Im No Superman(LizQuen Fanfiction)

What's happening?

Hope's POV

Yesterday was so fun. Na enjoy ko yung time namin ni Quen and his family. Ngayon na yung last day ni Quen dito sa Pilipinas so sinusulit na talaga namin yung moment. I will really miss him surely. Now papunta na kami ng family ni Quen sa airport para ihatid siya. Next weekk pa yung alis ng parents niya kasi nga they have something to do pa naman dito. I'm planning to go sa Spain but I will tell my dad pa, di naman ma gad-agad yun eh magpapaalam ako. baka sumabay ako sa parents niya if payagan ako ni daddy. "We're here na." sabi ng dad ni Quen. "Oh hijo. God bless sa flight mo ha." sabi ni tito. "Yes, po Papa." sabi niya habang papunta kami sa lood para ihatid si Quen hawak niya ng mahigpit yung kamay ko. Nilapit niya sa labi niya tiyaka hinalikan niya."I will miss you Babe." sabi niya sakin. "Ako din naman, Babe eh." sabi ko sa kanya I'm trying not to cry but still ayaw talagang mapigilan."Ayoko ng umalis." sabi niya nakikita ko na yung mga luha sa mata niya. "OA mo naman, 60 days lang naman." sabi ko sa kanya. I just wanted to see his smiling. effective naman nag smile naman ang loko. haha "Hahaha! Ikaw talaga para kang baliw. Sabagay, madami nama talagang chicks dun eh." pang aasar niya pa sakin. "AH GANON HA!" sabi ko sabay palo ng kamay ko sa mukha niya. "Aray ko naman!" sabi niya sakin habang nakatawa. "Subukan mo lang Mr.Gil." sabi ko. nakakaasar lang eh. mangiiwan na nga siya pa tong nag jojoke ng ganyan. Joke lang. kaw naman di ka mabiro." sabay hatak at yakap sakin hinalikan niya yung forehead ko. "I love you." he whisper. Napa smile ako sa ginawa niya sakin. "I love you too." I replied. magkahawak parin kami ng kamay hanggang sa bumalik na yung dati niya samin. "Oh Quen next na yung flight mo. Go inside na." tapos tumango na si Quen and he hugged mw tight. nag smile ako sa kanya hanggang sa naka pasok na siya sa departure area. Hay ma mimiss ko talaga yung mokong na yun.

Quen's POV

Nasa boarding area na ko waiting na maka akyat ng ng airplane. mamaya lang tinanawag na yung mga passenger na sasakyan ko ng eroplano. Magkatext kami ni Hope and she said na they're going home na daw. I sent her a text sabi ko ingat. Ayoko talagang umalis but I need it ayoko naman na ma disapoint yung parents ko. I mean I caused so much trouble sa kanila I don't want to do it again. "Mukhang bad weather ah." sabi nung lalaki sa likod "Di kaya wag ka nga praning." sagot naman ng isa. Hinayaan ko lang sila nasa loob na ako ng eroplano. so yeah goodbye Philippines. mahabaang biyahe na naman ito so I just put on my headphone at nakinig ng music. Mga ilang hours rin tong biyahe na to. Naka idlip ako ng 2 hours. kinausao ako ng matanda "Hijo, buti ka pa nakakatulog ka sa lakas ng turbulence." sabi niya sa akin. huh? malakas ba? nakiramdam akoag ay oo malakas nga pala. Siguro eto din yung dahilan kung bat ako nagising. "Ay oo nga po ngayon ko lang naramdaman." ngumiti sakin yung matanda. Halos matapon na yung iniinom kong kape sa lakas nag pagkakauga. Medyo nakaramdam ako ng kaba. Hindi naman ganito minsan yung turbulence ah parang iba nato. I just focus on my coffee. Maya-maya lang nag announce yung flight attendance na isuot yung safety jacket namin. "Miss what's happening?!" tanong ko nagpapanic na lahat ng tao. This made me nervous. lat na nagpapanic. di na ko nasagot nung FA kasi lahat nag papanic na talaga binuksan na yung pinto para maka escape na kami sobrang kapal na ng usok! Lord help me. Nag pray ako kay God. Not now, I wanna live longer sabi ko. Nakita ko na isa-isa nang nag tatalunan yung passenger tatalon na sana ako kaso nakita ko yung matanda na nakaupo lang. Binalikan ko siya "Lo, bat di ho kayo umalis dyan. Tara na ho!" sabi ko sa kanya. "Wag na Hijo, matanda narin naman ako." sabi niya. Wala ng oras. Wala na kong choice may bata pala sa tabi niya siguro apo niya ito. "Go with I'll be fine." utos ng lolo sa bata "Hijo, ikaw ng bahala sa apo ko." sabi ng matanda tiningnan ko yung matanda tapos sigaw nang sigaw na yung crew hinila ko yung bata sa tabi niya tapos tumalon na kami! I don't know what's happening I just trusted the Lord the important is I'm alive at yung batang kasama ko eh buhay din. I can't recognize kung saan kami napadpad ng batang kasama ko ang alam ko lang ligtas kami. I look at her thank God she's fine. naramdaman kong masakit yung katawan ko sa sobrang sakit di ko na nakaya lahat ng paningin ko nandilim. I passed out.

Author's Note:

Guys! ano sa tingin niyo magyayari kay Quen?