Koha e tashme

110 8 0
                                    


Tashmë ishte errësuar dhe aii mezi priste të takonte Matildan sepse kishte një lajm për të dhe në fakt nuk ishte i nevrikosur tani që gjërat në mendjen e tijj u sqaruan ai as që po mendonte të nevrikosej me të që nuk i kishte treguar që ata të dy kan qënë sëbashku...Tani për tani dëshironte të shikonte Matildën ku i dukej sikur tani pas shumë vite po e takonte. Kur ai ndaloj veturën dol menjëherë nga aty hyri në oborrin e shtëpis së Matildas pa që dritat brenda ishin të ndezura dhe e dinte që ajo ishte brenda por kur ai hapi derën ai gëzim për një moment ju largua dhe ngrysi vetullat.
Ai ngriti njërën vetullë kur pa Matilden në tokë dhe afër tij ishte Mariano që qeshnin të dy.

- Demon.
Tha Matilda.
- Erdha në momentin e gabuar.
Tha ai duke kryqëzuar krahët ndërsa Mariano u largua dhe të dy u ngritën në këmb.
- Ëëë..Jo ne...
Ajo ndaloj duke e shikuar.
- Ëë të shkoj unë me mire.
Tha Mariani.
- Do beje mire!
Tha ai duke e shikuar.
- Shihemi.
- Mariano ishte këtu për...
- Nuk më intereson aii, por dua ta di se kur kishe ndërmend të më tregoje qe të dy kemi qenë në lidhje.

Tha ai duke ngrysur vetullat edhe pse ai nuk shprehte emocionet që po ndjente tani për tani.

- Të kujtua.
- Jo e gjitha...
- Po po të tregoja ti sdo më besoje.

Tha ajo dhe ai ngriti njërën vetullë.
- Nëse ti nuk do që të jemi bashkë atëherë më thuaj drejt për drejt.
- Sigurisht që duaa.
- Ti nuk pranove kur të thash dhe tanii të shohh me atë sa përpak ndoshta do putheshit.
- Jo nuk është e vërtetë.

Tha ajo duke shkuar afër tij.
- Duhej të më tregoje më parë dhe jo unë të të vi pas teje si një idiot.
- Ajo që thash është e vërtetë,unë vërtetë të dua ty.

Tha ajo duke kapur dorën e tij.
- Si më do kur ti nuk pranoje të bëhesh e dashura ime.
- te thash pse jo, dhe ne fakt nuk e ke iden sa shume dua te jem me ty.
- Jo! Nuk dua të të forcoj nëse nuk do vertet, mos e thuaj vetem pasi te tham une.
- Sigurisht që duaa, dua vertet une, e di që je i nevrikosur tani por...
Fjala e saj u ndërpreh kur Demon e puthi.

(Matilda)

Sot në kompani nuk kisha shumë punë, Mariano nuk erdh sot prandaj pa të unë nuk kisha qa të bëja në kompani. Prandaj në mesditë dola me Janën e cila më thërriti.
Të dy ne ishim në kafe dhe unë po e dëgjoja atë teksa fliste, epo ndihej fajtore që mbrëmr ajo dhe Stiv ishin dehur dhe kishin kaluar natën sëbashku.
- Loresa kishte besime tek të dy ne.E unë e lejova që kjo të ndodhte.
Tha ajo pasi tashmë kishte humbur edhe besimin e Loresës dhe ndoshta as ajo vetë nuk e dinte se çfarë do me të vërtetë. Dhe të them të drejtën nuk isha unë ajo që kisha ndonjë përgjigjje për këtë a për të. Jana e do Stiv por edhe shoqërin që ka me Loresën nuk dëshiron që ta shkatrroj ose ta lëndoj atë.
- Unë mendoj që Stiv duhet të vendos se kë do vërtetë, sepse mbrëme kur ju pash të dy po e shikonin njërin-tjetrin me shumë dashuri..
Thash dhe besoj tashmë i njoh të dy por nëse mendojn që ata nuk mund ta vazhdojn lidhjen deri në funda atëhere një kësij lloj gabimi sduhet ndodhur.

Kur biseda me të mbaroj ajo u largua dhe unë shkova në shtëpi tashmë ishte bërë mbrëmje dhe sot nuk e kisha parë Demion nuk më ishte shfaqur si zakonisht dhe kjo ishte goxha e çuditshme. Ne ate vetmi dikush trokiti në derë, me vrap shkova e hapa por personi që pash nuk ishte ai që doja.
- Mariano.
- Erdha të flas me ty, je e lirë.
- Po sigurisht eja.

Thash dhe kur hyri të dy u ulëm.
- Për që nuk erdhe në kompanii,nuk ka problem.
- Jo në fakt do flisia për diçka tjetër.
Tha ai dhe unë ngrita njërën vetullë.
- Do flisia për Aleksandran.
Tha ai e unë ngrysa vetullat.
- Ajo më lajmroi në fillim për ty dhe Demion, me tha qe t'ju largoja mes njërit-tjetrit.
- Sigurisht që do e bënte.

