Im No Superman(LizQuen Fanfiction)

Searching

Hope's POV

Me and Quen's family are going to that island na sinabi nung mga rescuers. I hope na nandoon siya. Almost one hour na yung travel namin everytime na nasa road ako naaalala ko si Quen. Lagi kasi akong sumasakay sa kanya and we love roadtrips but today seems very different wala akong text na nakukuha from him. Every morning nagtetext siya sakin and he even call me just to wake me up and tell me na he is waiting outside. Snap! Hoopie! Ayaw ko umiyak in front of her mom. I need to be strong. I just really miss him. His smile yung mgq corny jokes niya yung pagiging clingy niya tsaka yung pag pisil niya sa ilong ko. "Hope, malapit na tayo sa place." Sabi ni tita. Bumaba na kami ng sasakyan para pumunta sa mga rescuers. Tiningnan namin yung mga list ng mga nawawala and nandoon si Quen. One of the rescuer na humarap sa amin. "Ma'am, medyo malabo na po yung paghahanap kasi ilang araw ng nakalipas pero wala parin kaming lead." Sabi ng lalaki kay tita Bambi. What is he trying to say? Nagalit ko "SO WHAT ARE YOU TRYING TO SAY?! Na Quen is dead?! Na he's not coming back!?" I said loud habang pinipigilan ko yung luha na tumululo na sa mata ko. Lumapit si tita para pakalmahin ako. "Ma'am sinasabi ko lang po na may tendency na.. " bago niya pa sabihin yung ayaw ko marinig "You know what! enough! He's alive and we w
will see him." Walang imik na umalis yung recuer. Hindi ko na mapigilan niyakap ako ni tita. "Shooosh, Hope. We see Quen. Makikita natin siya." Sabi sakin ni tita. Niyakap ko siya ng mahigpit hugging her is like hugging Quen. Tinawag na kami ng mga rescuers para sumakay sa helicopter nila kasi malayo daw pupuntahan namin I heard napupunta kami sa isang Island na bihira daw mapuntahan because napa layo and delikado daw meron kasing nag sabi na baka meron daw doon napadpad. I hope all this is just a nightmare.

Quen's POV
Nagising ako ng maaga ngayon. It's good na okay na yung paa ko and konti narin yung mga galos ko sa katawan tumulong ako kela manang sa mga ginagawa nila sa may baybayin na mag bilad ng lambat sa init. I just wanted to help them. Zia is still sleeping parin I let her sleep. "Totoy, na miss mo na siguro ang pamilya mo no? " sabi sakin ni manang. "Sobra po, kung pwede ngalang lumipad eh ginawa ko na." Pabiro kong sabi. But, seriously kung pwede lang talaga. "Makikita mo rin sila totoy." Ngumiti ako tsaka nag patuloy na sa pag aayos ng mga lambat. Tahimik talaga yung lugar dito konti ng tao kami kami lang talaga halos lahat ng tao eh magkakilala parang nahiwalay ata sa pilipinas to eh. Haha natawa nalang ako bigla kasi si Hope malang kung kasama ko yun dito ganon din sasabihin niya waley kasi yon eh. Napangiti ako habang naaalala siya. Ano na kaya ginagawa non siguro umiiyak na yon. Ugh! kung pwede lang talaga lumangoy o lumipad ginawa ko na. I'm not able to send her message or call her. I her smile yung smile niya na todo ngiti tapos yung mga tingin niya sakin kapag binibiro ko siya the na mag sabi siya ng "ewan ko sayo!" Hay, Hope. "Meron akong magandang balita!" Pasigaw na sabi ni mang ebreo. Habang hinahatak niya yung bangka papunta sa amin. Bigla akong na excite sa balita niya. "Totoy, gumayak kana at tayo ay aalis. Pumayag sila na ihatid ka sa bayan!" Naka ngiting sabi ni mang ebreo. "Talaga po?! Wow salamat po! Gigising ko lang po si Zia." Nagmadali ako sa pag balik sa bahay nila. I need to wake up her up uuwi na kami. Yes! "Zia, wake up where going home." Sabi ko kay Zia at hindi naman siya mahirap gisingin. Nag handa na kami nag almusal narin. Wala naman akong gamit ni pera wala din ako pinabaunan ako ng damit ni man pero bahala na basta maka uwi lang kami ganon din naman si Zia kahit malaki sa kanya yung mga damit okay lang. Handa na yung mga magngigisda kaya sumakay na kami ng bangka at pinaandar nanila mga ilang araw pa kami maglalayag pero okay lang basta makakauwi na kami.

