I droguar ne syte e tu

E verteta e Deimon

Spo mund ta besoj.Ishte sikur ai sapo më goditi me një plumb të fort mu në zemër. Po e mbante në krahe nje femije, nuk e mendova qe kjo do mund te me lendoj kaq shumë. Ai eci duke kaluar rreth meje dhe as që më shikojë, shkoj, hyri në veturë dhe u largua, duket që ai fëmijë eshte sëmur. Ndjeva që lotët filluan të më pikonin dhe vajza që ishte erdh tek unë.
- Je mirë zonjushë.
Tha ajo duke më shikuar.
- Ai fëmijë?
Thash por smunda as ta mbaroja fjalën që fillova të thoja.
- Ai femijë është djali i zotëris.
Tha ajo dhe unë jo që nuk e po e prisja këtë por nuk doja që mendimet e mia të ishin të vëreteta.
- Po ju kush jeni?
Tha ajo dhe këmbët më smë mbanin dhe rash në tokë.
- Jeni mirë?
Çfar dreqin më tha mendja. Sdi si dreqin po mbaja shpresa, pas kaq shume vite. Ajo më ngriti dhe më uli në divan, por jo ende nuk ndihesha mirë. Rufus ka një djalë...Një djalë. Përse dreqin qaj, çdreqin po prisje...Po luftoja me mendjen dhe zemren...Zemra ishte ajo që po thehej dhe mendja ajo që po çmendej e nevrikosur. Orët kaluan dhe kur u bë 22:12 u dëgjua një veturë dhe vajz e cila ishte Mirelda qe me ndihmoj u ngrit në këmbe. Dhe kur hyri Rufus u ngrita edhe unë dhe e shikova atë.
- Dërgoje në dhomë.
Tha ai dhe Mirelda e morrë atë.
Po mundohesha ta mbaja vetën duke e shikuar atë, i cili kur më pa u habit,duke qe kishte harruar që jam ende ketu.
- Dreqin!
Tha ai dhe unë ngrysa vetullat.
- Puna sduhej të shkonte kështu!
- Ti ke një djal?
- Hhh dreq! Nuk mund te rrezikoj. Po te largoj do behet me keq.
Tha ai dhe unë ngrysa vetullat.
- Ohh ti mendon se do rri këtuu...HARROE.
- Këtë vend askush nuk e di,mendon se ty do të lë të lirë. Kam vite që mundohem ta fsheh këtë gjë.
- Përsee?
- Si një mafioz që jam, nuk dua te rrezikoj djalin tim për lirin tënde.
Tha ai dhe unë tashmë isha edhe më e habitur seç isha më parë.
- Mafioz...Çfarë dreqin ndodh me ty që erdhe në këtë gjendje.
Thash e nevrikosur.
- Të thash mjaft me këto fjalë sikur ke kohë që më njeh.
- Sigurisht QË TË NJOH...PO KAN KALUAR DISA VITE POR NUK DMTH QË TË KAM HARRUAR.
Thash unë e nevrikosur..Spo mundesha më,po më çmendte kjo sjellja e tij.
- Ndërsa unë po!
Tha ai dhe unë e shikova.
- Diçka ka ndryshuar tek ti! Ti nuk ishte ky,ti ishe tërsisht një Rufus tjetër.
Thash dhe ai ngrysi vetullat e më shikoj.
- Rufus?! Ai emer eshte zhdukur!
- Që kur? Që kur vendose të bëheshe Mafia?
- Jo! Të mos flasim më shumë e të mbaroj kjo bisede këtu. Ti sdo dalësh nga këtu.
- As mos e mendo që do qëndroj, do dal e do shkoj mu në polici...Te tregoj për ty.
Thash e nevrikosur dhe ai më kapi krahun.
- Kjo nuk do të ndodh!
Tha ai duke më shikuar i nevrikosur.
