Im No Superman(LizQuen Fanfiction)

Sorry

Hope's POV

Nang nakarating kami sa hotel ni Michelle. Halatang wala ni isa sa amin yung gustong nagsalita. We're still in the middle of confusion and shocked.

"Grabe, all this time he's alive." Sabi ni Michelle habang nilapag niya yung sweater na suot niya. "Yeaah, di parin ako makapaniwala." Naupo ako sa may bed side my hair is a little bit of mess.

"You know what? Why he didn't tell me? Alam mo ang labo-labo niya." Naasar kong sabi. Eto ako ngayon confuse! I'm getting married and here he is showing up! "What if may reason siya? What if you you guys are meant to be together? " Sabi ni Michelle naupo siya sa gilid ko.

"Whatever reason it is he should tell me dapat before sana dati pa siya nagpakita diba!? Diba?!" Pasigaw kong sabi. Lumaki yung mata ni Michelle. "Eh teka.. teka nga muna. Bat ako sinisigawan mo ako ba si Quen Ha?" Sabi niya. "Sorry, I ahh, na carried away lang ako. Naiinis kasi ako sa kanya. Pero bakot ganoon? Di ako sa kanya galit? Dapat magalit ako sa kanya diba?" Tanong ko.

"Ewan ko di ko nga rin alam. You know what dapat pag-usapan niyo yan eh." Sabi ni Michelle sa akin. "Dapat nga." Pumasok na siya ng banya. And here I am in my bed thinking about Quen.

God, bakit mo po siya pinakita sa akin ulit? What is the meaning of this? I'm completely confused. Ugh!

Enrique's POV

Gumising ako ng maaga dahil ngayon nga kami ni Hope mag-uusap. Ano pag-uusapan namin? Meron pa nga ba? Siguro pinag tagpo kami ni Lord, para pag usapan to.

Pumunta na ako sa Café para ayos ng kasi nga magbubukas nga kami. Pero I tell them na I won't be around baka kasi lumabas kami ni Hope. Naks, lumabas talaga, mag-uusap lang naman eh.

"Hola Señior!" Bati sakin ni Emmanuella. "Hola!" Sabi ko sa kanya. Ganya nga Quen all smile, smile lang dapat. Dahil it's a beautiful day! Oh yeaaahhh! Para na kong baliw. Basta, sa masaya ako eh.

"Señior, you look so happy." Sabi sakin ni Federico. "Am I? " halata ba? Hahaha "Yes! What's the reason Señior?" He asked me. "AHH.. nothing.. " palusot kong sabi"I just had a good day." Nice save Quen. "Ahh okay Señior." Ngiti niya.

Mga ilang oras na din akong palingon-lingon sa may pintuan. Eh,ang tagal naman ni Hope. Teka nga bakit ba ako na eexcite? "Señior? Are you expecting someone?" Nilingon ko si Reandrea sa likod."Huh?" Kumunot yung noo ko. Binigyan niya ako ng confused look."Ahhh,yeaah..my friend." I smile at her.

Hay nako Quen. Maglinis ka na nga kung darating dadating. Oo tama dadating. Naglinis nalang ako sa may counter banda. Para malibang sa paghihintay.

"Hey." Sabi ng babae sa likod ko. I know who she is boses niya palang alam ko na."Ohh Hi" Nakangiti kong pagbati. "Sorry if medyo tinanghali na ako ng punta ha." Nakatayo diya sa harap ko. "Hindi okay lang." Ang awkward lang dati sweet kami pero ngayon parang back to basic lang. Which makes me sad.

"Halika pasok ka sa bahay namin." Huh? Ano ba Quen."what?" Nakakunot kilay niya."I mean,doon tayo sa bahay since you're my guest." I said."Ohhh,Okay." Tumuloy na kami sa bahay namin nasa likod lang namam ng Café eh.

"Hope,diyan ka muna ha. Naghanda ako ng foods for us. Teka kukunin ko lang." Sabi ko. "Ohhh okay sige." Naka ngiti niyang sabi. Dali-dali na akong pumunta sa kitchen para ipaghain yung mga pagkaing hinanda ko para sa kanya.

"Eto na,sabi ko." Nakita ko siyang tinitingnan yun photo album na nakalagay sa table na puro pictures ni Zia. Naka smile lang siya tapos bigla niya binaling tingin niya sa akin.

