Im No Superman(LizQuen Fanfiction)

take me back from the start.

Enrique's POV

"Quen." Sabi ng boses sa likod ko. Kilala ko yung boses nato. Bigla akong tumigil sa pagsasalita sa kausap ko. Namutla ako, alam mo yung feelinh na di ka makagalaw kasi pag gumalaw ka parang manlulumo ka.

Bumibilis yung pintig ng puso. Parang ewan, ang hirap. Lumingon narin ako. "Hope." Gulat kong sabi,"Buhay ka.. " niyakap niya ako ng mahigpit. "Thank God you're alive." Di parim siya bumibitiw sa pagkayap. I can tell from her voice na she's happy to see. Biglang pumatak yung luha ko sa mga mata ko.

Itong babae na to, na mahal na mahal ko. Eh pagmamay-ari na ng iba. Gusto ko siyang yakapin tell her I miss her so much na walang araw na dumaan na di ko siya naiisip. I close my eyes at hinayaan ko lang na yakapin niya ko. I miss her so much.

Tinanggal niya na yung kamay niya sa pagkakayakap sakin. Hinawakan niya ng dalawang kamay niya yung mukha ko. "I can't believe it. Di ko inaakala na makikita kita." Sabi niya saakin habang tumutulo yung luha sa mga mata niya.

Pinunasan ko ng kamay ko yung mukha niya. "Shiiiii, wag ka nang umiyak. I don't like to see you crying." Sabi ko habang pinupunasan yung mukha niya. "Shiiiiiii.. " sabi ko hinalikan ko yung noo niya. I don't care if she belong with someone else. Ang alam ko lang ngayon, nandito siya kasama ko kahit saglit lang.

Niyakap niya uli ako yung ulo niya nasa chest ko. Hinaplos haplos ko yung buhok niya. "I miss you.. " tumulo ulit luha ko I can't explain how happy I am. "I miss you sooo much." Sabi ko.

Masiyado kaming na carried away di ko napansin na marami ng taong nakatingin sa amin. Napansin din ni Hope kaya pinunasan niya yung mga luha niya habang naka ngiti sa akin. Ganun din yung ginawa ko. "Ang drama natin." Pabiro konh sabi habang pinupunasan luha ko. Bigla niya akong kinabagan. Tumawa lang ako, masakit pero okay lang, at least napa ngiti ko siya.

I miss this, I miss her smile. I miss her presence, I can't believe I actually see her here.

Hope's POV

"I miss you sooo much." Bulong niyan sa may ulo ko banda. God knows how much I miss him. Hearing his voice after ilang years.

Napansin ko na halos ng tao sa amin nakatingin. Nagulat siguro sila kung bat kami nag-iiyakan ditong dalawa. Even the workers nakatingin samin ni Quen. Napansin niya kaya nag joke siya sakin ayun nakabagan ko tuloy.

Yung mga ngiti niya ang sarap tingnan. "Halika, maupo ka. Ikaw lang mag-isa." Sabi niya. "Actually, I'm with Michelle." Sabi ko di niya napansin si Michelle. Tapos tinuro nalang, "Uyyy, Sorry di kita napansin." Nag beso siya kay Michelle halatang yung mukha parin ni Michelle eh hindi maka paniwala. Kaya di siya naka imik nag smile lang siya.

Pinaupo kami ni Quen sa table na malapit sa counter. "So anong sadya niyo dito?" Tanong niya. Ano sasabihin ko ba? Baka masaktan siya. "Ahhh.. anoo.. nag bakasyon lang." Singgit ni Michelle. "Ang ganda dito no? Ang payapa." Tiningnan niya ako tapos tumingim si kay Quen. "Yeaaah, kaya nga gusto ko yung lugar na ito." Sabi ni Quen. Naka ngiti lang ako habang tinitingnan siyang nag kwekwento.

Nagpaalam muna si Michelle na mag cr."So how are you?" I asked him. "Ayos, naman kahit papaano. Eh ikaw? Kumusta yung pag-aaral mo?" Sabi niya sa akin. "Ayun, natapos din kahit mahirap. Naka survive." Sabi ko. I guess both of us avoiding the question about sa past. I'm afraid to ask him. It is the right time?

