''မယ္ေတာ္...ဟင့္...မယ္ေတာ္''
''မယ္ေတာ္ႀကီးကို သတိရေနတာလား''
အရွင္က ဝမ္းနည္းစြာ ငိုေနၿပီး အာေစးမိသလို
ဘာစကားမွ ထုတ္မေျပာ
ေရွာင္က်န႔္ကလဲ အရွင့္ကို ဆက္ၿပီးဝမ္းမနည္းေစခ်င္တာေၾကာင့္ အာ႐ုံလႊဲသည့္အေနနဲ႕ ေလွစီးမည့္ေနရာကို ဦးေဆာင္ေခၚသြားေတာ့သည္။
ေလွစီးတဲ့ေနရာေရာက္ေတာ့
''ဒီေနရာက ၾကာပန္း ေတြအေတာ္လွတယ္ အရွင္ကိုယ္တိုင္ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးအတြက္ခူးေပးခဲ့ဖူးတယ္ မွတ္မိလား''
အရွင္က ေရွာင္က်န႔္ကိုသာေငးၾကည့္ေနခဲ့တယ္။
မွတ္မိတယ္လဲမေျပာ မမွတ္မိဘူးလဲမေျပာ
ဒီအတိုင်းအဓိပ္ပါယ်မဲ့နေတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ ေငးေနဆဲပဲ
''ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးအမွန္တိုင္းဝန္ခံရရင္ အရွင့္ကိုခ်စ္မိခဲ့တယ္ လက္မထပ္ခင္အခ်ိန္ထဲက
မယ္ေတာ္ႀကီး နန္းေဆာင္ကေန ေဒါသတႀကီး ထြက္လာတဲ့အရွင္က မာေက်ာေနတဲ့မ်က္ႏွာထားနဲ႕ေတာင္ ေခ်ာေမာခန႔္ညားေနခဲ့တာ အဲ့အခ်ိန္တုန္းက အရွင့္ေဒါသကိုလန႔္ရမဲ့အစား အရွင့္ကိုၾကည့္ၿပီး ရင္ခုန္ေနခဲ့တာေလ''
အရွင္က ေရွာင္က်န႔္မ်က္ႏွာအစိတ္အပိုင္းေတြကိုသာ ေငးၾကည့္ေနၿပီး ေရွာင္က်န့္ ေျပာသမွ်ကို ၿငိမ္ကာ နားေထာင္ေနသည္။
''ၿပီးေတာ့... ကိုယ္ဝန္ဖ်က္က်ခဲ့တုန္းကလဲ အေတာ္ေလး ခံစားခဲ့ရတယ္ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးသိပ္ခ်စ္တဲ့အရွင္က ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးစကားေတြကိုနားမေထာင္ေပးခဲ့ဘူး မယုံၾကည္ေပးခဲ့ဘူး ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူနဲ႕ရတဲ့ရင္ေသြးကို ဖ်က္ခ်ရေအာင္ထိ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးမ႐ူးမိုက္ခဲ့တာအမွန္ပါ
အဲ့ေနာက္ပိုင္းေတာ့ အရွင္က ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးကို က်န္းခ်န္နဲ႕စြပ္စြဲျပန္တယ္ နာက်င္ရလြန္းလို႔ အရွင္တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲခ်စ္ျမတ္နိုးခဲ့တာပါလို႔ အရွက္မရွိေအာ္ဟစ္ပစ္ခ်င္မိတဲ့အထိပဲ''
ေရွာင္က်န႔္ကစကားေျပာေနရင္း မ်က္ရည္ေတြက်လာေတာ့ အရွင္ကေရွာင္က်န႔္ကို ရင္ခြင္ထဲထည့္ဖက္ထားေပးတယ္
ေလွက အနည္းငယ္လႈပ္ခတ္သြားေပမယ့္ ေရွာင္က်န႔္က အရွင့္ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္ကာငိုေနတုန္း
