Im No Superman(LizQuen Fanfiction)

Reasons

Enrique's POV

"Ah ganon ba? Ang swerte ko naman." Siyempre hininaan ko lang sa part na swerte. "What?" Sabi niya sakin. ALA! PATAY KA QUEN! narinig ata. Reason pa. Billiis. "Sabi ko ah ganon ba." Sabi ko siyempre di ako nagpahalata. "Yung kasunod sa sinabi mo." Sabi niya. Narinig niya nga! Nag panic na ko kung ano sasabihin ko kaya kung ano nalang pinag gagawa ko. Tas tumitingin ako sa ilalim baka may makita ako. Bingo! May scratch na papel! Haha thaaank you Lord! "Ahhhh, ano yuuun.. sabi ko ano.. ano ngayon.. may nalaglag kasi kaya nagsalita ako. Yung ano yung .. .. kalat." Sabi ko sabay dampot ng kalat tas pinakita ko. na untog pa ko sa ilalim ng desk. Tss ano ba Quen! Nakakahiya ka na. Buti nalang di niya nakita. Hehe para na kong baliw di ko alam bat ako ninenerbiyos pag kasama ko siya. "Ah okay. Akala ko may sinabi ka pa." Sabi sakin. Yes! Ligtas na ko. Hay sa wakas. "Wala ah." Sabi ko tapos nag smile ako sa kanya. Nag bell na rin pala. "Bye Quen." Nag smile siya. Para siyang anghel na bumababa sa langit. To be honest. "Bye." Maikli kong sagot syempre nag smile na din ako. Hehe so eto ako papunta na ako ng canteen namin vacant ko kasi kaya trabaho muna para maka dagdag baon din. "Hijo, buti nandito kana. Ang dami ng students ngayon dun ka muna sa counter. Ikaw mag asikaso ng customer." Sabi ni Aling Claire. "Opo." So ayun sinunod ko naman ang dami ngang students. Tsaka nakaka pagod din pala. Pag katapos ko dun sa harap. Dun naman ako sa may trash can banda kasi dun ko tinatapon yung tira tirang kalat ng mga students. Habang nandun ako natanaw ko si Hope sa isang table kasama niya si Michelle yung classmate ko din. Best friends nga sila. Tinitignan ko siya. Habang tumatagal lalo siyang gumaganda. Tsaka ang ganda niya kapag tumutawa. Ang saya siguro kapag lagi siyang ganyan. Napangiti tuloy ako. Nakita ko kasi na nabulunan siya ang cute. Haha "Hoy boy! Anong nginingiti mo dyan?" Tanong sakin ng matandang janitor. Nahuli tuloy akong naka ngiti baka sabihin niyang baliw ako. Haha "ah wala po. May nakita lang po akong nakakatawa." Sabi ko sakanya nginitian ko siya. "Ako nga pala si Mang Kanor. Yun nalang tawagin mo sakin." Sabi niya. Mukhang mabait si Mang Kanor tsaka nakaka lungkot lang na dapat di na siya nag tratrabaho sa ganitong edad. Parang nasa 60's or 70's na ka kasi siya. "Nice to meet you po Mang Kanor." Sabi ko sa kanya tapos binaling ko yung tingin ko ulit sa direksiyon kung nasaan si Hope. "Ahh.. boy, alam ko na kung sino yung tinitignan mo." Pabiro niyang sabi. "Po? Sino po?" Tanong ko na curious kasi ako. "Yun. Yung magandang babae pero simple. Gusto mo siya no?" Tinuro niya si Hope. Ang galing naman niya. Pero di ko alam kung gusto ko siya. Gusto ko na ba siya? Di ko alam basta kapag naiisip ko siya napapangiti ako. "Hindi po ah." Sabi ko sa kanya. Di ko kasi alam kung ano tamang sagot. "Sabi mo eh. Pero kilalanin mo siyang mabuti. Alam mo sa nakikita ko sa kanya. Bihiri na lang ang babaeng ganyan. Oh pano aalis na ko" Sabi niya. Wow? As wow. Sabagay mas matanda sakin si mang kanor. Malaman alang niya. "Sige po mang kanor. Nice to meet you po!" Sigaw ko tapos ngumiti siya sakin. Natapos na din yung trabaho ko sa canteen tapos pumunta na ako ng ilang class ko. And then dederecho na naman ako sa Starbucks Café. Araw2 yung lang yung ginagawa ko.

