Im No Superman(LizQuen Fanfiction)

Vacation

Enrique's POV

Start na ng semestral break namin this day. Masaya kasi siyempre pahinga din reward pa sa mga hirap at pagod namin sa school. Well, two months vacation namin that's why ni mama na pumunta ako ng Spain para mag asikaso sa ibang business namin. I said to her na I will think about it. Nasa sala ako ng dorm namin kumakain. Morning kasi eh kelangan kumain di pa ko uuwi sa bulacan kasi I need to fix some stuff here. Kaya eto medyo chill lang muna. "Bro! kaninong sasakyan yung sa labas?" Tanong ni Diego. Sus! tagal na nakaparada niyan sa labas ngayon niya lang nakita. Mokong talaga. "Akin yan." Mahina kong sagot sabay inom ng kape. "Ohh? mayaman ka pala eh!" Pang kakantyaw niya sa akin."Oy hindi ah. Bigay lang yan ng tatay ko. So hindi ako mayaman tatay ko yun." Sabi ko. "Weh? prehas lang yun. Hahaha" pag bibiro niya sakin "Alam mo diyan ka na nga! Maliligo na ko." Nilayasan ko nga. Aga-aga eh. Haha

Pagkatapos kong maligo tiningnan ko yung cellphone ko kung may nag text.
"Hey baby, good morning! have a great day. I love you."- Hope. (IMAGINE KUNG GANTO MAG TEXT SI LIZA KAY ENRIQUE! Okay enough segue hahaha.)

Pagka basa ko sa text niya. Napangiti ako. That's why tinawagan ko nalang siya. Ring.. ring.. "Hi baby! good morning!" Pag bati ko sa kanya. "Hi babe, good morning too." Ang sweet ng boses niya super.

"First day na ng vacation natin. So what's the plan?" I ask her. Pero siyempre sasabihin ko sa kanya na I need to go to Spain. Kasi may kelangan akong asikasuhin with family. "I really don't know. I guess I will just stay here sa bahay." Mahinhin niyang sabi. "Aww that's sad. Sunduin kita sa inyo mamaya?" Sabi ko. "Huh? Saan tayo pupunta?" Tanong niya sakin sa kabilang line. "Well, It's a surprise." Sabi ko. Haha "Yaan ka na naman Quen. You naman na I don't like surprises eh." Sabi niya sakin. "Joke lang naman babe. Basta I'll be there in 30 mins." Sabi ko. Tapos mag sasalita pa sana siya kaso  binabaan ko ma nang phone. Haha tapos nag bihis na ko ng damit. Dadaan muna ko kila Hopie. Para mag sabi na pupunta ako sa Bulacan to spend time with my family and do some business stuffs. Medyo ilang kilometro lang naman yung layo ng bahay nila Hope eh. So medyo binilisan ko na rin yung takbo para makarating on time. Maya-maya lang eh nasa labas na ko ng gate nila. Nag doorbell ako. Tapos lumabas yung maid. "Good morning Sir. Kayo po pala. Tara pasok po kayo." Sabi ng maid. "Good morning din po." Nag smile ako sa kanya. Sinundan ko si manang sa sala. Tapos pinaupo niya muna ako habang tinawag si Hope sa taas. Wala dito daddy niya kasi na business nila. Ang pagkakaalam ko namam eh si Kendall. Bumalik ng US for the vacation. And parang na sabi niya sakin na she like to transfer again dun sa US. .