Hope's POV

Nung pumasok ako sa bahay nila Quen. I can see na he's very responsible man now. Kahit dati pa naman eh he's always being responsible in everything. Habang tinitingnan ko si Quen...Este yung photo album ni Zia na nandoon si Quen. It makes me smile nakikita ko na Quen is such a responsible daddy kay Zia.

"Heyy." Sabi ko sa kanya nilagay niya na yung mga pagkain isa-isa sa table. Tinitingnan ko lang siya. Seeing him is a torture, lalo na I'm seeing someone at ikakasal pa. James,has been a part of my life. I don't want to hurt him. Alam ko na iniisip ko before na si Quen yung magiging future ko but I guess di talaga masusunod yung gusto mo. Ugh Hope! Tama na.

Tumabi sa akin si Quen para ikwento yung mga stories behind sa mga pictures na yun."Ahh yan, yan yung first award ni Zia." Sabi niya."You really raised her well ha." Tiningnan ko siya. Di ko kayang tumingin nang matagal sa kanya. Hindi kami tulad ng dati kaya I need to let it go.

"Thanks, she's smart. She's always reminds me of you.." nakangiti niya kwento"You sabi ko mga dati sa kanya kamukha mo siya." Tiningnan niya ako."Kilala niya ako?" Tanong."Ang alam niya lang Hopey. Sa mga kwento ko sa kanya yung maliit pa siya." Sabi niya sa akin.

"So lagi mo nga ako sa kanyang kinekwento?" Tanong ko. Tiningnan niya ko I know na naiilang siya,kilala ko si Quen iniiwas niya tingin niya kapag naiilang siya sakin."Ahh Oo. Kasi anoo.. nevermind forget about it." Sabi niya. "Ahhh kaya naman pala eh." Sabi kong nangiti.

Pinag-usapan namin kung paano siya naka survive sa plane crashed. He told me everything even the smallest details. The more I heard his story and what he had been through. It's makes sad even more. Nakita ko na habang kinikwento niya sariwa parin sa kanya yung mga pangyayari. Kaya, lumapit ako sa kanya at tinapik ko yung balik niya."I'm glad you're okay, na naka survive ka. You're a strong man." Nginitian ko siya. Hinwakan niya yung kamay ko na naka patong sa balikat niya nakita ko rin yung luha sa eyelids niya. He's trying not to cry "Thanks." Sabi niya with a slight smile.

Mga ilang minuto din kaming nanahimik."Quen? Why you didn't tell me agad?" I asked. I need to asked him. "God knows how much I wanted to tell you. Sasabihin ko na dapat sayo when Javy told me everything na nangyari sayo nung wala ako na nasa US ka na." Seriously?! Eto lang rason niya?! "YUN LANG?!" Sabi ko sa kanya. Tumaas yung boses ko he knew na I was mad.

"Nakita ko yung post mo sa Instagram with someone else." Sabi niya ng flat tone. He's not even looking at me. "PERO DAPAT SINABI MO PARIN! HINDI YUNG, ETO BIGLA NALANG KITANG MAKIKITA DITO. NA ALL THIS TIME, ANG BUONG AKALA KO WALA KANA!" Di ko na mapigilan sa pag-iyak. "Ayaw ko nang mag suffer ka. You been through a lot. Maybe, that's the reason kaya di ko sinabi sayo. Ayokong maging kumplekado pa buhay mo."OHH YEAAH,.."sarcastic kong sabi"SO ANO TO? ETO DI BA TO KOMPLEKADO? YOU KNOW WHAT QUEN, I DON'T GET YOU. DI MO MANLANG BA NAISIP NA I WILL BE HAPPY IF YOU TELL ME THAT TIME NA YOU'RE ALIVE? DI NA SANA NAG KAGANITO!" I said. Nilapitan niya ako at niyakap. Yung labi niya nasa side head ko. Mahigpit niya akong ayokong niyakap. "I'm sorry. I was so stupid for not telling you this. I'm sorry I didn't fight for us. I'm sorry for hurting you again.. you're right I should fight for Us." Sa tono ng boses niya I know na he was crying.

"I don't think so.." sabi ko,kumalas ako sa kakayakap niya at pinunasan ko yung luha ko."I'm getting married Quen." I said.

Author's Note:
Sorry guys for the late update medyo busy eh. I hope you enjoy it. God bless!😊 Ohhhh last three weeks nalang yung Dolce Amore. Bitin talaga.😭