- Mos mendo se do lejoj të bësh çfarë të duash, tashmë do jesh e mbyllur këtu dhe do dalësh vetëm atëhere kur unë dua.
Tha ai dhe dol ndërsa unë eca tek dera për të dalë jashtë, por dreq ishte e mbyllur.
- HAPE KËTË DREQ DERË.
Thash e nevrikosur teksa e shikoja atë që shkonte lart.
U ula në tokë dhe fillova të qaj,jo që ishte se isha këtu e mbyllur por për fjalët që tha Rufus.
.
- Zonjush çfarë ke vetëm qani?
Tha Mirelda e cila erdh në dhomën që isha.
- Po qani që jeni e mbyllur këtu.
- Sdi as si të filloj po qaj për çdo gjë që po më ndodh.
Thash dhe ajo u ul tek unë.
- Mund të të ndimoj? Fol me mua nëse kjo të bën të ndihesh më mirë.
Thash dhe e shikova si të filloja,si të tregoja ato që kisha.
- Jeni shume e sjellshme por...
- Ka të bëjë me Zotërin apo jo.
Tha ajo dhe unë pohova me kokë.
- Këto sjellje të tij po më shkatrrojn,ai nuk është si më parë. Jo ai qe njoj.
Thash dhe lotët prap filluan.
- Po e urrej, pastaj kur bëhen ndoshta smë njeh.
- Për këtë jeni e mërzitur.?
- Ai ka një djalë,në rregull më ka harruar në rregull ishte një lidhje adoleshentësh,por unë besoja në atë lidhje në atë dashurin që kemi pasur,ose ndoshta besova në atë çmenduri fëmijësh si budallaçe.
Thash dhe ajo mi largoi lotët.
- Unë kam kohë që punoj për zotërin dhe duket që ju atë e keni takur tani pas shumë viteve.
Tha ajo dhe unë pohova me kokë.
- Sikur të mos e takoja.
Mirelda:Më vjen keq t'ju them por... besoj duhet ta dini me mire qe Zotëria ka humbur kujtesën dhe s'ju ka rrikthyer më.
- Çka.?
Thash duke kthyer kokën nga ajo.
- Çka thua.? Sii?
- Nuk e di se si por e di që kjo është e verteta.
Tha ajo dhe unë tani po filloja të kuptoja sjelljet e tij,por kjo ishte edhe më keq nga ajo që unë po mendoja...Ai as që e di që unë ekzistoja në jetën e tij...Çfarë dreqin.!
- Asgjë...asgjëë nuk mban në mend.
Thash duke u ngritur në këmb e po e shikoja e habitur.
- Jo, asgjë!
Më smund të thoja asgjë... Kur ajo u largua unë tashmë isha edhe më keq...Si dreqin ka humbur kujtesën.Si..kur...?
.
Të nesërmen kur u zgjova zbrita menjëher poshtë.
- Mirelda ku është Ru...Demion.
Thash pasi nuk isha ende e sigurt se a e dinin të tjerët për emrin e vërtet të tij.
- Zotëria është ende në dhomën e tij.
Tha ajo dhe unë vendosa të shkoja tek ai. Dhe kur mbërrita trokita lehtë në derë dhe e hapa.
.
Eca ngadalë sa s'po ndjeja as hapat e mi që bëja pasi nuk doja ta zgjoja atë kur pash që po flinte..mirëpo dikush tjetër ishte zgjuar.
Bëra një buzëqeshje kur pash vogëlushin që rrinte ashtu sytë e hapur e po më shikonte.
Mirëpo ajo buzëqeshje u largua,pasi tani më as nuk kisha kë të fajsoja. Edhe nese do kishte kujtesen prap sdo mund ta fajsoj. Me këmbët që qëndronin ashtu pa lëvizur shikoja Rufus-in ku më është e kot ta thërras kështu.Ndoshta duhet ta pranoj tani e tutje që ai nuk është Rufus-i im qe njiha. U largova nga aty pasi zemra ime smund të përballonte atë pamje,..Kur zbrita nuk doja të isha e mërzitur por tashmë as e lumtur smund të isha.
