Im No Superman(LizQuen Fanfiction)

Interesting

Enrique's POV

Grabe ang daldal niya. Akala ko tahimik siya pero di naman pala. sa 3 hrs naming naka upo ang dami niya na sakin na kakwento. Akalain mo yun may allergy siya sa suka tapos cookies and cream din favorite niyang Ice cream flavor. Sobrang bait niya di siya mayabang. Kaya pala rin pala ang daming nagkaka crush sa kanya model din pala siya. Pero nakaka gulat lang talaga na kahit model siya napaka simple niya lang yun bang tipong hindi ka maiilang sa kanya pagka sama mo siya hindi awkward sobrang bait at humble. Meron parin talagang mga babae na kagaya sa ugali niya. Sinabi niya rin sakin yung story about sa family niya na di sila halos nagkikita kasi busy dad niya sa trabaho. Tapos yung mga kapatid niya na iwan sa US. Ang dami na namin na pag usapan pero di ako nag open about sa family ko. Hinayaan ko lang siyang mag open abot sa kanya. Hanggang sa natapos na yung oras. Hindi manlang ako halos makatingin sa kanya kahit gusto ko. Pero bat ganun? Nahihiya ako sa kanya. Tss "See you tomorrow Quen. I had a great conversation with you" Sabi niya nag smile siya sakin. Nag smile din ako. "Ho-o-pe. Mag ingat ka." Tumango siya. Ano ba yan ang lakas ng hatak niya sakin. Hanggang pag uwi ko siya lang yung nasa isip ko. Yung ngiti niya yung boses niya.

Hope's POV

Nakakatuwa kausap si Quen. He seems so nice. Siya yung tipo na lalaki na best friend material. Always lang siyang nakikinig whenever I talked. At hindi siya mayabang or something na nag ti-take advantage sa girl. Meron kasing ibang guy na yung mga ganitong situation tini-take advantage nila. But him, He's not like them. He was so quiet and a good listener. We have a lot in common too. I want him to be my friend.

The next day..

Enrique's POV

Mali-late na ko sa first class ko. Takbo pa Quen. Ngayon pa naman yung kay ma'am George na yun. Tumakbo ako pag dating ko sa pinto hingal na hingal ako. "Mr. Gil. You're late." Sabi ng prof nami. "Sorry Ma'am. Du na po mauulit." Sabi ko sabay kamot sa ulo ko. Nakakahiya kasi lahat ng classmate ko naka tingin sakin. "It's Okay. Dalhin diyan ikaw ang mauuna." Sabi ni Mr.George. ako talaga? Di ba pwedeng iba na lang muna? Hay nakaka asar naman. Tsk "Okay ma'am." Sabi ko nalang nung mag sasalita ako nakita kung naka titig sakin si Hope. Mas lalo tuloy akong kinabahan. Kwinento ko sa klase yung mga bagay na na la bilib ako kay Hope at kung ano yung personality na mas na mangha ako sa kanya. "That's what makes her different to the others." Pag tatapos ko. Tapos lahat ng classmates ko nag palakpakan. Sabay punta ko sa upuan ko. Katabi ko pala si Hope so siya na yung next."Okay, good to know na unti-unti niyo ng nakikilala ang isa't- isa. Next is Hope. Ikaw naman." Sabi ni ma'am.

Hope's POV

Wow I can't believe it. Yung mga words na sinasabi niya in front of my classmates. Siya lang yung guy na nag sabi sakin niyan infront of many people. Now it's my turn. Sinabi ko sa class yung personality niya na nabiliban ako sa kanya specially yung pagiging independent niya. And syempre na sabi ko rin yung pagka pareho namin sa lahat ng bagay. Our classmates teases us. They said na baka daw meant to be daw kami. Pero I don't mind then naman. Hanggang sa natapos na ko. Umupo na ko sa chair ko kung saan si Mr. Nice guy naka upo. Seatmates kasi kami eh. "Ang galing ng speech mo ah." I said naka smile lang ako sa kanya. "Sayo din." Sabi niya sakin. Napansin ko tahimik lang talaga siya. "Ganyan ka ba talaga?" I asked him. "A-ahh, anong ganyan?" Na uutal siya. Haha ang cute lang. "You're so quite. It's like you don't like talking." Sabi ko sa kanya. "Sanay kasi akong walang kausap dito sa school." Sabi niya nag susulat siya nag lecture kasi kami after nun. "So you don't have friends here?" I asked him. Ang sad naman nun wala siyang friends. "Parang ganon na nga. Pero okay na yun. Busy din naman ako." Sabi niya ang tipid nito mag salita. Habang tumatagal lalo tuloy  ako na cu-curious ako sa personality niya. "Can we be friends?" I asked him. Para mas makilala ko siya I want him to be my friend. I want a guy bestfriend. I don't know I feel comfortable with him. Sa nakikita ko he is a nice guy. "Sigurado ka?" Tanong niya. "Yeah, I want you to be my friend." Sabi ko tapos inabot ko kamay ko sa kanya para mag shakehand kami. "Ikaw yung first. Friend ko dito sa school. Tha-a-ank you Hope." Sabi niya. "Ikaw naman yung unang guy na friend ko dito sa school." I said. "Ah ganon ba? ......." sabi niya may sinabi siya kasunod ng ah ganun ba. Di ko naintindihan. So tinanong ko nalang siya. "What?" Sabi ko. "Sabi ko ah ganon ba " Sabi niya sakin. I know may sinabi siya. "Yung kasunod ng sinabi mo." Sabi ko while looking at him. "Ahhhh, ano yuuun.. sabi  ko ano.. ano ngayon.. may nalaglag kasi kaya nagsalita ako. Yung ano yung .. .. kalat." Tapos sabay yuko niya parang may hinahanap. "Oh ito na yung kalat oh." Sabi niya sakin sabay pakita sa scratch paper. Sus, yun lang pala.