Hope's POV

Yes. Finally tapos na yung class namin for this day. Kaya yayain ko si Michelle na pumunta sa Starbucks Café. Malapit lang kasi dito yun. Palabas na kami ng room. "Mich, can we go to Starbucks? Na miss ko kasi yung caremel frappucino." Sabi ko kanya. "Sige, basta libre mo ko?" Sabi niyang tumatawa. Baliw talaga to. Ang kuripot. Haha "Okay sure. Sige libre kita." Sabi ko kanya tapos nag yes siya. Nasa car na kami namin sinabi ko muna sa driver na i drop nalang kami sa Starbucks and then i text ko na lang siya since kasama ko nga si Michelle. "Yehey, we'rw here na." Sabi ko na excite kasi ako. So nag hanap agad ako ng table para dun kamu maupo. Since ako nag aya ako narin yung mag oorder. "Mich, punta kana sa table na yun. Wait me there. Ako nalang yung mag oorder." Sabi ko then she nodd. Pumila na ko. Yung lalaki na nasa counter tingin nga tingin sakin nagpapa cute. Mukha tuloy siyang ewan sa ginagawa niya. Di ko nalang pinalansun. Buti nalang wala pang halos na tao naka order agad ako. Pumunta na ko sa table namin ni Michelle. "Thanks. Sabi niya. How's your partner sa History?" Tanong niya so she is reffering to Quen. "Well, he's nice at the same timw quite." Sabi ko sa kanya. "He's cute pa." Sabi niya don't tell me crush niya si Quen. Haha pero gwapo naman talaga siya. "Yes. Gwapo naman talaga siya. Im glad friends na kami." Sabi ko sa kanya then parang may nakita siyang multo "Oh my gosh!" Sabi niya.Huh? Napaano to kaya to. "Look, si Enrique yun diba?" Sabi niya nagulat ako. Huh? Ano ginagawa niya dito then lumingot ako so siya nga naka pang Starbucks Uniform siya naka black polo shirt. Siya yung nag se serve ng order or minsan nag dadala sa table nila. So he is workong here pala. "Oo nga no?" Sabi ko kay Michelle. "He is working here pala. I thought he was a rich kid. Para kasi siyang rich kid." Sabi niya habang tinitingnan si Quen. " Siya lang nagpapa aral sa sarili niya." Sabi ko kay Michelle di talaga maka paniwala si Michelle." Ah okay." Sabi niya then kumain nalang siya. Habang ako pasulyap ko na tinitignan si Quen. He is smiling all the time tsaka hardworking talaga siya. Cute siya kapag laging naka smile sa school kasi naka simangot lang always. But here, naka smile siya. Nandun ba siya sa counter nag lalagay ng coffee then lumapit sa kanya yung annoying guy na yun parang may sinabi sa kanya the lumingon siya sa direction ko. OMG. He caught me staring at him. Keep calm Hope. Nakakahiya ka. So nag smile ako sa kanya tapos nag smile nabasa ko sa bibig na sabi niya hi then nag wave siya ng hand sakin nag wave na rin ako and then nag smile. Tapos yung guy na kasama ni Quen na confuse kaya parang may tinatanong siya ka Quen. "Ohmygosh Hope ang cute niyang mag smile." Sabi ni Michelle. Fangirling mode na naman to. Haha "Haha! Baliw ka talaga. Let's go home na." Sabi ko sa kanya. "Let's go na." Sabi ni Michelle. Then lumingon ako sa direction kung nasaan si Quen nag smile ulit siya. Sabi niya sakin ingat and then nag nag thank you ako. He is so nice talaga im sure a lot of girls will fall for his charm. Sa looks niya palang pati yung smile niya na abot tenga ang cute lang tignan. Im pretty sure kung chick boy to ang dami na nitong napaiyak.