Im No Superman(LizQuen Fanfiction)

Hacienda Gil

Enrique's POV
Nasa bus na kami ngayon papunta sa Bulacan. Medyo malayo ng konti yung biyahe mga 3 hrs. So baka mga 11pm pasado na kami marating dun. Excited din ako makita yung kapatid kong si Andi. Di na kasi siya nakapagtext ngayon gabi kaya alam kong busy na naman yun. I hope nandun yung whole family namin. I just miss them so much. Mga 1 hr na yung byahe namin. Nakatulog na si Hope sa tabi ko. Tinitingnan ko lang siya ang ganda niya kasing tingnan sa malapitan tapos ang kinis ng mukha niya. Kahit tulog maganda parin talaga siya. Nakaidlip na rin ako saglit kaya pag gising ko malapit na kami sa amin. "Hope! Gising kana. Malapit na tayo." Sabi ko sa kanya. Tapos inayos niya na yung pagkaka upo niya. "Ilang minutes nalang bago makarating sa inyo." Tanong niya sakin "15 mimutes." Sabi ko sa kanya inayos ko na yung mga gamit namin. Maya maya lang nag sabi na yung kondoktor na nandito na kami sa Bulacan. Kinuha ko na yung gamit namin tapos inalalayan ko si Hope pababa ng Bus. Sumakay na kami ng tricycle. Di na ko nagtext sa bahay na pasunduin kami dito. Sa gate nalang kami magpapasundo. Para di naman mapagod si Mang Damian.

Hope's POV
Nandtio na kami sa hometown ni Quen medyo wala na halos na tao buti may ilang tricycle pa naman. Medyo scary yung daanan kasi madilim na tsaka wala halos na bahay sa dinadaan namin. Napaisip tuloy ako sa bundok ba yung bahay ni Quen? Bat parang anlayo? "Quen, malayo pa ba tayo?" Tanong ko sa kanya. Tsaka nagtataka di na sinabi ni Quen kung saan siya magpapahatid. Baka magkakilala sila."Hindi malapit na medyo malayo lang ng konti yung daan papasok sa amin. Inaantok ka na ba?" Tanong niya. Grabe siya mag care. "Nope." Sabi ko sa kanya. Napansin ko yung karatula na nakalagay Hacienda lang nabasa ko madilim na kasi eh. Tapos maya maya lang nag stop na yung driver sa malaking gate. Wait lang. What is the meaning of this? Nagtataka ako bat huminto kami dito sa malaking gate then parang may dinadial si Quen dun sa gate. I heard him na may kinakausap. Nakaka curious talaga to. "Quen, bat dito tayo binanaba. Asan ba sa inyo." Sabi ko sa kanya. "Nandito na tayo. Wait lang tinawagan ko pa si Mang Damian." Sabi niya sakin tapos nag smile siya so ibig sabihin nandito na kami sa kanila tsaka bat my driver? Mayaman si Quen? Magsasalita na sana ako ng dumating yung car. Tapos bumama yunv driver naka uniform masiyading formal siya nag salita yung medyo matandang lalaki. "Welcome home. Señorito." Kinuha ng lalaki yung bag na hawak ni Quen. "Nako Mang Damian. Sabi ko naman po sa inyo na wag niyo na kong tawagin ng ganyan eh." nginitian niya lang si Quen tapos inayos nialagay niya yung gamit sa likod ng car at umupo na siya sa driver seat. So mayaman pala tong mokong nato eh! Di manlang to nag sabi. Nakakaasar naman. "You didn't tell me na your rich." Sabi ko sa kanya. "Haha! Di ako mayaman ah. Parents ko yung may ari nito." Sabi niya napa humble din nito eh. Kaya pala hindi affected tong lalaki nato sa pang bubully ng mga classmates namin eh di naman pala siya mahirap. "Pero di mo sakin sinabi na sa Hacienda ka nakatira!" Naaasar ako sa kanya he didn't tell me anything about it. "Haha! Sorry na okay. Di ka naman kasi nagtatanong." Tapos pinisil niya yung pisngi ko. Kunwari galit ako tapos pinipilit niya ako tumawa. Ang corny talaga nito. Pinipigilan ko yung tawa ko pero sa huli natawa na rin ako. Hahaha "Yes! Tumawa na siya." Sabi niya sakin ang cute niyang tumawa na cu-cutan ako oag sung tawa niya labas yung gilagid niya napapa smile ako. "You're crazy." Sabi ko sa kanya. Nag smiled siya
"Nandito na tayo." Bumaba nakami nga kotse pagbaba ko nakita ko yung bahay. What a beautiful house. "Wow." Lang yung na sabi ko. Their house is so freaking beautiful. "Huh? May sinasabi ka?" Tanong niya. "I love your house." Sabi ko sa kanya. Tumawa lang siya. "Let's go inside." Inalalayan niya ako sa paglalakad. Pag pasok namin ng house. Nandun yung mga maids nila naka uniform. I guess super formal yung parents nito. Nag greet yung mga maids mukhang close sila kay Quen. Tapos yung nasa sala kami may lumabas na mestisang baba. She looks like Quen parang girl version ni Quen. "Kuya Quen! I miss you! Hey I have a good news. Mom and Dad will be home tomorrow and also Javy." Sabi niya. "I miss you more Andi. That's good kompleto tayo." Hinug niya yung kapatid niya tapos hinalikan niya sa forehead. Seeing Quen sweetness to his young girl sister sobrang nakaka turn on. I don't know na a guy like him still exist. His sweetness, caring and loving personality that's what makes him different. "Hey Andi. This is Hope. Hope this is Andi my younger sister." Nag hug siya sakin at nag kiss sa pisngi ko. "Nice to meet you po. Can I call you ate? Sabi niya sa akin. "Yess sure." Sabi ko sa kanya nag smile siya sakin. "See I told you. You gonna love her." Nag smile sakin si Quen tapos kinindatan niya ako. Siniko ko nga siya sa gilid. "Aww guys. You too are perfect together that's why my..." pinutol ni Quen yung sinabi ni Andi. "Ands nagugutom na ko. May dinner ba?" Tiningnan niya si Andi. Tapos parang nag uusap sila sa mata. Ang weird ano kaya yung sasabihin ni Andi na yun. Badtrip naman si Quen nato. "Yeaah. Meron na. Lets go." Sabi ni Andi nag smile siya sakin tapos sinamahan kami sa dinig room nila. Tatlo lang kami sa mahabang table. This is also my problem sa house namin konti lang kami sa bahay maids lang and my brother kasama ko. Sobrang nag enjoy akong kausap silang dalawa they are both makulit and so funny. I love Andi she so maingay and a lot of stories. Natapos na din yung dinner namin nag goodnight na sakin si Andi. Hinatid naman ako si Quen sa guess room. Which is next to his room. "Hey hope. Goodnight. This will be your room. Feel free okay? Kung may kailangan ka. Text mo ko or kumatok ka lang sa pinto." Nag smile si Quen nag goodnight na rin ako sa kanya.

