I droguar ne syte e tu

31

Më shikoj duke buzëqeshur ndërsa unë kisha ngrysur vetullat me atë që po bënte.
- Demion largohuu.
Thash dhe ai as që po lëvizte.
- Demion
Thash duke shkuar tek aii.
- Je çmendur eja.
Thash dhe dëgjova një veturë që po vinte.
- Demion mos me çmend ejaa.
Thash duke e tërhequr...
- Në rregull.
Tha ai dhe në momentin e fundi levizi.
- A jee çmendur...
Thash dhe aii më shikoj.
- Per ty Po.
- Me keto gjera nuk do me fitosh, unë të thash që ne të dyy sdo jemi bashkë.
Thash duke e shikuar.
- Jo pa u larguar ti nga ato punët e tua.

E di që ndoshta po bëhem shumë kokëforte e vërteta eshte qe dua që ta lë atë punë,kam frik dhe jo për vetën time por për të mund ti ndodh çdo gjëë.
- Nuk është kaq e lehtë,po të ishte që tani do e bëja.
- Une thash atë që kisha për të thëne.
Thash dhe u largova duke morrë telefonin, zemra ime ishte më shume se sa e lumtur kur dëgjova ato fjalë, më në fund sdi sa kam pritur dhe tani une duhet te sillem keshtu.

- Nëse nuk largohem ti kështu do vazhdosh të qëndrosh larg meje.
- Nëse nuk largohesh atëhere ti do vazhdosh të më shohesh me Marianon.
- Mos më çmend Matilda.
- Mund të shkosh,unë po thërras babin te me marre.
- Matildaa...
- Kaq kisha Demion.

Thash dhe ai shtrëngo nofullën.
- mesa duket une jam ai qe dua kete lidhje, ke te drejt po bej gabim.
Tha ai dhe unë largova sytë nga ai.
- Në djall pra, por harro qe ti jesh me të.
Tha ai duke u larguar i nevrikosur.Ndërsa unë nuk mund ta ndaloja.Kaq afër ishte kjo lidhja jonë dhe tani jam unë ajo që po e largoj.
Kur aii u largua thërrita menjëherë babain. Kam besim tek Demion dhe nëse vërtetë më do atëherë aii do e bëj nëse jo atëherë nuk e di fundin e kësaj..

- Përsërii.
Dëgjova zërin e babait dhe unë ktheva kokën.
- Po prap.
Thash dhe ai filloi ta shikoj.
- Je mirë dukesh e mërzitur.
Tha ai dhe unë ngrysa vetullat.
- Jo nuk kam gjë.

Kur mbërrita në shtëpi nuk shkova në dhomë si zakonisht por qëndrova në sallon duke shikuar TV.
- Matilda.
Dëgjova zërin e saj që më bëri të largoja syt nga TV e ta shikoja atë.
- Po.
- Vërtetë më pëlqeu Mariano dukej një djal i mirë i sjellshëm puntorë..
Tha ajo dhe unë ngrita njëren vetullë por nuk isha e habitur e dija që do e pëlqenin Marianon.
- Po ashtu është...
Tha ai epo Mariano ishte ashtu siç prindërit e mi duan i sjellshëm i pashëm i pasur puntorë. Përfekt për shijen e tyre prandaj dhe po hapnin këtë bisede.
- E vërtetë ashtu është por njëherë jam duke menduar vetëm për punën në kompani.

Thash dhe shkova në dhomë megjithate këtë herë isha shumë më e lumtur se zakonisht sepse në mendjen time kisha Demion dhe fjalët e tij që më bënin të buzëqeshja.
.
Kur u zgjova në mëngjes shkova menjëherë për tek kompania por para se të hyja mbrenda u ndala jashtë pasi Aleksandra ishte ajo që po më priste.
- Pse kjo supriz e bukur.
Thash dhe ajo bërë një buzëqeshje.
- U bë një kohë që nuk jemi takuar.
- Të mungova.
- As në ëndrra...
Tha ajo dhe unë bëra një buzëqeshje.
- Për çfarë je këtu.
- Ti e di shumë mirë,..Nuk dua që të takohesh me Demion më.
- Hhh mos ja fillo prap me këto gjëra.
- Duhet sepse ti nuk po kupton.
- Nuk e di përse do që të grindemi.Nuk më duket e arsyeshme kjo gjë.
- Nëse ti nuk ndërhyn në punët e mia atëher nuk kemi pse grindemi.
- Matilda.
Dëgjova një zë që më bëri të largoja sytë nga ajo.

- Mariano.
Thash duke bër një buzëqeshje i cili erdh tek unë.
- Ëë sapo më erdh një ide shumë e mirë se çfarë të....mos vallë ju ndërpreta.
- Jo Aleksandra sapo ishte duke u larguar.
Thash dhe ajo më shikoj megjithate u larguar duke rrotulluar sytë.

Kur hyrëm në kompani filluam menjëherë të shikonim me atë që Mariano kishte në mendje.
- Kur do takoheni me atë personin..
- Nesër besoj.
Thash duke shikuar dokumentet.
- Shpresoj që të pranoj këtë bashkpunim.
Nëse aii pranon një punë vetëm përfundohett me sukses.

