တရားဝင်သမီး လက်ထပ်ထိမ်းမြားခြင်း

Part 7.1

အခန်း (၇.၁)

ပန်းမိစ္ဆာ

ပြောထားတဲ့ နေ့ရက်တွေမှာတော့၊ တုန်အာက နေ့တိုင်း တောင်ပေါ်ကို တက်သွားခဲ့တယ်။

တုန်အာက အရင်ကထက်ပိုပြီးတော့ အပြင်ကို မကြာခကြာ ထွက်သွားတာကို သီလရှင်ကျောင်းက သီလရှင်တွေက သတိပြုမိသွားတဲ့အခါ၊ သူမရဲ့ နောက်ကို တိတ်တိတ်လေး လိုက်သွားခဲ့ကြပေမဲ့ ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့ တစ်စုံတစ်ခုကိုမျှ မတွေ့ခဲ့ကြရဘူး။ တုန်အာက ထင်းခွဲမဲ့ပုံစံကိုပဲ ပေးနိုင်ဖို့ တကယ်ကို ကြိုးစားခဲ့တယ်။

ကျန်းလီက ကိတ်မုန့်အပြည့်ထည့်ထားတဲ့ ခြင်းတစ်ခုကို ဝယ်ဖို့ ကြေးပြား၄၀ ကို အသုံးပြုခဲ့ တယ်။ဆိုတာကို သီလရှင်တွေက သတိပြုမိခဲ့ကြတယ်။ ကျန်းလီက သူမရဲ့ အခန်းကနေ ထွက်တဲ့ အချိန်တိုင်း၊ သီလရှင်တွေထံကနေပြီးတော့ လှောင်ပြောင်သံတွေကို ကြားနေခဲ့ရတယ်။ သူမက လှောင်ပြောင်တဲ့ စကားလုံးတွေကို ကြားတဲ့အချိန်တိုင်း၊ ဒေါသထွက်ရမဲ့ အစား၊ သူတို့ကိုကြည့်ပြီးတော့သာ ပြုံးပြခဲ့တယ်။ ကြာလာတဲ့အခါမှာတော့၊ သီလရှင်တွေက ငြီးငွေ့လာခဲ့ပြီး ဘာကိုမှ မပြောခဲ့ကြတော့ဘူး။

ညတိုင်း တုန်အာက ည၁၁နာရီလောက်မှာ အပြင်ထွက်ပြီးတော့၊ ည၁၂နာရီလောက်မှာ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် ပြန်လာခဲ့တယ်။ သူမရဲ့ ကျွမ်းကျင်မှုနဲ့ ဖြတ်ထိုးဉာဏ်ကြောင့် သီလရှင်တွေကို သံသယမဖြစ်စေဘဲနဲ့ ရှောင်ရှားနိုင်ခဲ့တယ်။ တုန်အာ အပြင်ထွက်တဲ့အချိန်တိုင်း၊ ကျန်းလီက ဟောင်းနွမ်းညစ်ပတ်နေတဲ့ အခန်းလေးမှာ သူမ ပြန်လာတာကို စောင့်နေခဲ့တယ်။ ဘာမှ လုပ်စရာ မရှိခဲ့ပေမဲ့ အကြာကြီး စောင့်နေရတာက ပျင်းစရာကောင်းနေခဲ့တယ်။ အဲဒါအပြင်၊ ဒီသီလရှင်ကျောင်းမှာ ဘာ စာအုပ်မှ မရှိခဲ့ဘူး ပြီးတော့ ကျန်းလီမှာလည်း မှင်တံနဲ့ စာရွက်တွေလည်း မရှိခဲ့ဘူး။ ဒါပေမဲ့၊ သူမ နိုးထ လာပြီးတဲ့နောက်မှာတော့၊ နေ့ရောညရော ဖိနပ်ခုံချုပ်တာ ကို ထပ်မလုပ်ခဲ့တော့ဘူး။ ရိုးရိုးရှင်းရှင်းနဲ့ ငြိမ်ငြိမ်ဆိမ်ဆိမ်ထိုင်နေရင်း၊ သူမ ဘာတွေ တွေးနေခဲ့တယ်။ဆိုတာကိုလည်း ဘယ်သူမှ မသိခဲ့ကြဘူး။