I guess kailangan ko siyang tanungin. "Quen?" Sabi ko sa kanya nakattingin siya sa akin. "Can I ask you a question?" Pagpapatuloy ko. Kaya mo to Hope. "Yeaaah." Naka ngiti niyang sabi. "Uhhhmmm... " sasabihin ko na sa nang may nag salita sa likod namin."DADDYYYY!!!" Boses ng bata. What? May anak siya? Nabigla ako nalungkot.

Paglingon ko nakita ko si Zia. "Babyyyy." Sabi ni Quen. Tapos kinandong ni Quen si Zia. "How's your day?" Tanong ni Quen. Tinatakpan ko yung mukha ko di niya pa ko napansin. "It's good daddy." Nangiti niyang sabi tapos napansin niya siguro na may kausap daddy niya sa table. Bumaling yung attention niya sakin.

"Hopppeee!!! You're here! Daddy she's the one who bought the balloons last Sunday!" Sabi niya kay Quen. "Really? Thanks Hope." Sabi sakin ni Quen. "No problem. I didn't know na she's your.. ahh children." Sabi ko sa kanya. Ano ba Hope, wag kang pahalata. Tiningnan niya lang ako. "She's so pretty right? " tanong ni Zia kay Quen. "Yeaaah, she is." Sabay tingin sa akin.

Medyo lumaki tenga ko pag kasabi ni Quen. I don't know kahit matagal ng taon nakalipas pero whenever he tell me na I'm beautiful iba yung dating basta.

"Heeyyy, kiddo. Change your clothes and do your assignments muna ha." Sabi niya sa bata. "Aye! Aye! CAPTAIN! Byeeee Hopeeee. It's good to see you. Buenos Días!" Sabi niya habang papunta sa backyard nila. Nag wave na rin ako sa kanya.

"Ano ngang itatanong mo?" Sabi ni Quen. I guess this is not the right time. "Ahh wala forget it." Sabi ko with a smile. "Ahhh okay, pasensiya kana kay Zia ha. She's makulit kasi na bata." Sabi niya sa akin. "Ang ganda nga ng anak mo eh." Sabi ko, footspa ka Quen, pagnalaman ko lang talaga ng may anak ka sa iba noong tayo pa. Maghahalo ang balat sa tinalupan! Ohhh Hopey, ano ka ba ang taas§ naman ng imagination mo. Chill lang muna wala pa. "Ahhh, yeaah she's pretty. Actually, she's adopted." Sabi ni Quen.

"Ohhh, I see. Per I can see how much she adore you. Alam ko ba na she's very proud habang kwinekwento ka niya sa akin nung una kaming nagkita sa Church." Masaya kong kwento. "Really? Aww. Ganyan talaga si Zia." Sabi niya sa akin. He's smiling every time. Yung signature smile niya.

It's getting late na pala. "Hope, let's go na it's getting late na." Pag aaya ni Michelle. "Yeaaah, Quen. We should go." Sabi ko sa kanya even though I don't want to. "It's nice seeing you again Quen." Sabu ni Michelle sa kanya nag smile siya kay Michelle. "Byee ladies. It's nice seeing you both." Sabi ni Quen.

Hinatid niya kami sa may exit. Medyo gabi narin kasi kaming natapos eh. Noong patalikod sa kami. "Hope! Wait lang." Sabi ki Quen. Lumingon ako, "Yes?" Sabu ko. "Pwede ba tayong mag-usap bukas?" Kinakabahan niyang tanong. Tiningnan ko si Michelle. Binigyan niya ako ng tingin na sige na mag oo kana. "Yess." Sabi ko. "Thanks, mag-ingat kayo." Sabi ni Quen. Nag smile kaming dalawa.

Habang naglalakad kami ni Michelle nandoon parin yung di kami makapaniwala. Na para bang panaginip but it's happening! Quen is alive. I hate myself right now. I'm so confused knowing na I'm getting married. Tapos bigla kong nalaman na buhay pa pala si Quen. I don't want to entertain that kind of feeling right now. All know is Quen is alive at nakikita ko yung bright eyes niya nakatingin sa akin. I'm happy na she asked me out. Maybe, doon kami magkakausap about everything.

Author's Note:
Guys nakita niyo picture ni Selena tsaka ni Liza? Mygoodness! 😍