I droguar ne syte e tu

Kujtimet e Rufusit

Demion u afrua afer meje teksa buzet tona ende po prekeshin, duart e tij u vendosen ner maices sime dhe ndjeva duart e tij te preknin gjyksat e mi. U shkeputa nga ai dhe hoqa maicen i cili beri te njejten gje. Zemra po me rrahte si e çmendur hoqa edhe sytjenat dhe ndjeva perseri duart e tij dhe buzet e tij qe po preknin trupin tim. Demion morri doren time dhe e vendosi te organi i tij teksa buzet tona putheshin. Filloj te hap pantollonat dhe dora ime u vendos ner te brendshmet e tij, gjuhet tona nuk ndaheshin megjithate mendja ime ishte tek dora ime. U ndala te merrja fryme teksa buzet e tij vazhduan te puthnin trupin tim  dersa hoqi edhe rrobat poshte. Mbylla syte me buzet qe shtrengova kur ndjeva doren e tij te me prekte. Disa pasthirrma u degjuan nga ana ime dhe Demion u afrua, duart e mia po preknin gjoksin e tij dhe perseri bashkova buzet me te tij.

- Demion!

U degjua zeri im teksa syte e shikuan ate te heqte pantollonat. U afrua dhe hapi kembet e mia, teksa degjohej frymarrja ime.

-Ama gjuhen, e ki shume t'embel.

Tha ai dhe me puthi, trupi jem ishte dorezu po me vinte shume nxehte edhe pse ne fakt nuk ishte aq. Largova buzet nga ai dhe u degjua pasthirrmat e mia kur ndjeva ate brenda meje.
.
Ngrysa vetullat pasii rrezët e djellit po ndriqonin në fytyrën time po këto rreze më zgjuan nga ai gjumë i mirë që po bëja,hapa ngadal sytë dhe ktheva kokën të shikoja Demion afër por jo ai nuk ishte aty...Kjo më bëri të dyshoj për mbrëme sr a ndodhi e gjithe ajo a qe vetem një ëndërr. Kur u ngrita u vesha e u rregullova, dola nga dhoma dhe shkova drejt e tek dhoma ku Demion supuzohej të flinte...por jo. Edhe kur zbrita poshtë ai nuk ishte aty,u largua..
*
- Atëherë mesa duket tani duhet të themi natën e mirë.
Tha Mariano pasi ndali veturën në shtëpin e Aleksandras.
- Faleminderitt.
- Qa the.
- Thash faleminderit.
- Për..?
- Hhhhh....lëree fare, ty nuk bën as të të falenderoj.
Tha ajo dhe Mariano bëri një buzëqeshje. Kur Aleksandra hyri brenda në shtëpi nuk shkoi drejt e tek dhoma por qëndroi afër në dritare derisa Mariano u largua dhe formoj një buzëqeshje...Seç kishte filluar ti pëlqenin këto takime me të.

Të nesërmen ajo u ngrit dhe po mirrej me punët e saj kur pa pritur erdh Demion.
- Mirë se erdhe.
Tha ajo dhe Demion morrë në krah Ruelin.
- Këto ditë po e le vetëm Ruelin.
- Smund çdo kund qe shkoj,Mirelda po kujdeset as une nuk po mundem të qëndroj vetëm në shtëpi.
- Nuk them të mos dalësh por më lajmro mua dhe unë vi qëndroj me të.
Tha ai duke e shikuar Ruelin.
- Mirelda.
Thërriti ajo dhe ajo menjëherë hyri.
- Merre Ruelin dhe ushqeje.

Kur ajo morrë Ruelin Aleksandra u drejtua nga Demion.
- Mund të bisedojm Demion
Tha ajo dhe ai pohoj me kokë.
- Mbrëme po mendoja shumë për disa gjëra, ne fakt kuptova që friksohesha dhe në fakt vërtetë po e xhelozoja Matildan jo per ty por nuk po më pëlqente që ti po na lije ne për atë, por këto ditë kam kuptuar disa gjëra dhe nuk të fasoj të them të drejtën. E di që ti prap do vish do qëndrosh me Ruelin por po friksohesha për Ruelin që ti do e harroje e nuk do kujdeseshe më për të...për ne.
- Sigurisht qe do e bej. Ruel është djali im!
Tha ai dhe Aleksandra bëri një buzëqeshje duke pohuar me kokë.

