Im No Superman(LizQuen Fanfiction)

Official

Enrique's POV

Di ako makapaniwala na kami na ni Hope. Na official na kami. Masaya ako tyaka di ko mapigilan yung ngiti ko. I am the happiest man in the world right now. Naihatid ko na si Hope sa kanila. Bumalik uli ako sa hotel para dun mag overnight with my family. Everyone is happy nag usap kami ng family ko about sa mga things and I told them na Hope and I are official. I spent my weekend with my family medyo naging quality time na din namin yun. Si Hope naman lagi kaming nagtetext mga random things. She's the best thing that I've ever had. And I know na I can't lose her. I'll do anything to make her happy. Papunta na pala akong School. Alam ko na lahat ng tao nagtataka kung bakit ako naka kotse nakatingin kasi sila sa akin di ko nalang sila pinansin yung iba naman nag smile lang sila sakin ngumiti narin ako sa kanya. Habang naglalakad ako naka salubong ko si Kobe. "HEY! Loser." Binangga niya ako di ko nalang siya pinatulan. "Di ka ba lalaban? ang duwag mo naman." Tinulak niya akk hanggang sa nabuwal ako. Tumayo lang ako tapos di ko siya pinansin inayos ko nalang yung damit ko. Pero sinundan niya parin ako "Ang yabang mo ah!" Sabi niya sakin sabay suntok nabuwal na naman ako. Ayaw ko siyang patulan. Pinunasan ko nalang yung dugo sa gilid ng labi ko tiningnan ko lang siya. "Buti nga sayo! Wag kang lalapit kay Hope. She's mine." Sabi niya sakin biglang uminit yung ulo ko sa narinig ko ang yabang talaga nito."Di mo siya pag-aari." Tumayo na ko sa pagkakabuwal. Marami ng nakatingin samin pero di parin siya tumitigil sa pang-aasar. Umiinit na tuloy ulo ko. I'm trying my best not to fight back. Sinuntok niya ako ng malakas. Denepensahan ko lang yung sarili ko di ako lumalaban. Hanggang sa pinalibutan na kami ng tao. Nasa ground na ko dahil nabuwal ako sa lakas ng  mga pag suntok niya. "Ano ha? Lalaban ka? Ang duwag mo talaga." Natawang sabi ni Kobe. Tinadyakan niya ako. Pagtingin ko sa kabilang side nakita ko si Hope. "KOBE! STOP DOING THAT!" Hinala niya sa Kobe na susuntukin niya pa sana ako. Pinuntahan niya ako and she help me to get up. Di ko kayang tumayo from the pain na nararamdaman ko. I'm dizzy at the same time. "OHHH, I'm sorry Hope. Tinuturuan ko lang siya ng lesson. Na to stay away with you. Cause you're my girl." Sabi niya kay Hope. "Are you serious? I'm NOT your girl! Enrique is my boyfriend not you!" Malakas na sigaw niya. Then lahat ng tao nagtawanan tinawanan nila si Kobe. at nakita ko na naasar si Kobe. Buti nga. Inalalayan ako ni Hope habang naglalakad kami papunta sa school clinic. "Bakit di ka lumaban?" Tanong niya. "Ayoko eh." Yung lang sagot ko. But merong reason why I don't want to fight back. Im not ready to tell her yet."So you're gonna let yourself na pagsusuntukin nalang ganon?" Naasar niyang tanong sakin. "Chillax baby, bugbog lang to okay? I'll be fine." Nakuha ko pang mag pacute sa kanya kahit pasa-pasa na yung mukha ko. Haha "Ewan ko sayo!" Pagtataray niya sakin. nung nakarating kami sa clinic pinaupo muna kami para sa turn namin kasi may other student pa na nasa loob. So si Hope yung nag asikaso sakin pinunasan niya yung duguan kong mukha at nilagyan niya ng yelo yung mga pasa-pasa ko. "Sweet naman ng baby ko." Sabi ko sakanya. "Baliw wag ka nga. Tingnan mo mukha mo mukha kang ewan." Sabi niya sakin she's cute naka smile lang ako sa kanya. Lumabas na yung nurse tapos pinapasok ako sa office ng doctor. Naiwan si Hope sa labas.