Të them të drejtën sot nuk kisha aspak mendjen tek puna,po mendoja shumë gjëra sa ato gjëra nuk po më bënin të ndihesha mirë,ndoshta ishte edhe faji i dokumenteve kur shikoja që kishim aq shumë ishte sikur fryma po më ndalej dhe kisha nevoj të dilja.
E shikova Marianon dhe mbylla ato gjëra e u ngrita në këmb.

- Mariano,si thua të dalim kam nevoje për t'ju larguar ketyre gjerave.
Thash dhe ai më shikoj por pranoj me një buzëqeshje,dhe prap po ecnim nëpër rrugë sikur në Madrid,mirëpo tani nuk isha aq e qetë e habitur nga bukuria e vendit,po filloja të shqetësohesha se prindërit e mi vërtetë pëlqyen Marianon sa tani nuk e di çfarë do bëj, vërtetë Mariano nuk ka asgjë të keq që të mos e pëlqesh...
- Pa shiko.
Tha ai kur pa që në park njerzit tashmë ishin ulur e po pikturonin, kështu zakonisht janë ditët në park merrë nga një flet që jan aty në tokë e pikturon pamjen që ke përpara dhe kur përfundon lë fletën...Kushto unë pikturoja çdoherë.
- Do që të shkojm.
Thash dhe ai pohoj me kokë.
Të dy u ulëm në barin e gjelbërt me nga një fletë në dorë e me laps..Ai tashmë filloj të vizatoj pamjen që kishte përballë ndërsa unë po e kërkoja ende diçka të bukur që të pikturoja..
Bëra një buzëqeshje kur në fund pash një çift të bukur të ulur afër njërit-tjetrit vajza kishte vendosur kokën në supin e djaloshit.

- Si mendon.
Tha ai duke më treguar atë që kishte bërë, hapa sytë dhe u mundova të mos qeshja.
- E dii është e tmerrshme.
- Jo e tmerrshme vetëm se ke gabuar në disa vende..
Thash dhe u ula më afër tij...Kapa dorën e tij dhe sëbashku përmisuam disa gjëra në atë fletë.
*
-Nuk e di përse po e mbaj ende gjallë.
Tha ai teksa po fliste në telefon me Leonil e po shikonte nga larg Matildan dhe Marianon.
- çfare te ka thene Matilda, nuk besoj qe eshte ide e mire.
- Pse dreqin e mbron ajo, kjo po më çmend.
- Është miku i saj prandaj.
- Mik?? Ne djall, duken si dy te dashuruar, çfare miku ky.
- Unë besoj që znj.Matilda ka të drejt, poashtu nuk besoj që familja e saj do t'ju pëlqej shumë si një mafia qe je.
Tha ai dhe Demion ngrysi vetullat. Atë natë kur Demion u kthye e dinte që tashmë duhej të vendoste disa gjëra për atë që do vërtetë. Por nga ato mendime e largoj një dhimbje në kokë pasi pa pritur ju shfaq një kujtim që i kishte humbur ndoshta me vite.
-
- Nuk jam i mirë për të pikturuar.
- Unë vetëm sa fillova të të pikturoj ty.
- Ti je shumë e bukur sa nuk mund të të pikturoj.
- Shumë e ëmbël kjo por do pikturosh.
- Hhh në rregull.
-
Demon hapi sytë e kuptonte që diçka po i mungonte, donte sa më shpejt ti rrikthehej kjo kujtess që me vite e kishte humbur.
-
- Po dukem si një patatee qa është kjoo.
- Hahahahha.
- Wow Kaq e bukur sa më zëvendson me një patatee.
- Po bëjaa shaka u zemerove.
-
Bëri një buzëqeshje dhe shikoj armën që e kishte në tavolinë.
- Pse nuk me tregon vertet ate qe kishim Matilda.
Tha ai teksa mendonte për fjalët që Leonil dhe Matilda i than atij.
*
(Matilda)

Isha në shtëpi e ulur në tavolinë ishte edhe Mariano këtë herë ai më solli në shtëpii dhe kështu nëna e ndaloj të qëndronte. Dhe e di që ata e pëlqejn kaq shumë por kjo po më frikson, jo që kisha frik nga Mariano por nëse ndonjë ditë mendoj të bëhem me Demion atehere do kete edhe me shume probleme.

Kur mbaruam me ushqim u ulëm e po bisedonim babai fliste më shumë me Marianon pasi kishin edhe më shumë gjëra për të biseduar.Por në fund ai u ngrit duke na u përshëndetur dhe u largua.
- Sa djal i mirë.
Tha ajo duke hyrë brenda dhe unë po qëndroja aty e menduar.
*

Kur Mariano u largua nga shtëpia e Matildas po viziste per tek Hoteli. Por morr telefonin që e kishte afër ne ulsen tjetër pasi pa që po e thërriste nëna e tij. Megjithate kur kthej kokën nga rruga pa një veturë para tij  që ishte ndalur për shkak të semaforit që ishte në dritën e kuqe, por kjo shkaktoj një aksident të vogel pasi preku veturën.
- Dreq!

Tha ai duke dal nga vetura që ta shikoj.
- A nuk shikonn tii.
Dëgjoj një zë vajze dhe ktheu kokën ta shikoj, dhe pa po vajzën që sot në mëngjes po fliste me Matildan.

- Është vetëm një gërvishtje e vogël.
- Nuk më intereson,ti preke veturën time.
- Në rregull so problem mund të paguaj aq sa është dënimi.