Thash duke ngrysur vetullat.
- Prandaj kam disa ditë që qëndroj me të por nuk dua të kesh mendime të këqija për të apo urretje.
- Si të mos kem kur ti sapo me the qe...
- Mos u brengos, nuk besoj qe ajo do ju hy më ne mes.
Tha ai duke bërë një buzëqeshje.
- Ti po vije nga ajo.
- Po, jo qe ti ta urresh por dua te te them qe ne fakt ajo eshte shume e mire po te qendrosh apo edhe po ta njohesh me mire.
Keto fjal te mire qe i thote ndoshta eshte se ky ka pelqim per te, megjithate nuk eshte se une e urrej Aleksandren vetem se ne fillim me shume xhelozoja per te se sa qe e urreja.
.
- I ke ato dokumentet.
Tha ai.
- Po.
- Mi jep që ti plotësoj sot,e mandej nesër flasim.
- Në rregull.
Thash pasi biseda jonë tashmë mbaroj.
- Jaa.
-
Thash dhe vrapova pak por në dysheme kishte ujë sa këmba ime rrëshqiti ndërsa Mariano vrapoj të më ndihmoj por përfundoj edhe aii duke u rrëzuar mbi meje. E shikova dhe fillova që qeshë.
- Kështu kur mundohesh të bësh mirë.
Tha ai dhe unë qesha duke e shikuar. Por sytë më shkuan tek personi që hyri.
- Demion.

Kur Mariano u largua unë po e shikoja Demon e po mundohesha të sqaroja atë që ndodhi.
.
- Sigurisht që dua, e di që je i nevrikosur por..
Fjala ime ndaloj kur ai u afrua shpejt afër meje dhe preki buzët e mia ku kjo bëri perseri që zemra ime të ndihej më e gjallë se kurrë. Kur ai u shkuput nga unë hapa sytë dhe e shikova.
- tani e di pse me pysje per kete ore, duhej ta dija qe ishte nga një bukuroshe e quajtur Matilda.
Tha ai dhe unë ngrysa vetullat.
- Ti?
- Po, me kujtohet!

- E thua me te vertete?
- Për ditëlindjen e Janës ma morre këtë orë apo jo?
Tha ai dhe unë pohova me koke.
- Kur lidhja jonë përfundoj ti kishte të veshur një bluzë të kuqe dhe një fund të shkurt ngjyrë të bardhë.
Tha ai dhe unë mbeta..
- Rufus.
Thash ku këtë herë po e thërrisia vërtetë atë, tani eshte ky vertet, Rufusi im
- Oh Rufus!
Thash duke e përqafuar.
- Si, çfare ndodhii.
Thash dhe ai më shikoj dhe për një moment ishte sikur nuk dëshironte të më tregonte. U ulëm dhe ai më shikoj duke shfryu frymën.
- Një grindje mes babait time,përfundoj me vdekjen e tij dhe me harresën time.
- Çka?! Me vjen keq.
- Sot nuk dua flasim per ato kujtime,sepse per mu eshte sikur tani takohem pas shumë viteve.
- Atehere duhet ta festojm këtë.
Thash duke morrë një shishe verë.

- Sa për Mariano ai ishte këtu pasi më tregoi se po dilte me Aleksandrën,dhe se ajo nuk do hynte mes nesh.
- Prandaj dhe sillej ashtu Aleksandra.
Tha ai dhe unë ngrita njërën vetullë.
- Si sillej.
- Epo më e qetë, më e sjellshme më e butë dhe...
- Në rregull në rregull nuk thash të më tregoj çdo detaj se si sillej.
Thash e ai më shikoj duke buzëqeshur, mori gotën nga dora ime dhe la aty në tavolinë ndërsa unë e shikova atë. Ai u afrua dhe bashkoi prap buzët e tij me të miat.. Ku këtë herë nuk ishin si çdo puthje kjo ishte shumë më shumë e ashpërt e më shumë e zjarrët.
Dhe kur u shkëputëm nga ajo puthje,ai ngadal më kapi në krahët e tij ndërsa zemra ime rrehte fort teksa e shikoja atë. Mbërritëm në dhomën time,dhe ai mbylli derën dhe më lëshoi në shtrat, trupi im ishte bëri i gjithi flakë.
- Lepurushe sot e pergjithmon  je e imja.
Tha ai duke u afrua pesëri  dhe ndjeva buzët e tij të buta. Sytë e mi ishin të mbyllur teksa ai ngadale filloj të puth qafën time dora e tij preki belin tim duke vazhduar deri lart tek gjoksat e mi i cili më terheqi bluzën që kisha duke e hapur atë. Te dy po zhveshnim njerin-tjetrin sikur te mos ishim pare qe nje kohe te gjate edhe pse mbreme hiq me larg kaluam naten bashke, megjithate mbreme qe Demion sot eshte Rusufi. Mendja vetem e mendonte se sa shume e dua kete person. Me prekte ngadal me çdo puthje trupi im vetem sa dorzohej. Te dy tashme ishim te zhveshur, po puthja qafen e tij, gjoksin e tij teksa ai mbylli syte duke i shijuar. Ndjeva organin e tij brenda meje teksa levizja dhe qendroja mbi tij duart e tij preken gjoksin tim teksa frymarrjet tona degjoheshin.

--

I droguar ne syte e tuWhere stories live. Discover now