Black Angel

Chapter 26

شروع فصل دوم-

"باید اعدامش کنید، اون مایه ننگ گروهه"

"واقعا وارثی به کثافتی و حال بهم زنی اون میخوای داشته باشی؟"

"بکهیون، بک بیدار شو." با حس گرمایی که دور بازوش پیچید بلافاصله چشم هاش رو باز کرد. بدون مکث روی کسی که بازوشو نگه داشت بود خیمه زد و دستشو روی گلوش گذاشت.

"هی بک منم." چانیول دستایی که دور گردنش محکم شده بودن رو گرفت و چندبار تکونش داد تا موفق شد بکهیون رو به خودش بیاره.

دیدش به مرور واضح تر شد. همونطور که نفس نفس میزد متوجه چانیولی که با نگرانی بهش نگاه میکرد شد، کی تو این وضعیت قرار گرفته بود؟ کی بهش حمله کرده بود؟

"حالت خوبه؟"

چانیول خودشو جلو کشید و دستشو روی گونه های بکهیون کشید. تازه متوجه ی خیسی صورتش شد. تو خواب گریه کرده بود؟

تنش خیس از عرق بود با اینحال نفس عمیقی کشید تا خودش رو آروم کنه. از روی چانیول کنار رفت و خودشو روی تخت پرت کرد.

"خوبم." با صدای ضعیفی گفت."فکر کنم خواب بد دیدم."

چانیول با وجود نگرانیش سرش رو تکون داد به نظر خودش رو مجبور کرده بود تا سوال بیشتری نپرسه، رفتار بکهیون یه لحظه عجیب شد و اینو پای استرس شدید این روزاش گذاشت. دستی رو موهای پسری که قفسه ی سینه اش بخاطر تند نفس کشیدنش بالا و پایین میرفت کشید.

" حالا که بیدار شدی باهم بریم صبحانه بخوریم."

"خودت برو." بکهیون کلافه دستشو کنار زد، از روی تخت بلند شد و سمت آینه رفت تا نگاهی به چهره ی آشفته اش بندازه. چشم های پف کرده اش نشون میداد خوب نخوابیده.

"تو نمیای؟" چانیول لبه ی تخت نشست و از آینه نگاهش رو به بکهیونی که صورت خودش رو بررسی میکرد انداخت.

بکهیون با دستمال اشک های روی صورتش رو پاک کرد و شروع به مرتب کردن موهاش کرد.

"خانواده ات اونجان و نمیخوام درست مثل وقتای دیگه که پا تو هر نقطه ی این عمارت لعنتی میذارم سر میز غذاهم نگاه خیره اشون رو تحمل کنم."

چانیول آهی کشید و به سمت بکهیون رفت و از پشت اونو تو آغوش گرفت.

"پس چطوره یه قانون جدید بذارم. از این به بعد هرکی بهت نگاه کرد مجازات سنگینی در انتظارشه. هوم؟" چانیول کنار گوشش گفت و گردنش رو بوسید.

بکهیون دست های چانیول که دور کمرش حلقه زده بودن رو گرفت و غرق لذت بوسه های کوچک چانیول روی تتوهای گردنش شد. به هرحال نمیتونست جلوشو بگیره چون بدنش برای لمسای اون‌ مرد همیشه بیقراری میکرد.