.
- Në rregull më lajmro nese diçka shkon keq.
Dëgjova zërin e tij dhe hapat e mi shpejtuan duke dal nga kuzhina qe rrija. Kur pash atë që po drejtohej për të dalur vrapova dhe dola përballë tij.
- Çfarë tani.?
- Ti sdo më mbash mbyllur këtu apo jo, duhet të përfundoj pikturën,pastaj prindërit e mi do shqetsohen,çdo gjë do bëhet keq,në kompani më sdo jem...
Thash dhe ai shikoj orën që kishte në dorë,ku edhe sytë e mi qëndruan tek ajo orë.
- Ajo orë, ku e ke marr.?
- Do largohesh?
- Jo!
Thash duke e shikuar.
- Jo pa dal edhe unë, do dalim bashke.
- Të thash që do rrish këtu.
- Kaq shumë s'më beson,nuk do i tregoj askujt asgjë.
- Vërtet.?
- Po.
Thash dhe ai bëri një gjysëm buzëqeshje.
- pret të të besoj!
- Hhh,..
- Nuk e di pse ende po flas me ty, kur kjo bisede sdo ndryshoj asgjë.
Tha ai duke dashur të kaloj rreth meje por unë e ndala duke kapur krahun e tij.
- Më thua pra nese ti je një mafioz pse dreqin kujdesesh për të, përse nuk kujdeset nëna e tij...
Thash e nevrikosur dhe ai më shikoj.
- Përse të intereson ty kjo gjë.
- Kush është ajo?
Thash dhe ai u ndal duke më shikuar,ndërsa unë nuk e dija se çdreqin thoja.
- Ti duhej të më lije mbrëme në shtëpi e mandej të vije këtu...Do ishte edhe më mirë për mua të mos e kuptoja këtë gjë.
- Derisa do vazhdosh të flasësh.
- Derisa të më largosh nga këtu.
Thash dhe ai më shtyri.
- Largohu!
- Unë nuk do qëndroj këtu kaq.
Thash teksa e shikoja e nevrikosur. Dhe ai u kthye nga unë ku këtë her po më shikonte i nevrikosur.
- Shiko mos mi ngrit nervat me fjalët e tua. Sepse do bëhet keq për ty.
Tha ai dhe unë shtrëngova nofullën.
- Ufff, edhe ti po mi ngrit nervat. Kto sjellje me këto fjal me këto gjëra që bën..Çdo gjë.
Thash dhe ai u kthye të dilte.
- Nuk do shkosh pa u sqaru ne të dy.
Thash duke kapur prap krahun e tij.
- Cilën nga fjalët se kuptove endee.Të thash njëher nuk do dalësh nga këtu,do qëndrosh dhe e gjith kjo mbaron këtu...KUPTOVE.
Tha ai ku këtë her ngriti zërin dhe më shikoj i nevrikosur.
- A u kuptuam.
Tha ai dhe unë ula kokë,mirëpo ai më ngriti kokën dhe tha.
- Thash a u kuptuam.

E shikova dhe pohova me kokë.
Kur u largua unë shkova në dhomë. Nuk po ndihesha mirë,të qëndroja me atë qe më shikon si një vajzë që e bezdis. Kur hapa derën e dhomës dëgjova zërin e Mireldës dhe zërin e vogëlushit që qeshte me një zë të ëmbël.
.
Zbrita poshtë pasi edhe po të rrija vetëm në një vend sdo bëhej asgjë më mirë,askush sdo më ngushëllonte,askush sdo më jep shpresë për diçka  të mirë,pasi nuk shoh që diçka e mirë do të ndodh tani e tutje,kur Rufus një person që unë njiha tani jo vetëm që ka ndryshuar emër por më nuk më njeh,dhe tashmë ka dikë tjetër në zemër.