Im No Superman(LizQuen Fanfiction)

Frozen

Enrique's POV

Bagong araw na naman. Napansin ko na dumarami na yung tao sa café. Sabi nga sakin ni mommy na napansin niya daw na medyo busy na ako since I started the business.

Maaga ng nag prepared si Zia may pasok kasi siya eh. And I hired a tutor para sa spanish class niya. Since di nga siya maka catch up sa Spanish langaugae mahirap talaga yung spanish kahit ako nga eh, di ako fluent. Hahaha siya pa kaya.

Nandito ako ngayon sa labas ng café nakikihalubilo lang sa mga customers namin na lagi nandito. Minsan nakikipag kwentuhan ako sa kanila about random things.

Di naman sila mahirap pakisamahan since yung iba rito eh kilala ko na at yung iba naging classmates ko nung High school ako. Matunog yung foreigners na ikakasal daw dito sa church malapit sa amin. Ultimo kasal ng iba alam nila saan ka pa. Haha

Hope's POV

Maaga palang umalis na ako sa hotel para maglakad lakad. Si Michelle naman andun ayun nakikipag date doon sa nakilala niya kahapon na lalaki sa park. Kita mo yun, wala talagang magawa eh. Haha

Naglalakad ako papunta sa Espoir Café ang ganda lang nang tanawin dito ang tahimik tapos parang may sariling mundo dito yung parang sila lang yung tao dito.

Kaya eto feeling chill lang sa paglalakad wala naman kasi silang pakialam. Nung malapit na ako sa Café I saw a man yung lalaking sinasabi ko na kakilos ni Quen. Nasa harap ako ng café pero medyo may nakaharang sakin.

Tinitingnan ko yung lalaki. Ewan konba parang iba eh. I can feel my heart beating so fast. What the frogs Hopey? Gossh this is soop weird.

Nung nag side view siya doon ko palang natanaw yung mukha niya. Wait tama ba tong nakikita ko? He actually looks like.. hell no way! Quen? Nagulat ako di ko alam yung gagawin ko. Ano to?! Ano bang nangyayari sakin? This is not true. Kinusot kusot ko yung mata ko to make sure na hindi ako namamalik mata.

Pero hindi eh, totoo talaga. Habang pinag mamasadan ko siya di ko alam yung naraadaman ko. But he's dead. Kung patay siya eh sino to? Carbon copy ni Quen ganon? It's impossible. At yung pangalan ng Café eh kapangalan ko. Ano yun coincident?

Siya nga ba to or am I imagining him. Tinitingnan ko siya tapos naka ngiti siya sa mga kinakausap niya. I can't handle it anymore. Kinuha ko yung phone ko sa bag ko para tawagan si Michelle. "Hello Mich, where are you?" I asked on the line I keep my eyes on that guy who actually looks like Quen.

"Nandito lang sa tabi-tabi. Are you crying?" She asked me. "I need you right now. Please pumunta ka dito sa harap ng Espoir Café." Binabaan ko na ng phone. Di ako umalis sa kinatatayuan ko. Gusto kong puntahan siya pero baka hindi siya.

But my heart's telling me na siya yun."Heyy, anong nangyayari sayo?" Sabi ni Michelle sakin nakita niya kasing basa yung mata ko. "Bat di kapa pumasok ng café sana.. " tumingin siya sa direction ng café may sasabihin sana siya pero bigla siyang napahinto at namutla. "Is that.. is that.. Que.. quen?" Nakatingin parin siya sa direction kung nasaan si Quen. "Pero diba, ano..ano to? Teka lang naguhuluhan ako. Ibig sabihin he's not dead? And what is he doing here? " She asked di parin siya makapaniwala.

"I don't know Mich, I don't really know." I hug her still crying. "Shoooshhh, it's okay." Pagpapatahan niya sakin. "Anong gagawin ko?" Sabi ko sa kanya. Im happy, confused and distracted at the same. Knowing na yung taong pinaka mamahal mo eh nasa harap mo lang at tanaw na tanaw mo.

Pumasok si Quen sa Café parang may binulungan siya nalalaki. "Puntahan mo na kaya?" Sabi ni Michelle. "Tapos?" Tanong ko sa kanya. "Itanong mo lahat kausapim mo." Payo niya sa akin. "Pero Mich, I'm getting married ano pang silbi nito kung kakausapin ko siya." Sabi ko sa kanya.

"Hope, isipin mo to ha. Si Enrique yan, diba halos mabaliw ka nga nung nalaman mo na nawala siya. Tapos eto siya oh, buhay pa at nasa harap mo na. Sasayangin mo pa ba yung pagkakataon?" Sabi niya. She's right. I took a deep breathe at pumasok ako sa Café sinundan naman ako ni Michelle.

Pagpasok ko hinanap so si Quen. Nakita ko siya na may kausap sa may counter. Habang papalapit ng papalapit ako sa kanya. Lalo akong kinakabahan pinipigilan ko yung luha ko. I know seeing him at this moment will change everything.

"Quen?" That's all I said.

Author's Note:
What's up guys!! Kumusta yung story? Thank you po sa pagbabasa niyo at thankful din po ako sa mga feedbacks niyo about the story. Keep on supporting LizQuen they're the best. Ito munang limang chapter yung update ko for this day. next time naman yung iba. Haha God bless everybody. 😂