"မင်းလက်ထဲက လက်နက်ကို
အခုချက်ချင်းချလိုက်ရှင်းလျန်
ငါတို့အေးအေးဆေးဆေးစကားပြောကြမယ်။"
နတ်ဆိုးသခင်က ချော့မြူသည်လဲမဟုတ်
အမိန့်ပေးသည်လဲမဟုတ်သည့် လေသံမျိုးဖြင့်ပြောလိုက်သည်။
"မချဘူး!!! ဒီလိုပုံစံမျိုးနဲ့ အရာရာအားလုံးကို အဆုံးရှုံးမခံနိုင်ဘူး !!! ဒီနေရာထိရောက်ဖို့ ကျမဘဝတစ်ခုလုံးရင်းနှီးထားရတာ နည်းနည်းလေးမှ လက်မလျော့နိုင်ဘူး"
သို့သော် ထိုမိန်းကလေးက စကားနားမထောင်သည့်အပြင်
ပိုတိုးလိူ့ရန်ရှာသည်။ ထို့ကြောင့်မယ်တော်ကြီးက
"ရှင်းလျန် မင်းအခုလိုလုပ်နေတာ နည်းလမ်းအမှန်မဟုတ်ဘူး ငါက မင်းကိုထိုက်သင့်တဲ့အပြစ်ဒဏ်ပဲပေးမှာမို့ ကျန်နေတဲ့ မင်းဘဝတစ်လျောက်လုံး ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ဖြတ်သန်းလို့ရတယ် အခုနေ အပြစ်ဝန်ခံရင်
နောက်မကျသေးဘူး"
"ကျွန်မ ဘာအမှားမှမလုပ်ထားဘူး အပြစ်တင်ချင်ရင်
ဆင်းရဲစွာမွေးဖွားလာခြင်းကိုပဲအပြစ်တင်လိုက်!!!
ကျမ တစ်သက်လုံးဆင်းရဲခဲ့ပြီးပြီ ခွေးစာတွေလဲလုစားခဲ့ဖူးတယ်
အေးစက်တဲ့ညတွေကိုလဲ ဘာအကာအကွယ် ဘာအနွေးဓာတ်မှမပါပဲ ဖြတ်သန်းခဲ့ရဖူးတယ်
သူများအိမ်ကနေလဲ ခွေးမောင်းသနည်းမောင်းချ ခံခဲ့ရဖူးတယ်
တော်လောက်ပြီ ကျမ ထပ်ဆင်းရဲချင်တယ်လို့များထင်နေလား!!!
အဲ့အစား သေလိုက်တာပဲကောင်းတယ်!!!"
"မလုပ်နဲ့!!!
မင်းကို ခွင့်မလွတ်ပေမဲ့ မင်းဆီမှာငါ့သွေးသားရှိနေတယ်
မင်းငါ့ကိုသတ်ဖို့ကြံတာခွင့်လွှတ်တယ်
ငါ့ကလေးကိုထိခိုက်အောင်လုပ်ရင်တော့
မင်းကိုငါလက်နဲ့ကိုယ်တိုင်သတ်ပြစ်မယ်
ပြော မင်းဘာလုပ်ချင်တာလဲ
ဘာဖြစ်ချင်လဲ အားလုံးဖြစ်စေရမယ်..."
နတ်ဆိုးသခင်ဆီက ထိုစကားကိုကြားသည်နှင့် မိန်းမလည်လေးဟာ
သူမရဲ့ဆိုးဝါးလှတဲ့ အကြံအစည်ကိုထုတ်ဖော်ပြလိုက်သည်။
" အဟက် !!!သတ်လိုက်
ကျမရှေ့မှတင်ပဲ ဒီအခန်းထဲက တစ်ယောက်ကိုမှ
အလွတ်မပေးပဲသတ်ပြစ်လိုက်!!!"
နတ်ဆိုးသခင်က ရွေးချယ်စရာမရှိပဲ
သူ့ရဲ့ဆောင်တော်မြဲဓားကိုထုတ်လိုက်ကာ
မယ်ေတ်ာကြီးရှေ့ဒူးထောက်ခစားနေတဲ့
သမားတော်ကို အရင်ရှင်းပြစ်လိုက်သည်။
မယ်တော်ကြီးက ထိုအဖြစ်အပျက်ကြောင့်
အသက်မရှူတော့သည့်အလား
အသံထွက်ပဲရပ်ကြည့်နေသည်။
ထို့နောက် နတ်ဆိုးသခင် ရဲ့ ဦးတည်ရာက
မယ်တော်ကြီးဖြစ်လာတော့၏။
