Im No Superman(LizQuen Fanfiction)

Espoir

Enrique's POV

"Daddy!" Pag-uwi niya sa bahay nagmano siya sakin then she kissed me. "How's the mass?" Sabi ko"Its great. Ate Reandrea translate it for me." Sabi niya. "That's good. Change your chothes na." Sabi ko sa kanya.

Habang kumakain kami nagsalita si Zia. "Daddy I made new friend today." Masaya niyang sabi. "That's nice baby. You can ask her to play with you here" Sabi ko. "Noo, she's older than me. I think you are is in the same age. She's very beautiful woman. She's like a princess." Habang kwinekwento niya yun talaga feel na feel niya yung pagka kwento. "Ohh really, she must be very beautiful." Sabi ko nalang.

"Yesss! Super daddy. She even bought me a balloons!" Sabi niya. "Woww she did that? I wish I was there. So I can't thank her." Sabi ko sa kanya.

Hope's POV

It's a brand new day! Pag gising ko wala si Michelle, asan na kaya yung babae nayon? Ang aga naman ata nun na umalis. Pati nagising himala ha. Hahaha

I received a phonecall from James. Nangamusta lang naman siya sa akin. Nanuod nalang ako ng tv. Maya-maya lang dumating na si Michelle. "Uy, saan ka ba galing?" Tanong ko. "Wala naman nag ikot-ikot lang. I bought us coffees." Sabay lapag niya sa table. "Tsaka naghanap ako ng café. Haha" sabi niya. "Wehh? Café oh, lalaki sa café?" Natatawa kong sabi sa kanya.

"Wow ha. Napaka judgmental mo talaga. Pero sigee.. both. Hahaa ano ka ba Hopey minsan lang naman tsaka lubos lubusin mo na." Sabi niya sakin. "Haha VERY funny. Ano nakahanap ka na ba?" Tanong ko. "Wala pa eh, sa labas lang naman ako ng hotel bumili ng café." Sabi niya.

"Sige, after ng coffe natin hanap tayo ng magandang café. Sabi ni Enrique three lang daw yung café dito. Kaya medyo madali lang naman mahanap." Sabi ko. Tinapos na namin ni Michelle yung coffee namin.
Nag ready na ako para maka alis na kami ni Michelle.

Habang naglalakad kami nakita na naman yung mga Café nasinasabi nung tour guide. Yung naka pag pa catch nang attention ko eh yung Espoir Café."Uyy, alam mo parang mas maganda diyan." Sabay turo ko sa Café. "Ay oo nga taray ng name oh, Espoir. Lakas maka french." Natawa ako sa sabi ni Michelle. She's right french yung word na yun.

"Oo, kapangalan ko pa nga eh." Sabi ko. "Hahaha! Ha?  Pano mo naging kapangalan?" Confused niyang tanong. "Espoir is an french word na ang meaning ay Hope." Sabi ko sa kanya. "Wow! Ang galing." Sabi niya.

"Halika dali picturan mo ko. Hahaha" Nagpapicture ako sa harap ng café. Ang ganda ng café di man siya masiyadong nalakihan pero ramdam mo talaga na maypagka country. Pumasok na kami sa café.

"Ang cool nga place." Sabi ni Michelle. "Yeaah." While looking around nakita ko si Zia sa may another counter. She's living here? Omg. Pumunta ako sa kanya.

"Heyyy!!" I said nag wave siya sa akin. "Hopppeee! Bigla siyang tumayo sa kinauupuan niya. Para mag wave. "So you live here?" I asked. "Yes! That's our house." Sabay turo sa likod ng café nila. "Ohh well. I guess I will visit your café everyday since the owner of this is café is my great friend." I said while smiling.

Ang laki ng ngiti niya yung narinig niya akong nagsabi noon. "Really?" Sabi niya sakin. "Yeaah, I promise." Sabay taas ng right hand ko para mag promise.

Kinikwentuhan niya ako about sa mga mabentang pagkain dito. Sabi niya na I should try this. Kaya yun nagkwentuhan muna kami bago umorder.

Naupo na kami ni Michelle sa table sa café nag-uusap lang kaming dalawa. Tapos mostly sa mga pumupunta dito mga babae. Bakit anong meron? Haha napansin namin ni Michelle tapos parang may hinahanap.

"El dueno del café es tan guapo." Sabi nang isang babae sa gilid ko. Guapo lang na gets ko. Hahaha "Mygad. What are they saying?" Sabi ni Michelle. Nag salita yung babaeng nag dala samin ng foods. "They are saying that the owner of this café is so handsome." Nangiti niyang sabi. "Ahh thanks." Sabi ko. "Enjoy your foods ma'am." Sabi ng babae tapos ngumiti siya at umalis na.

"Gwapo pala bes eh. Hanapin natin. Hahaha" sabi ni Michelle. "Ikaw na lang. Loyal ako no, wag mo na kong idamay dyan." Sabi ko sa kanya. Haha
Tumitingin ako sa backyard ng café nakakita ako ng lalaki nakatalikod siya nag-aayos ng garden. Bigla akong napahinto. Yung galaw niya parang si Quen.

"Hooy!" Sabi ni Michelle. "Anong tinitingnan mo sa backyard?" Sabi niya. "Yung lalaki, tingnan mo dali." Sabi ko. Tiningnan nga ni Michelle. "Ohh tapos?" Sabi niya. "Parang si Quen gumalaw." Sabi ko. "Oo nga no?" Nag agree siya sakin. Please tumingin ka naman dito. Pero it's impossible baka naman same lang talaga sila kumilos. Nawala narin yung lalaki pumasok sa bahay nila. Kaya di ko na masiyadong pinansin.

And it's impossible na si Quen yun, kasi nga wala na si Quen. Tsaka baka same lang talaga silang kumilos. Umalis na kami ng café at nag ikot-ikot muna sa lugar doon. Sobrang ganda ng lugar napa bait ng mga tao. Nag-eenjoy kami ni Michelle sa pag bakasyon dito super.