Hope's POV

Sabi ng rescuers malapit na daw kami sa island na yon mga almost 2hrs din kami nasa helicopter finally. Natanaw ko na yung island na sinasabi nila sobrang liblib nga nito tsaka iisipin ko talagang parang nahiwalay to sa pilipinas eh. "Okay po ma'am bababa na po tayo sa isla nayon." Sabi ng piloto bumaba na nga kami buti naman medyo nakahanap kami ng bababaan. Nandito na kami and walang katao tao. "Bakit wala pong tao?" Tinanong ko yung babaeng rescuers. "Konti lang po talaga tao dito. Yung iba nasa dalampasigan yung bahay nila." Ahh kaya pala pero wala naman akong nakikitant dagat dito. Puros puno naman tsaka etonh open field na binabaan namin ng helicopter. "Eh asan po yung tabing dagat dito?" I ask her. Natawa siya loko to ah seryoso po ako. "Maglalakad pa po tayo maam." Wow ha gagabihin kami nito. "Okay po. Thanks" After ilang oras na sa paglalakad eh natunton narin namin yung may mga tawo. Grabe naman tong mga rescuers nato meron naman silang boat bat di nila ginamit yon at dun nalang kami pinababa sa mismong malapit sa dalampasigan nila kailangan pa talaga naming maglakad? Nakakaasar talaga. Pero okay lang. "Okay ka lang Hope?" Tanong ni tita. "Yes po tita." Sabi ko sa kanya. Nakita ko yung mga bahay nila konti lang mga 8 houses? Agad na may lumapit sa amin na babae. "Ano pong maipahlilingkod naman sa inyo?" Sabi nong manang. Sinabi ng isang rescuer na naghahanap kami kung may taong napadpad dito pinaliwanag sa kanya ng lalaki nakikinig lang kami ni tita. Bigla siyang tumango di ko na kasi na intindihan yung iba. Biglang lumapit sakin yung rescuer. "Maam meron daw po napadpad dito." Sabi niya. Really?!! Agad akong lumapit sa babae. Para pakinggan kwento niya. "Meron po na napadpad dito mga ilang araw din siya. Meztiso po yung lalaki may pagka mais yung buhok at tiyaka may kasamang bata." According sa description niya parang si Quen nga. "Oho, tinatawag namin ito na tisoy pero nakalimutan ko itanong nasanay kami na totoy lang pero minsan narining ko yung bata kuya kim? ba iyon hindi eh.. parang Kuya keb?.kuya Ken? Parang Ken nga. Iba kasi salita nung bata engles ata." Pagka sabi ng babae sa amin na si Quen! bigla kaming nagtiginan ni tita! At ngumiti. Finally he's here!!!! "Nandito po ba siya?" tanong ni tita please say he's here! I start looking around hoping na makita si Quen sa paligid. "Ay naalis na po siya. Kanina lang po. Sumakay ng bangka pupunta sa bayan sayang di po kayo nag kaabot." Medyo nanglumo ako pagka dinig ko pero I'm happy at the same time. Agad kami nagpasalamat sa babae tapos bumalik na kami sa helicopter the rescuers said na maggagabi na so bukas nalang daw nila hahanapin yung bangka. I'm excited to see him again.