Enrique's POV
Grabe napagod ako sa biyahe. I miss my bed kaya pag pasok ko ng kwarto ko. Nahiga agad ako sa kama ko. And kinuha ko yung Xbox ko. I miss my old buddy. Natatawa ako kay Hope. She can't believe na mayaman yung family ko. Siya lang yung nakaka alam ng real identity ko sa School namin di ko kasi sibasabi kahit kanino mas maganda na yun para simple lang. Kung dito kasi todo alalay ako may body guard may driver may maid ako. Gusto ko rin maging normal lang, yung ikaw lang yung kumikilos para sa sarili mo. Di pa ko inaantok kumusta na kaya si Hope sa kabilang kwarto niya? Tulog na kaya yun? Or na bobored siya? Lumabas ako ng kwarto para i check yung room ni Hope. Kumatok ako then binuksan niya naman. "A-umm...Matutulog kana?" Tanong ko sa kanya medyo na utal ako nahihiya kasi ako. Baka naka abala ako sa kanya. "No, hindi pa. Di pa ako inaantok. Medyo na pagod lang sa biyahe ng konti. Ikaw why are you still awake?" Tanong niya sakin. "Di rin ako makatulog eh. Ano ginagawa mo? Di ka ba na bo-bored?" Tanong ko sa kanya. "Actually, lalabas nga sana ako. Wala kasi akong kausap eh. Buti nalang lumabas ka. Haha" Sabi niya natawa nalang ako sa kanya. Ano kaya kung yayain ko siya dun sa garden? Doon ako madalas magpunta kasi sobrang nakaka relax yung hangin tsaka nagagandahan ako sa lights doon. "Tara labas tayo? Itutour kita sa garden namin." Sabi ko sa kanya. "Really? Sure lets go." Sabi niya sa akin. Papunta kami ngayon sa garden. "Wow! It's so beautiful here. Super relaxing air." Sabi niya pumikit siya tapos nilanghap niya yung hangin. Tinitingnan ko lang siya. I love staring at her face. She's so angelic. Whenever Im with her I feel joy. She's the reason why Im so happy at this moment. I hope she's mine. I'll do anything to protect her. And I won't do such things na mahihurt siya. I want to make her happy. When she's happy. I am happy too. Isa lang masasabi I am blessed because this girl right here standing by my side is my best friend. Yes, I consider her my best friend."Why are you smiling?" Nag salita siya. Ohh? Naka smile na pala ako? Ugh! Di ko namalayn yun ah. "Nothing. Masaya lang ako. Akalain mo yun may best friend akong babaeng baliw na katabi ko. Hahaha!" Pang aasar ko sa kanya siyempre para di awkward. I like teasing her. May pagka sadista kasi kung di namamalo nananadyak or nang sasampal pero okay lang ang cute nga eh. Ibig sabihin no'n she's comfortable with me. "Ikaw naman weird!" Sabi niya sakin tapos inaasar niya ko. Napansin niya na may tree house kami. "Ui my tree house kayo? I want to go up there. Is it okay?" Sabi niya sakin tumango ako tapos inalalayan ko siya pa akyat dun sa tree house namin. "Kaninong tree house to?" She asked me habang tinitingnan niya yung mga stuffs na nasa tree house. "Akin to. Ito yung place kung saan ako tumatambay. Most of my stuffs are here." Sabi ko sa kanya. "Wow. You're so mysterious talaga ha. Ang dami mong tinatago." Sabi niya sakin natawa nalang ako sa kanya. Haha tapos nakita niya na may nakasabit na gitara dun tapos kinuha niya. "Do know how to play?" Tanong niya sakin. "Oo. Naman since Eight year old ako. I took guitar lesson before." Sabi ko sa kanya. "Wow. Talented ka ha." Sabi niya sakin tapos naupo siya at nag gitara. I was surprise. I din't know that she is also a guitarist. "Wow! Ikaw pa tong madaming secret eh." Pabiro konv sabi sa kanya then tumawa siya. "Haha you're funny. Marunkng ako Im music lover kaya." Sabi niya sakin. Bilib na talaga ako sa babae nato. Nag lwentuham lang kami about sa random things. I guess comfortable na talaga kami at unti-unti na naming nalalaman yung isa't-isa. Natapos yung kwentuhan namin mga 2am na ng umaga. Inaantok na kami hinatid ko na si Hope sa kwarto niya at bumalik na ko sa room ko. Thank You Lord God for this day! Nah pray na ko at siyempre matutulog na.