ္ကိုယ္တိုင္
မင္းႀကီးနဲ႕ သင့္ေတာ္မယ္ထင္လို႔
ေ႐ြးခ်ယ္ေပးထားတာေနာ္