Hope's POV
Kanina hanang naglalakad kami nila Kendall at Mitchell nakakita kami mga taong nagkukumpulan like parang may away. So siyempre ako naman tong may pagka tsismosa di joke lang grabe naman kung tsismosa yung term. Haha na curious lang why ang daming tao nung papalapit na ako and sinilip ko. I saw Kobe na sinusuntok niya si Quen. At di naman lumalaban yung isa. Duwag ba siya or ano?  Why he didn't punch him sinasagang niya lang yung mga suntok ni Kobe. Agad akong tumakbo towards him.  Because I can't stand there na binubugbog boyfriend ko. Kaya ang ending nandito kami sa clinic at puros pasa yung mukha niya. Pinapasok na siya nung  assistant/nurse sa loob kaya nandito ako sa labas naghihintay. "Boyfriend mo?" Tanong ng nurse sabi ko. "Huh?" Kunwari di narinig siyempre narinig ko ang lakas kaya ng pandinig ko. Chos. Haha "Boyfriend mo?" Inulit niya nga. Haha "Yes po." Sabi ko tapos naka smile ako sa kanya mukhang engot lang eh. Naka ngiti parin kahit bugbog sarado boyfriend. "Ahhh anong nangyari sa mukha niya?" Tanong ng nurse. Hmmm.. NBI bato?  Juskopo diba obvious na binugbog siya?  Alangan namang nadapa yan tas una mukha?  Hahaha ang sarcastic talaga ng isip ko. "Ahmm sinuntok po kasi siya eh." Sabi ko nalang. "Ahh sabi ko nga." Sabi niya medyo nag nodd ako. Kumusta na kaya result ni Quen? Malapit ng mag 30 minutes pero di pa siya lumalabas. Kaya I'm getting nervous. What if  napuruhan siya?  Lord God. Wag naman po sana. Maya-maya lang lumabas na siya. "Hon, What are the doctor said? You gonna be okay? Or what?" Tanong ko. Sa kanya inalalayan ko siya kasi ika-ika siyang maglakad and matamlay siya. "I'm fine baby. Sabi ng doctor. I'm still gwapo kahit may pasa ako." Pa cute niyang sabi tapos sabay tawa. Kita mo tong baliw na to! pasa-pasa na yung mukha pero nakuha pa talagang humirit. "Ewan ko sayo!" Sabay suntok sa sikmura. "Aray ko! Haha" sabi niya. OA naman ang hina lang kaya ng suntok ko. "Eh kasi ikaw eh. Nagtatanong ako ng maayos." Sabi ko sa kanya sabay tingin ko sa mata niya nag smile siya sakin tapos pinisil niya yung chin ko."Ang cute talaga ng baby ko. Haha well, she said na nothing to worry. I'm okay. I just need some rest. Kasi I said to her na Im a little bit dizzy that's why she recommended na  I need someone to take care of me incase na baka may maramdaman akong sakit. I guess I can take care of myself naman nothing to worry." Sabi niya sakin he's really confident na he can take care of his self. Well di ko hahayaan yun "No, you gonna stay in our house tonight. I will tell dad na you need someone to care of you because you're in pain. And that someone is ME. Okay no ifs no buts." I said firmly. Para hindi na siya umangal. "Are you sure na okay lang sa Dad mo?" Tanong niya sakin. "Yes. He will consider you. But of course dun ka sa guess room and kakabitan yun ni daddy ng CCTV. Hahaha to make sure na nothing will happen." Sabi ko sa kanya. Well di ako nagbibiro my dad use to do that everytime na may sleep over ako  with my friends sa bahay tinitingnan niya kami sa monitor naka CCTV kami. Ganyan kahigpit si Daddy and Im Okay with that. Haha "WOW! your dad is awesome. Haha gagayahin ko yun kapag nagkaroon ng sleepover yung anak natin kasama friends niya. Haha" malakas niyang sabi. Haha "Wow ha?  Anak natin? confident ka talaga ha niyan ha?" Sabi ko sa kanya. "Oo naman. I'm pretty sure na you'll be my future wife babe. I can see it. I'll do anything to make you happy." Hinawakan niya yung kamay ko and hinalikan niya. He's sweet and I am so blessed to have him in my life..Napa smile ako sabay sabing "Corny mo. Haha" sabay tawa ng malakas. "Ay grabe." Paawa face niya. "Di joke lang hon. Hehe I'm gonna call my dad muna para ipagpaalam ka." Sabi ko sa kanya tapos nag he nodded. Tinawagan ko si Daddy at sinabi ko yung nangyari. And he's also worried bout Quen kaya pumayag siya like what I've said ilabas ang CCTV sa bahay. Haha I said to Quen na okay na kay daddy. He's happy pero medyo nahihiya siya. Siya sana magdadrive ng car. But I said to him na ako nalang. Dumaan muna kami sa dorm niya para kumuha ng gamit niya. "Dito kalang Babe, ako na kukuha ng gamit ko." Sabi niya sakin. "No sasama ako." Sabi ko sa kanya. "Okay2 you're the boss." See?  