Im No Superman(LizQuen Fanfiction)

Shout about it

Enrique's POV
Everything about her makes me realized na di siya kagaya ng ibang babae. Maganda siya pero what's makes her really beautiful? Ito yung inside na personality niya. God blessed her so much. Hindi mahirap mahulog yung loob mo sa kanya. She's the only girl na nakilala ko na mabilis nahulog yung loob ko. Napaka special niya sakin. At di ko kayang mapalitan ng sad face yang mga ngiti niya. I wanted to tell her how much she mean to me. But I don't even know kung saan ako magsisimula. All I know is I am falling inlove with her. What if sabihin ko sa kanya na gusto ko siya? Ano kayang magiging reaksiyon niya? This makes me nervous. "Hoy! Tulala ka pre ah? Problema mo?" Tanong sakin ni Diego. "Wala ah." Sabi ko sa kanya habang inaayos ko yung higaan ko. "Sabihin mo na kasi." Pangungulit niya sakin."Sige na nga! May gusto kasi ako sa best friend ko di ko masabisabi kasi nga nasa stage ako ng friendzoned. Ano gagawin ko?" Sabi ko sa kanya. "HAHAHAHA! FRIENDZONED KA DUDE! SAKLAP NIYAN." natatawa niyang sabi. Binato ko nga siya ng unan."kita mo to! Seryoso ako dude." Sabi ko sa kanya pero tawa siya ng tawa yung magsasalita na siya dun siya nag seryoso."Dude, alam mo dapat diyan sinasabi mo na kasi baka maunahan ka pa ng iba. Close kayo diba? Malay mo naman may gusto din siya sayo. Wala namang masama kung sasabihin mo sa kanya diba?" Sabi niya sakin may punto din naman siya eh. Wala namang masama kung susubukan. "Eh pano ko sasabihin? Anong gagawin ko?" Tanong ko sa kanya. "Kita mo to. Di ka pa ba nagka girlfriend?" Tanong niya sakin. "Nagka girlfriend pero iba kasi yun. Sige na. Ano na?" Pagmamadali kong tanong sa kanya. Ang dami kasing trivia daig pa yung love expert. "Alam mo sabihin mo lang magpakatotoo ka. Aminin mo sa kanya. Kung magtatapat ka siguraduhin mo na mang may pagka romantic ka." Sabi niya sakin. "Ang hirapa naman niyan." Sabi ko habang kinakamot ko yung batok ko. "Sige ka. Ikaw rin naman yung kawawa kapag di mo nasabi sa kanya yan. Kaya mo yan!" He said with encouragement sakin. Kaya ko to! Aamin na ko sa kanya. Sasabin ko yung nararamdaman ko sa kanya. Bala na si Superman! "Thanks dude. Tulog na tayo." Sabi ko sa kanya.

Hope's POV
I woke up late this morning. Maybe because I am so tired yesterday. Kaya I missed the first class. I decided to ko to canteen nalang para mag breakfast. Total wala pa naman akong class. I am seating here alone at tumtingin lang ako sa mga students na dumadaan. And then I remeber Andi. I should call her at kumustahin kong how is she? I know she's a little bit of lonely. Kinuha ko phone ko sa bag and i dialed her number. "Hey Andi. How are you?" Tanong ko sa kanya. "Hi ate Hope! Im good. Im a little bit of sad but i'll be fine. Are you with kuya Quen?" She asked me. "No, Im late kasi sa first subject that's why di nako pumasok." Sabi ko sa kanya. "Aww see." Sagot niya. "I'll see you this weekend okay? Remember the sleep over? Hehe" sabi ko kanya. "Yeah, yeah. I can't wait ate!" Excited na sagot niya. "Okay sige. Andi I have to go na. Bye I miss you. Take care." Sabi ko sa kanya "I miss you too. Thank you take care din." She said. Inayos ko na yung things ko kasi papunta na ko ng 2nd subject namin. Nakarating narin ako sa room sa wakas and I see Michelle so pumunta ako sa kanya. "Hey girl. I miss you!" I said to her. "I miss you too. So how's the trip with Enrique huh?" She asked me like nang aasar. "It was sooo nice." I said with a happy face. "Ow really? Kwento mo naman." Pagpupumilit niyang sabi sakin. "Well, I met his whole family there. And I was really surprised to find out na he's a son of haciendero. Can you believe it?" I said to her I can see na di siya makapaniwala na mayaman si Quen. "Reaaaally? But he is working here. How did that happened? Ohmygod." Sabi niya sakin. "Porket working student mahirap na agad? Yan kasi yung mind set ng iba. But they didn't think na there are people na they wanted to be independent so they are working for themselves. Some people are really judgemental ya know?" I said to her. "You are right. Wow I can't believe it talaga." Sabi niya sakin It is written all over her face di siya makapaniwala."Haha! Ganyan din ako nung una." Natawa kong sabi sa kanya. "Anong na discover mo sa kanya? Is he mayabang nung nandun siya or what?" Tanong niya sakin she's really interested about Quen's personality. I know nagulat siya that's why ang dami niyang tanong. "Well, he's a simple guy and everyone loves him. Yung mga trabahador nila sa hacienda was very close to him. And he's such a family oriented guy and a very respectful young man." I said proudly. "Aww that guy. I mean not every guy are like him. His future Gf must be lucky." She said. "Yeah exactly that was I thought too." I said to her. "And I know you are falling for him? Haha" pahabol niyang sabi naka smile siya all the way. "HINDI AH! Stop it." Sabi ko sakanya nag bablush na ko. I know she knows me well kaya na sabi niya yun. "Ahuh, I know you. Yung personality ni Quen yung gusto mo. Hahaha I knew it!" She's teasing me right now. Ugh baka dumating bigla si Quen. "Okay fine. Just stop will tell you." Sabi ko na sa kanya you. Para manahimik na siya. "Yes, I have a little crush on him. Yun lang he's my best friend and I know na I am not his type. He told before na he had a crush here in School. And I don't know her pero alam ko na hindi ako yun" I said to her. "Ahuh, sorry but you look perfect together." Sabi niya sakin. Nag end yung conversation namin doon. And dumating na rin yung teacher namin. Wala si Quen. Bakit kaya?

