I droguar ne syte e tu

Nje dalje

- Kam dëgjuar se pas 2-jave vjen Znj.Aleksandra.
- Vërtett?
Thash teksa e ndihmoja Mirelden me ushqimin që bënte edhe pse nuk jam shumë e mirë me këto punë sepse në shtëpi çdoherë ushqimin e kemi të përgaditur nga puntoret që punojn.Prandaj nuk ishte se po e ndimoja shumë.
- Kur te vjen ajo unë duhet të shkoj.
- Të lejojn.
- Po Zonjusha më ka punsuar mua,derisa të vjen ajo.
- Po mua mendon se do më lejojn.
- Nuk e di per ty Zotëria e ka në dorë.
Tha ajo dhe unë shfryva frymën edhe pse në fakt ende dua të rri që të njoh nënën e Ruelit. Demion sot nuk doli nga shtëpi por po qëndronte brenda per çudi tashmë ishte ora 16:44 dhe Leonil erdh dhe solli gjërat për pikturë duke vendosur në sallon.
- Kam folur me Shefin, por nuk më tha asgjë. Masi do rrish këtu mendova se do ishte mirë të humbje pak kohë duke pikturuar.
Tha ai kur i vendosi ato gjëra.
- Në rregull faleminderit.
Thash dhe Demion hyri brenda.
- Leonil shikove për atë personin.
- :Për Z.Jon Nis.
Tha ai dhe Demon u ul ndërsa unë shikova pikturën që kisha mbetur pa përfunduar.
- Nuk e di çfarë t'ju them ai dukej një person i çuditshëm.Nuk e di nëse kishte një ditë kohë të lirë.
- Duhet, shiko për një ditë që të takohem me të.
- Ndoshta mund t'ju ndimoj unë.
Thash dhe të dy kthyen kokën nga unë,ndërsa unë po shikova pikturën.
- Nëse po flisnin për Jon Nis unë para do dite kisha një takim me të gje qe smunda ta takoj shkaku qe jam e mbyllur ketu. Për një bashkpunim.Nëse ju keni nevoje për të atëher të dy mund të përfitojm diçka.
Thash dhe i shikova ata.
- Kjo është një ide shumë e mirë.
- Dhe përse të të besoj unë ty që nuk do bësh diçka kundër.
- Ti do jesh me mua si mund të bëj diçka kundër teje kur ti je aty.
Thash duke kryqëzuar krahët.
- Sheff nëse ajo mund të caktoj takim me të për ne është e përfunduar.
Tha ai mirëpo Demon ishte ai që nuk më besonte edhe pse unë sdo bëj asnjëher asgjë kundër tij.
- ....Hhh Në rregull.
Tha ai dhe unë bëra një buzëqeshje. Ata qendronin aty dhe une morra ne telefonat z.Nis.
- Z.Nis jeni ju?
Thash pasi u pergjigj.
- Jam unë Matilda!
Thash duke buzëqeshur, ndërsa Demon po më shikonte.
- Të thërrita të flasim për bashkpunimin që kishemi, atë ditë per nje problem nuk munda të vija..
.
- Faleminderitt shumë,në rregull flasim prap.
Thash duke mbyllur atë telefonat pasi biseda shkoj shume mire.
- Tani më thoni përse ju duhet ky takim me të.?
- Na thuaj se çfarë tha ai?
- Përgjigjjen dua ta dëgjoj.
Thash duke kryqëzuar krahët.
- Ka para borxh tek ne. Kaq
Tha Leonili se Demion nuk ka mundesi te tregoj.
- Si hyri ai me këto punët tuaj. Aii nuk ka lidhje si ju apo jo.
- Mos e zgjat më shumë thuaj atë që tha.
- :Hhhh më tha që mund të takohemi pas 2-ditëve.
- Kjo është mirë atëherë.

Tha Leonil dhe Demon u ngrit në këmb.
- Atëher të shkoj unë,më thërritni nëse ju nevojitet ndonjë gjë.
Thq Leonili dhe dol duke me pershendetur.
- Mirupafshim!
Thash dhe ai dolë ndërsa Demon ndezi një cigare teksa rrinte tek dritaret.