No choice I'm the boss kidding. Haha ako na yung namili ng damit niya I guess doon siya hanggang two days or more hanggang sa maging okay na siya. Nag drive na ako papunta sa sa amin. Si Quen mukhang nakatulog I was watching him while he's sleeping. He look really tired. I really wonder kung bakit hindi siya lumalaban kahit grabe na yung suntok sa kanya ni Kobe. I don't understand him. Maybe there's a reason or I'm just paranoid. Malapit na kami sa bahay papasok na kami sa subdivision kaya ginising ko na si Quen. "Quen, we're here na." Sabi ko sa kanya. At nagising naman siya and naghanda na siya kinuha niya yung bag niya. Sabi ko sa kanya na ako nalang yung maghahawak ng bag but he insisted. He's a gentlemen he don't want na babae pa yung magdadala ng gamit niya. Naglalakad na kami papasok ng bahay alalay ko parin si Quen naaawa ako sa kanya because he can't walk properly and I can see na may epekto na sa kanya yung suntok kasi grabe yung pasa sa mukha niya. "Kumusta na yung nararamdaman mo?" I asked him. "I'm alright baby. Medyo masakit lang yung face ko." Sabi niya sakin. Hinawakan ko yung mukha niya and sobrang init niya. Nilalagnat siguro siya. "Meron kang lagnat." I said to him naka nakapasok na kami sa bahay nakita ko si Daddy na nasa sala naglalaro si ng PS4 ni Justin. Napansin niya na may dumating kaya lumingon and when he saw na kami he stood up at sinalubong niya kami I know na he's worried I can see it. "Hijo, are you okay?" Sabi ni Daddy kay Quen. "Yes, po tito." Sabi naman ni Quen sabay mano kay Daddy. "Nilalagnat ka you should rest. Hope, bring him to the guess room and take care of him. Kendall will be with you para may kasama kayo sa room and just call the maids if ever something happen to him or he need something. Okay?" Sabi ni Daddy and I said okay. Dinala ko na siya sa kwarto niya and I said na magbihis muna siya ng damit niya para derecho na siya sa higaan. Kaya lumabas muna ako sa room para magpaluto kay manang ng soup para makakain siya. Nag pakuha narin ako ng yelo para sa pasa niya para mapabilis yung pagwala nito and yung reseta sa kanya ng doctor inutos ko na rin sa driver na bumili nalang siya. Habang na sa kanya kitchen ako lumapit sakin si Kendall. "Hey lady. What how's your man?" Tanong niya sakin. "He's not good. But I hope he'll be okay soon." Sabi ko sa kanya. "He'll be fine. don't worry." Naka smile niyang sabi sakin maya-maya eh hinanda na ni manang yung soup nilagay niya sa tray kasama yung binili na gamot ng driver. I said to manang na ako nalang magdadala. Umakyat na kami ni Kendall sa guess room. Yun kasi utos ni Daddy na kasama ko si Kendall. Kaya eto nandito na kami. Dalawa naman yung bed eh. Tabi kami ni Quen tapos si Kendall sa isang bed. Oh diba masaya? HAHA joke lang siyempre tabi kami ni Kendall mag-isa si Quen sa bed niya. Baka pag tumabi ako kay Quen eh kaladkarin ako ni Daddy papunta sa room ko. Haha nilapag ko na sa gilid niya yung tray at ginising ko siya."Hon, gising ka muna at kumain nandito na rin yung gamot mo."  Nagising naman siya tapos umupo siya. Pinasahan ko yung mukha niya ng yelo. Tapos sinubuan ko na siya g soup. "Matulog kana pagkatapos nito ha?"  Sabi ko and the he nodded tapos nag smile siya sakin hinawakan niya yung kamay ko and he smiled "Babe, Thank you. You're the best girlfriend ever." pagpapaacute niya. Haha baliw talaga to. "U-uhm." Sabi ko binigay ko na yung gamot niya. tapos nahiga na siya naupo muna akong saglit sa gilid niya tapos hinahawakan ko yung buhok niya hawak-hawak niya din yung isang kamay ko. Maya-maya lang eh naka tulog na siya kaya pumunta na ako kay Kendall. Si Kendall busy sa kaka internet. Kaya alam kong may karamay ako sa puyatan. HAHA mga around 1am na siguro di parin kami naka tulog ni Kendall. biglang sumigaw si Quen. ""Perdóname por favor! Olvidame!" Sigaw ulit ni Quen. Kaya tumayo na ako sa bed at ginising ko siya. "Hon! wake up! wake up! nanaginip ka." sabi ko tapos nagising siya ng pawisan. Bigla siyang umupo and hinahabol niya yung paghinga niya. Binigyan ko siya ng tubig and sabi ko matulog ulit siya kasi baka na dala lang yun ng mga pasa niya sa mukha niya. Tatanungin ko nga siya sana kaso di ko na tinanong bukas nalang. Maya-maya lang bumalik na siya sa pagkakatulog niya. I can remember yung isang word na sinabi niya. Yung Ol...bida bayun? or Ol...vi..da tapos may me. basta yun. "Is he spanish?" tanong sakin ni Kendall. "I don't really know. Maybe, I remember his mom was in Spain. maybe he have a spanish a blood." Sabi ko sa kanya. "You know what? You should ask him about his dream. Because I can see his afraid or something. Maybe from his past?" Sabi niya sakin bigla akong napaisip. But pinalit ko yung topic I don't want to think about it. Kelangan ko munang ayusin yung pag-iisip ko nhayon medyo di na gumagawa eh. "You know what? Maybe you're being paranoid. Haha let's sleep." Sabi ko sa kanya tapos nahiga na kami. I can't stop thinking ano kaya yung sinabi niya? what if tama si Kendall? what if kung yung dahilan kaya di siya lumalaban? Ol..vi..da..me?

Author's Note:

Hi everyone! pasensya na po kung ngayon lang ako naka pag update medyo busy kasi sa School eh. I hope nagustuhan niyo po yung story and thank you po sa mga nag add sa reading list nila at pati yung sa mga nag votes and nagbabasa. THANK YOU guys. patuloy lang po sa pagbabasa. GOD BLESS!! :)