Shkaku që Demon u largua nga shtëpia e Matildas ashtu pa pritur ishte se dëshironte të fliste me Aleksandrën ashtu siç ajo dëshironte të fliste me të.
- Thuaj babait tënd që të mos më përfshi më në punët e tij e as të më thërras për ta ndihmuar ne punet e tij.
Tha ai kur Aleksandra përfundoj me fjalët e saj.
- Çdo të thot kjo.
- Që nuk do mirrem më me punët që jam mirrë më herët.
- ....
- Do zhdukem nga ajo botë, nuk do e rrëzikoj çdoherë jetën e djalit tim,ne nuk mund ta mbajm mbyllur, aii do rritet dhe të qëndroj në shtëpi nuk do jetë diçka që ai do të dojë. As ti mos qendro ne keto pune Aleksandra, Rueli nuk eshte nje loder eshte djali yne, nuk dua t'i ndodh diçka keshtu qe heq dore para se te jete shume vone.
Tha ai duke u ngritur në këmb. Mirelda erdh me Ruelin brenda në dhomë, Demion shkoj tek Rueli u ul sebashku me te, Demion qëndroi me të më shumë se zakonisht më shumë se 2-3 orë qene sëbashku, nuk dëshironte që Rueli të ndjente mungesën e tij. Kur ora u bë 15:12 u drejtua për tek shtëpia e tij dhe dokumentet që i kishte të mafiozëve të tjerë e që i mbante si kërcënim për ta vendosi t'ia dërzoj atyre,pasi tashmë vërtet kishte vendosur më që të heq dorë nga kjo punë. Një nga njerzit e tij erdh dhe ja dërezoj dokumentet dhe e urdhëroi t'ia dërgonte atyre dhe ti thoshte si shenjë paqe mes tyre. Demon shikoj orën që po mbante në dorë, e shikoj dhe e largoi nga dora.
-
- Shiko këtë e morra për ty.
-
Ngrysi vetullat dhe vendosi dorën në kokë duke mbyllur sytë.
-
- Shiko vetëm ky takim dhe nëse nuk të pëlqen atëherë nuk do të të bezdis.
- Hhh në rregull.
-
Demon po mbante sytë mbyllur pasi ndal-ngadal po i kujtohej ajo kujtimet që kishte humbur ato pjes që i kishte harruar.
-
- Ka marrë fund.
- Rufus më dëgjo.
- Nuk dua të të shohh më.
-
Demon hapi sytë dhe bëri një buzëqeshje kur e kuptoj se çfarë bëhej.

-(Të kthehemi në kohën para se Rufus dhe Matilda të ndaheshin)-

- Merri këto para dhe zhduku nga jeta e Matildas.
U degjua zeri i babait te Matildes ate mengjes qe do largoheshin.
- Më fal?
- E di që të nevojiten për shërimin e mamas tënde e di që kjo është më e rëndësishëm, më e rëndësishme se Matilda prandaj merri dhe mos i dil më përballë asaj.
Tha ai dhe Rufus po qëndronte duke e shikuar.
- Sot do ndahesh me të, sot do e largosh nga vetja ate.
- Nëse nuk e bëj.
- Për shërimin e mamas e di qe e pranon, le të jenë si dhurat nga familja jone.
Rufus e shikoj dhe uli kokën e dinte edhe ai që i nevojiteshin ato para sepse si çdo kush edhe ai dëshironte të shpëtonte maman e tij.
- Ne do largohem ashtu-keshtu lidhja juaj vetëm ka marrë fund.
Tha ai duke lën parat tek këmbët e tij. Dhe kur babai i Matildas u largua nga aty pas disa minuta kur mberriti ne shtepi pa Matildan që po vraponte.
- Matilda eja se do nisemii tani.
- Jo pa takuar Rufusin.
Tha ajo duke vrapuar dhe kur mbërriti tek Rufus ai e shikoj por nuk ishte shikimi që Matilda dëshironte ta shikonte.

- Ka morrë fund.
Tha ai keshtu biseda e tyre mbaroj ose lidhja e tyre, Matilda u largua me lotët që i pikonin ndërsa Rufus qëndroi aty për disa minuta,po ato minuta mendime e bën të vraponin e të shkonin për tek Matilda duke mos menduar se çfarë do ti thoshte nëse do e gjente në shtëpi duke harruar edhe fjalët e babait të Matildas që i tha atij. Por ai vrapi nuk ia vlejtii pasii Matilda tashmë ishte largur nga fshatii.

- Rufus je mirë.
Tha ai kur e pa Rufusin që po ecte i humbur, Rufus nuk u përgjigj vetëm eci për tek shtëpia e tij ku tashmë qielli ishte errësuar. Dhe kur hyri në oborrin e shtëpis së tij ai ndali hapat dhe shikoj orën që e kishte gjuajtur në tokë,morrë orën dhe e vendosi në dorën e tij. Sot nuk dëshironte të hynte brenda në shtëpi por kur pa që vetëm një dritë ishte e ndezur në shtëpi kjo e bëri të hy brenda e të shikonte se çfarë bëhej.

Kur hyri brenda ndezi dritat e korridorit dhe shkoi drejt e tek dhoma e mamas së tij.

- Fajii yttë është ti Ku*v.
U degjua zeri i babait tij.
- Çfarë dreqin po bën.
Tha ai kur e pa që babai i tij po mbante një thikë në dorë duke ja drejtuar mamas së tij qe ishte e shtrire me syte e mbyllur.
- Pse dreqin duhet të vish çdoherë i dehur.
Tha ai i lodhur dhe e shtyu jashtë dhomës saj.

- Ti i pa aftë çdoherë më del në rrugë.
Tha ai duke ja drejtuar thiken.
- Largoje atë gjë para se të bësh diçka.
- Tii duhej të sjellje para në këtë shtëpii por je kaq i pa aftë.