Im No Superman(LizQuen Fanfiction)

Moving forward

Hope's POV

It's been a month since the love of my love has passed away. And it feels so unreal until now. I wish I could turn back sa panahong nakikita ko pa siya at pipigilan ko na umalis siya sa Pinas di sana nangyari sa kanya to. Sometimes I am praying na this is just a Dream. But, wala eh. This is real and I know can't have him back and every single days na lumilispas siya at siya parin ang nasa isip ko. Everyone is trying to cheer me up. They said I should move forward and start to something better. God knows how badly I wanted that na I wish I could delete all the sad memories and start with a happy one. Sana ganoon nga kadali. I am trying to be strong and to hold on in everything. I know they are I should move forward. "Hope you're ready?" Dad asked me. "Yes po." I said with a smile. I smile because I don't want him to worry about but I know that he know nag I'm faking it. At least I smile. Aalis na ako sa USA ihahatid ako ni Daddy sa airport ngayon 10pm ang flight ko so 7pm palang eh umalis na kami. Tinanggap ko yung suggestion ni Daddy kasi I know na this is the best for me to start a new life new sorroundings din. We arrived at the airport mga 8pm. "Hey Hopie, please take care of yourself there ha. I love you." Sabi ni Daddy and he kiss me in my forehead. "Yes po dad." I hug him ganon din si Justin. "Best, oyy ha mag ingat ka dun. I'm going to miss you." Madramang sabi ni Michelle. She's always so dramatic pero I love her. "Of course me too Mich." I said. Nag paalam na ako at pumasok na ko dun sa international flight dun sa may departure area kasi maya-maya lang eh sasakay na ko sa eroplano. Naupo muna ako at nakinig ng sa spotify and then I heard this song thay reminds me of him.."I hope that the lipstick I left on your face. Stays red like the roses I laid on your grave.I miss the long nights under street lights When our hearts were made of gold I miss the feeling that we had then We were never growing old Yeah, I miss it all.." shoot me now. "What are you saying miss?" Sabi ng babae. Nasabi ko yata nang malakas pinigilan ko yung pag iyak ko I don't want to her to see m crying. "Nothing." I said and then smile at her. Tinawag na yung passenger sa eroplanong sasakyan ko. I look up to the sky to check the weather kung ma foggy or clear yung sky then I see the bright star which at biglang nag flashback..
"Alam mo ba. When I was in Spain. Tumitingin ako sa langit kapag na mimiss ko yung Pilipinas." Bigla niyang sabi(si Quen). "Ako rin kapag nasa USA ako. Ang ganda diba?" Tanong ko sa kanya."Mag promise tayo sa isa't isa." Sabi niya sakin. Tapos tiningnan niya ko. "Huh? Para saan?" Tanong ko sa kanya. "Kapag malayo tayo sa isat isa titingin tayo sa stars." Sabi niya sakin sabay turo sa pinaka makinang na star. "See? tingnan mo yung makinang na star na yun. Tayo yan ha? Kapag malungkot ka at malayo ko sayo tingnan mo lang yan and call me. Sabay nating titingnan yan." Sabi niya sakin na amazed ako sa sinabi niya he's really different. "Oww. Okay sige. Whenever I'm sad I will look at that star. Promise me you'll be there ha? And promise me na you'll stay by my side whenever I have problems and you will never left me." Sabi ko sa kanya.
-End of flashback.
I miss you baby. I Miss you soo much sabi ko habang nakatingin doon sa pinaka maningning na bituin. I love you.

Enrique's POV
I miss you baby.. I love you. Di ko mapigilang lumuha habang naka tingin sa star kung saan kami nag promise ni Hope. Kapag nakikita ko yung bituin nayon alam ko sa puso ko na tinitingnan niya rin yun. Yun nalang kasi nagpapalalakas sa loob ko eh na makakauwi ako sa amin. Halos isang buwan narin kaming nandito sa bayan.Sariwa parin sakin yung nangyaring trahedya habang hinahatid kami dito ni mang Ebreo buti nalang at ligtas kami at medyo malayo sa nagliyab na bangka kaya ligtas kami habang buhay kong pasasalamatan si Lord dito. Halos lahat ng trabaho napasukan ko na para makaipon ng pamasahe pauwi ni isa wala manlang tumulong samin para makauwi o maireport manlang ligtas ako. Kaya eto nagbabalat ako ng buto para makaipon pero ayos lang makakauwi rin ako sa amin. "Dong, tama na yang pag tingala sa mga bituin at baka ma bali na leeg mo niyan." Sabi sakin ni Alviar. Dito kami sa kanila pansamantalang naninirahan dito rin kasi kami mag sasaka. "Haha! ikaw talaga." Sabi ko tumayo na ako sa kinauupuan ko at tiningnan ko si Zia. Mahimbing naman siyang naka tulog. Naging malapit na tong bata na to sa akin. I'm glad na she's with me. "Maaga pa tayos bukas." Sabi ni Alviar."Oo na." Sabi ko. Tinabihan ko si Zia. Makakawui din tayo di ka na matutulog sa papag. Bulong ko sa bata.

Author's Note
heyy guys! sorry if late yung update ko. Nagloloko kasi yung cellphone ko. Haha Pero on going na yung next chapter. Keep on reading guys! salamat.
Ps. Yung pinakinggan po ni Liza na kanta Roses po yung title by Against the current.