Im No Superman(LizQuen Fanfiction)

Crashing..

Hope's POV

"Narito po ang nag babagang balita. Isang eroplano ang nag crashed sa di pa malamang dahilan. Hanggang sa ngayon ay patuloy sa pag hahanap sa mga nawawalang tao narito po ang mga listahan ng mga mawawala pang tao."

Nakita ko sa tv yung pangalang ni Quen. Bigla akong nanghina. Quen, don't leave. I can't imagine my life without Quen. Please Lord, help him. I know he's still alive I know. Napayakap ako sa unan na hawak ko I don't know what to do. I'm still crying so bad. Biglang may nag ring sa cellphone. "Hey, I heard about the news. Are okay? I'm on my way." Sabi sakin ni Michelle. I can't speak properly wala akong maisip all I think is Quen. Is he okay? Is he alive? "O-okay Mich." eto lang yung naabi ko. Na recieved ko din text ng family ni Quen saying na they still hoping and praying thar Quen is still alive. I have a feeling na he is still. I know he's a tough man. I keep telling to my self na Its just a dream but no, It is a reality and its happening. Maya-maya lang dumating na si Michelle. I let the door of my room open so she can enter. "Hope, Are okay?" sabi niya sakin sabagy hagod sa likod ko. I'm glad she's by my side I really need a friend right now. I just hug her and cry and cry. "Shhhhiii, Its gonna be okay Hopie. Don't lose Hope. Quen will be alive." Sabi niya sakin I believe in her. I should believe this. "And beside wala pa naman siya sa pangalan ng mga namatay. So its posible na he is still alive." She's right. He's not dead. "Thanks Mich." I smile a little. Bukas na bukas I will go to hi family and help them to find him. Quen, I will find you no matter what. Baby, I only got my eyes on you. I will never imagine my life without you. I fell asleep.

Enrique's POV

Bugtaw na du bagito ngara! Bugtaw na imaw! sabi ng matandang babae. Hindi ko maintindihan yung sinasabi niya but the first thing na sumagi sa isip ko kung na saan ako. "Nasaan po ako?" tanong ko sa matandang babae. "Hijo, dito ka napadpad sa isla namin. Kasama datong bata." tinuro niya yung batang maliit thank God she's okay. "Manang, kailangan ko pong bumalik ng Maynila." sabi ko sa matanda. "Nako Hijo, mukhang mahihirapan ikaw maka balik sa Maynila nga ginatawag nila. Ka'y dili naman namin iyon alam wala pa atang napunta sa lugar na yon na taga iya" Sabi ng babae. I need to be back sigurado akong nag aalala na yung family ko doon. "Bakit naman po?" taong ko sa babae. "Ay malayo kami sa bayan. Itong lugar namin ay di na masiyado napupuntahan ng mga dayuhan. Mahirap ang pamumuhay dito." I can't believe this! Nakita ko nga na medyo konti lang talaga ang tao dito at ni wala nga silang gamit na gadgets makaluma ang way of living nila dito. "Pero, wala na po ba kayong alam na makakapunta ako sa bayan." sabi ko sa babae. "Hijo, mahirap ang makarating sa bayan lalo na at may mga bandidong gumagala ngayon sa lugar namin." Sabi ng babae sa akin "Pero, manang wala na po ba kayong alam kung paano maka alis dito at maka punta ng bayan?" tanong ko sa babae "Meron, kada tatlong buwan umaalis ang mga kalalakahan namin diri, sila'y pumupunta sa tinatawag naming bayan." Seryoso bat kada tatlong buwan? "Kada tatlong buwan?" sabi ko sa kanya imposible sa panahon ngaron eh marami na sigurong sasakyang pandagat but here? nothing napaka imposible naman non "Oo alam mo kasi di basta-basta sila pumupunta dun kay mahirap maka lusot sa mga bandido" sabi ng ale sakin "Please po manang nakikiusap po ako kailangan ko na pong maka balik sa pamilya ko." Nagpupumilit ako sa babae. "Magpagaling ka muna hijo, di magaling yang mga sugat mo." Sugat? Tiningnan ko yung mga katawan ko kung may sugat nga. Meron nga talaga puros pasa pala yung natamo ko. Di ko manlang namalayan. "Hayaan mo, kakausapin ko ang aking asawa para mapakusapan niya yung naglalayag pa punta doon. Magpa galing ka agad." Ngiti sakin ng babae. "Salamat po manang." Yes! Makakauwi pa ko, bigla akong napaisip kung kumusta na yung family ko at si Hope, I know na they are all worried. Kaya as soon as posible I need to go back there. Nag try akong bumangon. Pero di ko maigalaw yung kabilang paa ko. Sobrang sakit! Araaaay! Napasigaw ako. Daang! Why I didn't feel it kanina bat ngayon lang. Dali-daling pumunta sakin yung bata. "Hey, are okay?" Aww this little kid. "Yes, I'll be. Hey, how's your feeling?" Tinanong ko. Alam ko na she doesn't know yet what happen to her lolo. I promise to his lolo na aalagaan ko siya. Tutuparin ko yun. "Yes po. Are we gonna go home yet? I want to see my family." Sad niyang sabi sakin. "We will baby. Don't worry we'll see them okay? What's your name?" Tanong ko sa kanya. "Zia." Sabi ng maliit niyang boses. "Aww. Cute name. I'm kuya Quen." Sabi ko sa kanya. Tapos nag shake hands kami. "Come here, from now on I'll ne your kuya." Niyakap ko siya. To give her comfort. And then I remember Andie. Which made me emotional. I miss them a lot.

Hope's POV

I woke up, nabasa yung pillow ko. Agad akong bumangon trying to be posotive inspite of everything. I know Quen is still alive I feel it. Agad akong naligo at nag almusal. Pupunta kasi ako kila tita Bambie para tulungan sila maghanap kay Quen. I recieved a text message from them kagabi they invite me if I want to join them to find Quen. Even them believe that Quen is still alive. God, please help us. I prayed. I know God is listening that's what keeps me going. Positive lang! Umalis na ako ng bahay. Dad knows already kung saan ako pupunta. Maya-maya lang eh nakarating na ako kila tita. "Hi po tita." Sabay beso. "Good Morning Hope." Nakita ko sa mata ni tita na she's been crying last night."I hope, Quen is still alive." She slowly said. "I believe tita he's a tough guy." I said firmly. I don't want to be negative! He's still alive. Because imagining him dead is killing me inside. I hold to his promise. Ba he will come back."Yes, Wala pa siya sa mga list ng namatay so there's still a hope na we can find him." Tita said. Whooah! Thank you God. Now nadagdagan na yung confident ko na we will see him alive. Pupunta kami sa place kung saan nag crashed yung eroplano magpapa tulong kami sa mga rescuers. I home makahanap kamo ng source of information.Babe, please come back home. I miss you.

Author's Note:
Heyy guys, pasensiya ngayong lang po naka pag update. Kakatapos lang ng finals namin. Salamat po sa pagbabasa. God bless :)