ေရွာင္က်န္ဘက္က မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖစ္သြားတာမို႔
ခ်င္းဟြာက ႏွစ္သိမ့္သည့္သေဘာျဖစ္
" မေသခ်ာေသးတာမို႔
ၾကင္ယာေတာ္လဲ အရမ္းစိတ္ထိခိုက္မခံပါနဲ႕
အခုခ်ိန္မွာ ၾကင္ယာေတာ္ေရွာင္လဲ အားနည္းေနတာမို႔
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပဲ ဂ႐ုစိုက္ပါ "
"ေရွာင္က်န႔္က ဘာျဖစ္တာလဲ!!!
ေရွာင္က်န႔္ မင္း... မင္းဘာျဖစ္လို႔လဲ"
က်န္းခ်န္က စိုးရိမ္စြာေမးလာခဲ့သည္။
" ၾကင္ယာေတာ္ေရွာင္က
အဆိပ္မိထားတာ
ရွားပါးအဆိပ္ျဖစ္တာမို႔
တရားခံဘယ္သူလဲစုံစမ္းလို႔မရေသးဘူး "
"ဘာ...!!!ေတာက္!!!"
..............
မင္းႀကီးက နန္းေဆာင္ျပန္ေရာက္တာနဲ႕ ဝုန္းဒိုင္းက်ဲတာေသာင္းက်န္းလို႔ ေနသည္။ သူ႕ေဒါသကို သူ႕ကိုယ္သူလဲမထိန္းနိုင္သလို ေဘးမွ အထိန္းေတာ္တို႔ကလဲ မထိန္းနိုင္ၾကေပ
အထိန္းေတာ္ႀကီး / မင္းႀကီး...မင္းႀကီး
"ထြက္သြား!!!ဒီအခန္းထဲမွာ သက္ရွိေနရင္ အားလုံးကိုသတ္ျပစ္မယ္"
မင္းႀကီးရဲ႕ ေအးစက္တဲ့အေျပာေတြနဲ႕
လူသတ္ေငြ႕ တရိပ္ရိပ္တက္ေနတဲ့
အၾကည့္ေတြၾကား
မည္သူမွ ေျခစုံမရပ္ရဲၾကေပ
ခဏေလာက္ၾကာေတာ့ အခန္းတစ္ခုလုံး ရာရာမရွိေအာင္ဖ်က္စီးၿပီးၿပီမို႔ ေျခကုန္လက္ပန္းက်ကာ ထိုင္နားေနတုန္း ႏွာေခါင္းထဲ တိုးဝင္လာတဲ့ အေမြးနံ႕သာဆီက သူသေဘာက် ရင္းႏွီးတဲ့အနံ႕အသက္မဟုတ္ေနတာေၾကာင့္
"အထိန္းေတာ္ႀကီး !!!"
အထိန္းေတာ္ႀကီးက တုန္ရီစြာ ဝင္ေရာက္လာၿပီး
ၾကမ္းျပင္နဲ႕ထိလုမတက္ေခါင္းငုံထားက
အထိန္းေတာ္ႀကီး / ေရာက္...ေရာက္ရွိေၾကာင္းပါ...
"ထြန္းညွီေနၾက အေမြးနံ႕သာဆီက ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ!!!"
ပုံမွန္ဆို ဒီလိုကိစၥေသးေသးမႊားမႊားေလးကို
အေလးမထားတက္တဲ့မင္းႀကီးက
အခုမွ ထြန္းညွိေနၾကမဟုတ္တဲ့ အေမႊးနံ႕သာ နံ႕ကို
သိေနျပန္ေတာ့...
အထိန္းေတာ္ႀကီး / ကုန္...ကုန္သြား...
" ကုန္သြားရင္ ၾကင္ယာေတာ္ရွင္းသို႔ သြားေတာင္း!!!
အခုခ်က္ခ်င္း အေဆာင္ေတာ္ထဲမွာ
အဲ့အေမြးနံ႕သာဆီ ထြန္းညွိထားတာလိုခ်င္တယ္ !!! "