- Zotëri ushqimi i Ruelit ka mbaruar...Thash t'ju tregoja më herët.
Tha Mirelda kur hyr brenda.
- Në rregull.
Tha ai dhe morrë pallton që kishte në karrige, nuk tha asgje dhe menjehere eshte i gatshem te shkoj te blej, keshtu ka qene çdohere.
- Mund të vi edhe unë.
Thash duke e shikuar.
- Përsee?
- Epo...
E shikova dhe ngrita supet lart.
- Të të ndimoj.
Thash dhe ai më shikoj me një shikim që thoshte-Vërtet? Ndihma jote?!
- Kam me ditë të tëra që nuk kam dal,nuk do ik do jem me ty.
Thash duke e shikuar me një fytyre të mërzitur.
- Jo!
- Të lutem. Unë sapo të ndimova me Z.Jon,.
- Jo.
Tha ai duke ecur...
- Të lutemmm!
Po degjoheshin fjalet e mia duke shkuar pas ti.
- Të premtoj që nuk do bëj asgjë kundër teje. Smund të qëndroj vetëm kështu mbyllur.
- Përse se kupton që...
- Të lutem!
Thash duke kapur dorën e tij e po e shikoja me ato dy sy lutës. Ai më shikoj dhe bëri një gjysëm buzëqeshje.
- Hhh..Jo.
Vertet e ka ky, kaq shume e luta the perseri thote jo, smund ta besoj kete njeri. Kur ai u largua unë shkova në sallon e nevrikosur.. Mirëpo sytë më shkuan tek telefoni që kishte lën Demion në tavolinë dhe po e thërriste një numër pa emër. E morra dhe e hapa pa menduar dy herë.
"- Demion, të thërrita të pyes për Ruelin...është më mirë."
Ngrysa vetullat pasi kjo më bëri të kuptoj që ky zë ishte i Znj.Aleksandra.
"- Demon nuk është këtu për momentin."
Thash duke moa u shqetesuar se çfare mund te shfaq me vone kjo hapja e telefonit qe bera.
"- Dhe ju jeni.?"
"- Matilda.."
"- Përse përgjigjeni ju në telefonin e Demio."
Tha ajo dhe që tani e ndjeja që zemra ime sdo e pëlqej këtë vajzë. Edhe pse une isha ajo qe nuk duhej ta beja kete gjest qe bera.
"-Nuk doja t'ju lija të shqetsuar."
"- Gjithsesi thuaj Demios që të më lajmroj më vonë."
Tha ajo dhe e mbylli,ndërsa unë lëshova telefonin në tavolinë.
- Çfarë po bëje?
Degjova një zë që më bëri të kthej kokën shpejt.
- Asgjë!
Thash kur pash Demon që hyri.
- A ende nuk shkove?
Thash dhe ai erdh drejt meje.
- Erdha të marrë telefonin.
Tha ai duke morrë telefonin dhe ende pa hyr mirë në telefon thash. Sepse menjehere filloj ta kontrolloj.
- Si thua të vi edhe unë.
Thash dhe ai më shikoj.
- Jo....hhh ne rregull.
- Vërtet? Të shkojm praa.
Thash duke e shtyr të dilnim që të largoj mendjen nga telefoni e të mos e kontrollonte.
Gjithsesi kur dolëm hyrëm në veturë dhe shumë shpejt u larguam nga ajo shtëpi ndërsa unë si një fëmije i vogël rrija e gëzuar.

- Kush vendosi t'ia linte emërin Ruel-it.
Thash teksa shikoja rrugën sepse nuk mund të flisja për gjërat në të kaluarën për ne,atëher përse të mos pyes për disa gjëra të thjeshta. Unë do e pyesja në shumë gjëra por çështja është se a përgjigjjet ai.
- Aleksandra.
Tha ai dhe unë e shikova dhe si çdoherë zemra ime e donte shumë më shumë çdoherë që e shikoja. Ai mund ta ketë humbur kujtesën por prap ai brenda në zemrën e tij do jetë Rufus e di këtë gjë.Mendova unë dhe largova sytë nga ai.
