I droguar ne syte e tu

Nje dite tjeter

Demon ngrysi vetullat dhe eci drejt e në dritare të shikonte se çfarë bëhej se nga vinin ato zhurma.

- Demion na kane rrethuar.
Tha Aleksandra duke hyr brenda ne dhome.
- E shohh! Merre Ruelin dhe shko lart.
Tha ai kur pa që personat që kishte punsuar të qëndronin jashtë shtëpis që supuzohej të lajmronin ata tashmë ishin në tokë të vdekur.

- Lajmrova Uvjesinn që të sjell përforcime.
Tha ajo duke kapur Ruelin.
- Shko lart dhe fshiu diku, po më kërkojn mu do mundohem të bëj diçka,nëse e shoh që nuk mund te bej gje do dërzohem.
- Por ...
- Nëse jan për mua atëherë nuk më bëjn gjë tani për tani ata më dojn të gjallë.
Aleksandra:Do dal nga dera mbrapa..
- Jo mos dil andej.
Tha ai por Aleksandra tashmë dol nga ajo dhom. Tashmë personat vetëm po mundoheshin të hynin.
- Po hy unë.
U dëgjua një zë dhe Demion u ulë në karrige dhe morri armen. Kur dera u hapë hyri personi që mbante armen në dorë duke shpresuar se po i drejtohej Demios por jo nuk ishte ashtu. Demion po qendronte pas dere,i cili menjëher si e pa personin e goditi nga mbrapa,duke bërë që aii të bie në tokë

- Mbrapa mbrapa..
Dëgjoi aii një zë,diçka nuk ishte në rregull pasi personat tani nuk po mundoheshin të hynin brenda.
- Dreqq!

Tha ai duke shtrënguar nofullën pasi e kuptoj që Aleksandra kishte provuar të dilte nga mbrapa, menjëherë vrapoj për tek ataa. Kur mbërriti pa Aleksandran që ishte në tokë por Rueli nuk ishte aty.
*
(Matilda)
- Kjo është.
Thash kur mbërritëm ku tashmë ishte bërë mbrëmje, sot ishta tërë ditën me Marianon.

- Po,eja hyr.
Tani që po mi tregonte Mariano këto vende e ndjeja që doja edhe më shumë të shikoja vende të tilla.
- Gjithë këto ushqimee.
Thash tekaa shikoja llojet e ndryshme të ushqimeve që ishin aty.

- Në mbrëmje këtu është shumë më qetë se sa ditën,prandaj është shumë më mirë që erdhëm tani.
Tha ai teksa ne ecnim ende duke shikuar ushqimet.

- Atëherë do ende që të shikosh vendin apo po e përfundojm me këtë takim.
- Ç'thua sigurisht që dua të shikoj vendin më shumë.
- Pra pranon për një takim tjetër.
.
- Atëhere sii shkoj.
Pyetën ato të dyja menjëherë si hyra në dhomë. Ngrita kokën dhe shikova ato dyja, bëra një fytyrë të mërzitur ku kjo bëri që ato të ngrysin vetullat.
- A ndodhi diçkaa.
Tha ajo dhe buzët e mia  smund të rrinin pa formuar një buzëqeshjee.
- Shkoi shumë mirë.
- E dijja pasi qëndruat deri tani sëbashku.
Tha Adel dhe unë u ula.
- Para se të fillosh të tregosh se çfarë ndodhi më thuaj se a do dilni prap.

Pyeti Liza dhe unë pohova me kokë.
- Kur...
- Nuk e di për të ishte në rregull edhe nesër që të dilnim por..
- Nesër?
- Po,por nesër dua të dal me ju.
- Përse me ne,dëshiron të dëgjosh bisedat e njejta çdoherë ngrindjet tonaa,dyqanet me rroba.
- Po pra dëshiron të qëndrosh me Lizan që të bezdis vazhdimisht.

I shikova dhe ngrita supet lartë pasi nuk dija se çfarë të bëja.
- Ndoshta..
Fjala ime ndaloi kur më bëri telefonii.

- Alo.
- Jam unë Mariano,e di që nuk e ke shikuar numrin qe ta dhash prandaj të thërrita që ta ruash tanii..
Unë;Hahaahha në rregull.
.
- Ishte aii.
Tha Adel dhe unë pohova me kokë.
- Ma kërkoi numrin tim dhe ja dhash,prandaj më thërriti që të ruaja numrin e tij.
- Ju patjetër duhet të dilnii.
Tha ajo dhe unë u shtrita në shtratë.
.
Të nesërmen kur u zgjova Liza dhe Adel ishin zgjuar më herët duke më lën mua vetëm një shënim.
-Liza dhe unë kishim një punë,dhe besoj se do vonohemi,kështu që mos na prit e as mos na thërrit.-
- Hhh.

Shfryva frymën pasii e dija se përse e kishin bërë këtë. Kur u ngrita bëra një dush të ngrohtë kjo më bëri shumë mirë në atë mëngjes të bukur. kur dola në ballkon po shikoja vendin e bukur atë pamje që kisha përballë.