ေရွာင္က်န့္ / အရွင့္ !!!
အရွင္တစ္ခုခုျဖစ္ေနတယ္ ယြဲ႕ယယ္ ငါအရွင့္ဆီသြားမွျဖစ္မယ္
ယြဲ႕ယယ္ / မင္္းႀကီးက ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး အခုဆို အိပ္ေဆာင္ေတာ္ ဝင္ေနေလာက္ၿပီ
သခင္ေလးသာ အထူးဂ႐ုစိုက္ရမွာ အခုက အရင္လို
သခင္ေလးတစ္ေယာက္တည္းလဲမဟုတ္ေတာ့ဘူးမလား စိတ္လိုက္မာန္ပါမလုပ္ပါနဲ႕ မနက္မွ မင္းႀကီးကို ပန္းဆက္ရင္း အခစားဝင္ၾကတာေပါ့
ေရွာင္က်န့္ / ငါ အရွင့္ကို စိတ္မခ်ဘဴး ယြဲ႕ ယယ္ အရွင္နဲ႕ ပတ္သတ္တဲ့ အိမ္မက္ဆိုးေတြ မက္ေနတယ္ အရွင့္အဆင္ေျပမေျပ ခဏေလးပဲသြားၾကည့္မွာပါ
ေနာက္ဆုံးးမွာ ေတာ့သူ႕သခင္ေလးကို
တားမရတဲ့ ယြဲ႕ယယ္ဟာ
သခင္ေလးနဲ႕အတူ မင္းႀကီးနန္းေထာင္ေရွ႕သို႔
ေရာက္ခဲ့ေလသည်။
ေရွာင္က်န့္ / အထိန္းေတာ္ႀကီး အရွင္အထဲမွာရွိေနလား
အထိန္းေတာ္ႀကီး / ဟုတ္တဲ့ ရွိေနပါတယ္ ဒါေပမဲ့...
ၾကင္ယာေတာ္ ဝင္သြားဖို႔မသင့္ေတာ္ဘူးထင္ပါတယ္
ေရွာင္က်န့္ / ဘာလို႔လဲ အရွင္ရွိေနတယ္ဆို ဝင္လို႔ရ ရမွာေပါ့
အထိန္းေတာ္ႀကီးလဲ မ်က္ႏွာပ်က္စြာ...
အထိန္းေတာ္ႀကီး / အဲ့တာက အထဲမွာ
ၾကင္ယာေတာ္ရွင္းလဲရွိေနၿပီးေတာ့
ႏွစ္ေယာက္အတူ အိမ္ေဆာင်တော်ဝင်နေလို့ပါ
ေရွာင္က်န့္ / ဘာ!!!
အထိန္းေတာ္ႀကီး ေျပာလိုက္တဲ့ စကားလုံးေတြက သူ႕ရင္ကိုထိုးစိုက္ေနတဲ့ ခြၽန္ျမတဲ့ဓားသြားေတြလိုပင္ ဝဲဘက္ရင္အုံမွ တဆစ္ဆစ္နာက်င္ေနရပါ၏။ အရွင္က... သူ႕မွာကိုယ္ဝန္ရွိေနလို႔သာ တျခားသူကိုသြားရွာတာမွန္းသေဘာေပါက္လိုက္ေလၿပီ
ယြဲ႕ယယ္ / သခင္ေလး...
ေရွာင္က်န့္ /ယြဲ႕ယယ္ ငါတို႔ျပန္ၾကမယ္ အရွင့္ကို မႏွောက္ယွက္ပဲေနရေအာင္
ထို႔ေနာက္ ဘုရင့္နန္းေဆာင္ေတာ္ကေန အငိုမ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ျပန္သြားတဲ့ ၾကင္ယာေတာ္ေရှာင့်ကို အထိန္းေတာ္ႀကီးမ်ားလဲ သနားဂ႐ုနာသက္စြာၾကည့္ေန႐ုံမွတပါး မတတ္နိုင္ခဲ့ပါေခ်