"Hi Babe, Good morning." Mabilis na bati niya sa akin sabay hug. Napa smile ako. Knowing na this pretty girl in front of me is my girlfriend."Miss mo ko no?" Pang aasar ko sa kanya. "OA mo naman. First day palang na walang pasok eh. Where are we going?" Tanong sakin ni Hope. "Bulacan. Sama ka sakin babe." Pag karinig niya nag smile siya tapos nakita ko sa mukha na na she's super excited. "Reaally?! Ommygood. I miss Andie. Tara na Quen." Pag mamadali niya sa sobrang pagmamadali niya eh nahatak niya na ako. Hahaha loko din talaga tong girlfriend ko may pagka baliw. Sumakay na kami sa kotse mas nauna pa siya nasakay di ko na tulogy siya napag buksan. While driving humahap parin ako ng timing. About dun sa pag babakasyon ko sa Spain ng 2 months. I can't tell her yet. Baka magalit siya or maging sad siya kasi mapapalayo ako sa kanya ng ilang buwan but I know Hope. Alam kong maiintindihan niya ko specially na Im doing this for my family. Hay nako naman bat sakin pa kasi na assign tong gawain nato eh.  But do I have a choice? Bata pa si Andie so ako nga talaga dapat umasikaso. Iniisip ko palang na malayo kay Hope. Parang di ko na kaya. I mean. Hello? 2 months din yun kaya so 60 days without her. Di ko nga siya makita ng isang araw parang taon na yung bilang ko. Mahirap mapalayo sa taong lagi mong nakakasama. "Babe? Mamimiss mo ba ko pag pumunta ako ng Spain?" I asked her. Dinerecho ko na para walang pasikot sikot. Pero kinakabahan ako."huh? Why you will go to Spain ba?" Sabi niya sakin ng mahinhin."Oo eh. Sabi ni mama. May kelangan kaming asikasuhin for business. Okay lang ba sayo? If not, I decline nalang. I am willing to stay here." Seryoso kong sabi sa kanya. She sighed. "Ano ka ba babe, okay lang sakin talaga. Utos sayo yan ng parents mo. I understand." Sabi niya sakin tapos nag smile siya. WOW! I thought na she will get mad or something hindi eh. "YES!!!" napasigaw kong sabi. "Ala? Haha" sabi niya sakin. "Wala lang Im just happy. Thank you for understanding babe." Sabi ko sa kanya tapos hinawakan ko yung kamay niya at hinalikan. "I love you so much." Sabi ko. "I love you too, Babe." Sabi niya sakin. Bag smile din ako pabalik. Tapos nag focus na ko sa pag mamaneho. Tahimik na ulit kami maya-maya lang eh nag salita siya. "I will miss you. 2 months din yun." Malungkot boses niya. "Ano ka ba, may face time naman eh. Everyday tayong mag-uusap. Ako din naman eh. Ma mimiss kita ng sobra-sobra." Sabi ko sa kanya. "Pano kung sa pag stay mo dun. May makilala kang magagandang babae? Sure ako makakalimutan mo ko." Haha paselos niyang sabi. Hinawakan ko kamay niya sabay sabing "Ano ka ba, I met a lot of pretty girls. But you, Ikaw lang talaga. You mean the world to me, And I always choose to be with you. That's my promise." I said sincerely. I only want her. I don't need another one she's enough. Kung pwede ngalang pakasalan siya I will. But we're too young for that. "Promise mo yan ha." Naka smile na siya. She's my weakness. Nakarating narin kami sa  bulacan.