Enrique's POV
Nag decide ako na di pumasok sa 2nd class ko. Pumunta ako sa isa kong paboritong lugar. Para siyang maliit na bundok na malapit sa sea. Dito ako pumupunta tuwing malungkot ako or gusto kong mapag-isa. Wala rin kasi halos pumupunta dito eh. Mga 2 hours siguro from school bago mo marating. Nakita ko tong place na to nung naghanap ako ng unique place na pwede kung puntahan kapag nag-iisa ako. Gusto ko kasi yung nature. I like yung view ng beach napaka relaxing niya. Naka upo lang ako sa malaking bato. Actually iniisip ko yung sinabi sakin ni Diego kagabi na wala namang mawawala kung sasabihin ko sa kanya. What if I tell her? Anong reaction niya? Should I tell her today? Tumayo ako tapos sinigaw ko nalang yung gusto kong sabihin sa kanya. "HEY YOU! HOPE ELIZABETH SOBERANO! I LIKE YOU! I LOVE YOU! I HOPE YOU KNOW THIS! I WISH I CAN TELL YOU EVERTYHING! I LOVE YOUR SMILE, YOUR DIMPLE, YOUR LAUGH, YOU BEING SIMPLE, YOUR WEIRD JOKES, YOUR FACE WHEN YOU WERE SLEEPING, YOUR SNEEZE, YOUR FACE WHEN YOU ARE MAD AT ME! I LOVE EVERYTHING ABOUT YOU! I WISH YOU KNEW THAT." Pasigaw kong sinabi I don't care kung malakas yung boses ko. Yung natapos ako na realized ko na im super inlove with her na di ko kayang makita siya sa ibang guy. Aamin na ko sa kanya. Pag tingin ko sa orasan ko. 5:30 pm ohhhh shooot! Absent ako ng whole day! Dumerecho nalang ako sa Café para mag trabaho.

Hope's POV
I didn't see Quen this whole day ano kaya nangyari dun. Im so worried that's why I decided to text him kinuha ko yung phone ko sa study table ko. Im not really into texting that's kung saan2 ko nalang nilalagay yung phone ko nag type ako ng message for him "Quen what happen to you? Why absent ka this whole day? Is there anything wrong?" Yun yung message ko sa kanya. I waited for his reply but didn't text back. What's going on? "Why you are not replying?" I texted him again. Ano kayang nangyari dun. Mokong na yun! Hindi manlang nagrereply. Hay na ko nakakaasar. Maya maya lang tumunog yung phone ko so nagmadali akong tumayo nadulas pa ako sa sahig. ARAY KO naman! Tiningnan ko yung inbox and it was Quen. "Hey Im sorry Hope. Di ko agad na sagot yung text mo kanina nasa work ako eh. May pinuntahan kasi ako di ko namalayan yung oras kay di na ako naka pasok. Pero papasok ako bukas." He said. "Ah, okay. Akala ko kung napaano kana. Sige goodnight!" I replied to him. Saan kaya yun pumunta. Parang baliw talaga yun. But I was relieved yung nagtext siya at least he's safe. Natulog na ko ng maaga inaantok na kasi ako.