- Leonil më tha që ju jeni duke dal sëbashku.
Tha ai duke shikuar drejt ndërsa unë e shikova atë.
- Po!
Thash që të shikoja donjë ndryshim në fëtyrën e tij.
- Mund t'ju lë të dilni donjë ditë i besoj Leonil-it prandaj dhe po e lejoj këtë gjë.
Tha ai dhe unë rrotullova sytë.Nuk dua që ai të jetë kaq i qetë,nuk dua që të lejoj.Hhh shfryva frymën dhe shikoja rrugën. Por po harroj qe ky ka nje grua tani dhe nuk me mban mend. Kur ai ndali veturën dolëm dhe hyrëm në marketin që u ndalëm.
Teksa ecia pas Demos dukej sikur unë nuk isha me të. Ai nuk kthehej të shikonte se a isha unë, e mendon ky që unë mund të largohem nga ai mund të arratisem, se mendon aspak këtë. Po mendoj unë e nevrikosur ishte ndoshta pasi kisha nevoj për vëmendjen e tij më shumë,si fëmijët që qajn e dëshirojn vëmendjen kështu isha edhe unë. Zemra me rrahi fort kur pash qe vajzat po e shikonin, sa me zemeronin. DHe tani qe po ec me te e ndjeja vetën si një penges. Ose ndoshta nuk më pëlqenin sytë e ti mënyrën se si ai më shikonte, prandaj në mendjen time qëndronin vetëm mendime negative që më bënin të ndihesha jo mirë. Apo ishte se ai shikonte dikë tjetër kur unë isha këtu me të, teksa unë smund të mohoj ndjenjat që kam për të. Ajo dalje nga ajo shtëpi në fakt smë bëri të ndihem më mirë, nuk thash as edhe një fjalë dhe ndoshta kjo e bëri Demion të kthej kokën të më shikonte se a isha ende aty pas ti. Kur hyrëm në veturë përsëri vetëm muzika dëgjohej, ndërsa unë rrija shikoja rrugën e vetmuar që vetëm qielli po e zburonte e po i jepte jetë. Ndjeva që dy-tre herë Demion ktheu kokën nga unë por matej të fliste. Në atë muzik të qetë që dëgjohej pa pritur u bashkua edhe zëri i Demos në atë ritëm të qetë duke mu drejtuar mua.
- Çfarë të ndodhi kaq pa pritur.
Tha ai por si thash gjë. Përse e bëj vetën kaq të dobët, nëse e dua atë atëherë përse të ndaloj përse të ndaloj tani që ai ka nevoj për dikë që të kujtoj gjërat që pëlqente dikur e që bënte...Përse të ndaloj e të vuaj që e kam humbur kur mund ta ndimoj të rrikthej atë që i nevojitet. Mendova dhe sytë më shkuan në rrugë në një nga kafshët që po kalonte rrugën.
- Ndalo veturën.
Thash shpejt sa ai ashtu bëri.Hapa derën e veturës dhe vrapova para veturës.
- Çdreqin po ben?
Tha ai duke dal nga vetura ndërsa unë po kërkoja atë që pash.
- Me ty po flas?
- Pash një lepurë që kaloj.
Thash dhe ai shfryu frymën duke ulur kokën.
- Mendova se do e shtypjee...Por mesa duket shpëtoj.
Thash duke shikuar përtej rrugës.
- Eja lëre atë...
- Po të jetë lënduar.
- Hhh në rregull kërkoje unë po largohem.
- Në rregull unë as që po mendoja të largohesha nga këtu. Por pasi po me jep kete mundesi.
Thash duke ecur nëpër atë bari të gjelbërt me gjemba të pemëve të ndryshe.
- Ti je e çmendur.
Tha ai teksa kishte vendosur dorën tek dera e veturës dhe ndoshta bëhej gati të hynte në veturë e të largohej.
- E di qe eshtw ketu.
- Sa vjeçe je me gjith këto sjellje.
- Nëse do rrish vetëm aty duke më shikuar atëherë më mirë do ishte të largohesh.
Thash duke shikuar përreth.
- Hhh...