Hope's POV

Quen will be away from me for two months. 60 days without his pressence by my side. Iniisip ko pa lang na sa sad na agad ako. But I have to let him go. Kasi for his family naman. I don't want to be selfish. I know malalampasan namin to. I trust him naman. And I know he will never do such things na makakasira sa relationship namin. He's my bestfriend and boyfriend so definitely we knew each other pretty well. Nandito na kami sa bulacan. Sinalubong kami ni Andie. "Ate Hooopeee!" Sabi niya sakin sabay hug. "Heyy Andie, I miss you." I said. "Ako din ate. Come!" Sabi niya sinamahan niya ako papasok ng bahay while si Quen naman he's still in the car para kunin yung gamit niya. Yeaaah dito muna ako matutulog ng 1 day I already said to my dad. And he said yes beside he trust Quen naman. "So the whole family is here." Sabi ko kay Andie. "Yes, ate. But kuya Quen. Will leave tommorow." Nagulat ako pag sabi niya. "Huh? Tommorrow?" I said. I didn't know that. "Yeaah he'll leaving tommorow night. Di rin niya alam ate. Mom will tell palang mamaya." Naka smile nyang sabi sakin. Then pumasok na ako sa room ko dun sa bahay nila Quen. Oo may room ako. Hahaha oh diba taray? Joke. I'm Quen will surprise pag nalaman nita na bukas na yung alis niya. I wanted to tell him already but labas na ko dun because mama niya na yung mag sasabi. Ayoko naman na pangunahan ko yung mommy niya. Pagkatapos ko mag bihis ng damit tumingin ako sa bintana. Medyo hapon narin kasi kami bago nakarating sa kanila kaya medyo di na masyadong ma araw. Nakita ko si Quen sa labas he's with Javy naglalaro sila ng basketball. Naaaliw akong tingnan yung dalawa. Ang pagkaka alam the both of ther are super close. At this moment eto lang yung time na kumpleto sila. I feel sorry for Quen because his family are super busy. But di naman nila hinahayaan na mawala yung closeness nila sa isa't-isa. Mamaya-maya lang may kumatok. Pinag buksan ko ng pinto. "Tita, pasok po kayo." Nagulat ako she's here. Kinakabahan kasi ako pag kaharap ko mama ni Quen. Hahaha but she's nice naman. Nag smile sakin si Tita "Hey, Hope. How's your day? I'm sure pagod ka sa biyahe." Sabi ni tita. Nag-uusap kami sa room. "Di naman po tita." Naka smile kong sabi. "I just wanted to say sorry. Hihiramin ko muna si Quen sayo. Kung okay lang sayo." Sabi niya ang bait talaga ni tita."Siyempre po tita. Quen already told me about it naman po." Naka smile kong sabi. "I just wanted to say thank you to you kasi you don't know how much you changed him. Thank you." Sabi sakin ni tita. She smiled at me then she hugged me. "Wala po you tita." Naka smile kong sabi. "By the way. You can go outside naman if you want." Naka smilw niyang sabi. "Sige po tita. I will." Nagpaalam na sakin si tita she have something to do daw. Lumabas na ko hinahanap ko si Andie but she's not here umalis daw sila nung best friemd niya na si EJay. So I guess I'll be alone here. Haha naglakad lakad nalang ako sa garden nila total malaki naman. Ayaw ko naman sirain yung bonding ng magkapatid. Medyo hapon-hapon na rin eh. Naupo ako sa may bench ng garden nila wala lang its just relaxing napa quiet ng place nila. Maya-maya lang may kamay na may hawak ng roses sa gilid ko. Nagulat ako pero I know who is he. Hahaha nilingon ko siya. "For you." Naka smile niyang sabi sabay kindat. "Baliw. Haha thank you babe." Sabi ko sa kanya. Naupo siya sa gilid ko. "Hey, why so quiet?" Tanong niya sakin. "Nothing. I just like the environment." Sabi ko sa kanya. "Aww. I see. Mom already told me na may flight will be tommorrow na. Honestly, I don't wanna leave. I want to stay here. With you." Sabi niya sakin. Inakbayan niya ako. I hug him. "Don't worry. You know I wanted you to stay also. Pero your family need you there. Tiyaka 2 months lang wag ka ngang OA. Haha" sabi ko. Honestlt, I don't like this feeling. Im gonna miss him so bad. But I just need to stay strong. 60 days lang naman eh. Kaya yan."Haha! Oo nga naman. Tama na nga drama." Pinisil niya yung chin ko. Tapos niyakap niya ko. I hugged him back. Comfortable ako with him. Sino ba naman hindi magiging comfortable he's my best friend and boy friend at the same time. We went inside na to have a dinner.

Author's Note:
Hey guys! Its been awhile. Salamat po sa mga nagbabasa ng story. Abangan niyo po ang next kung what will happen next, excited na ko isulat siya. Hahaha Anyway, bukas na po yung forevermore and more ng LizQuen. Excited ba po ba kayo? Ako oo. Hahaha