"မင္းလက္ထဲက လက္နက္ကို
အခုခ်က္ခ်င္းခ်လိဳက္ရွင္းလ်န္
ငါတို႔ေအးေအးေဆးေဆးစကားေျပာၾကမယ္။"
နတ္ဆိုးသခင္က ေခ်ာ့ျမဴသည္လဲမဟုတ္
အမိန့္ေပးသည္လဲမဟုတ္သည့္ ေလသံမ်ိဳးျဖင့္ေျပာလိုက္သည္။
"မခ်ဘဴး!!! ဒီလိုပုံစံမ်ိဳးနဲ႕ အရာရာအားလုံးကို အဆုံးရႈံးမခံနိုင္ဘူး !!! ဒီေနရာထိေရာက္ဖို႔ က်မဘဝတစ္ခုလုံးရင္းႏွီးထားရတာ နည္းနည္းေလးမွ လက္မေလ်ာ့နိုင္ဘူး"
သို႔ေသာ္ ထိုမိန္းကေလးက စကားနားမေထာင္သည့္အျပင္
ပိုတိုးလိူ႕ရန္ရွာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္မယ္ေတာ္ႀကီးက
"ရွင္းလ်န္ မင္းအခုလိုလုပ္ေနတာ နည္းလမ္းအမွန္မဟုတ္ဘူး ငါက မင္းကိုထိုက္သင့္တဲ့အျပစ္ဒဏ္ပဲေပးမွာမို႔ က်န္ေနတဲ့ မင္းဘဝတစ္ေလ်ာက္လုံး ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ျဖတ္သန္းလို႔ရတယ္ အခုေန အျပစ္ဝန္ခံရင္
ေနာက္မက်ေသးဘူး"
"ကြၽန္မ ဘာအမွားမွမလုပ္ထားဘူး အျပစ္တင္ခ်င္ရင္
ဆင္းရဲစြာေမြးဖြားလာျခင္းကိုပဲအျပစ္တင္လိုက္!!!
က်မ တစ္သက္လုံးဆင္းရဲခဲ့ၿပီးၿပီ ေခြးစာေတြလဲလုစားခဲ့ဖူးတယ္
ေအးစက္တဲ့ညေတြကိုလဲ ဘာအကာအကြယ္ ဘာအႏြေးဓာတ္မွမပါပဲ ျဖတ္သန္းခဲ့ရဖူးတယ္
သူမ်ားအိမ္ကေနလဲ ေခြးေမာင္းသနည္းေမာင္းခ် ခံခဲ့ရဖူးတယ္
ေတာ္ေလာက္ၿပီ က်မ ထပ္ဆင္းရဲခ်င္တယ္လို႔မ်ားထင္ေနလား!!!
အဲ့အစား ေသလိုက္တာပဲေကာင္းတယ္!!!"
"မလုပ္နဲ႕!!!
မင္းကို ခြင့္မလြတ္ေပမဲ့ မင္းဆီမွာငါ့ေသြးသားရွိေနတယ္
မင္းငါ့ကိုသတ္ဖို႔ႀကံတာခြင့္လႊတ္တယ္
ငါ့ကေလးကိုထိခိုက္ေအာင္လုပ္ရင္ေတာ့
မင္းကိုငါလက္နဲ႕ကိုယ္တိုင္သတ္ျပစ္မယ္
ေျပာ မင္းဘာလုပ္ခ်င္တာလဲ
ဘာျဖစ္ခ်င္လဲ အားလုံးျဖစ္ေစရမယ္..."
နတ္ဆိုးသခင္ဆီက ထိုစကားကိုၾကားသည္ႏွင့္ မိန္းမလည္ေလးဟာ
သူမရဲ႕ဆိုးဝါးလွတဲ့ အႀကံအစည္ကိုထုတ္ေဖာ္ျပလိုက္သည္။
" အဟက္ !!!သတ္လိုက္
က်မေရွ႕မွတင္ပဲ ဒီအခန္းထဲက တစ္ေယာက္ကိုမွ
အလြတ္မေပးပဲသတ္ျပစ္လိုက္!!!"
နတ္ဆိုးသခင္က ေ႐ြးခ်ယ္စရာမရွိပဲ
သူ႕ရဲ႕ေဆာင္ေတာ္ၿမဲဓားကိုထုတ္လိုက္ကာ
မယတှောကှှီဲးရှေ့ဒူးထောကခှစားနတေဲ့
သမားေတာ္ကို အရင္ရွင္းျပစ္လိုက္သည္။
မယ္ေတာ္ႀကီးက ထိုအျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္
အသက္မရႉေတာ့သည့္အလား
အသံထြက္ပဲရပ္ၾကည့္ေနသည္။
ထို႔ေနာက္ နတ္ဆိုးသခင္ ရဲ႕ ဦးတည္ရာက
မယ္ေတာ္ႀကီးျဖစ္လာေတာ့၏။
