I droguar ne syte e tu

Ne mes te rruges

- Eja.
Thash pasi morra dokumentat por syte shikonin rrotull se a ishte Demion megjithate nuk e pashe prandaj dhe hyrem brenda ku nëna erdh menjëherë si dëgjoi zërin tim.
- Matildaa.
Tha ajo por uli pak zërin kur pa Marianon.
- Përshëndetje.
- Nënë ky është Maraino,Mariano kjo është nëna ime.
Thash dhe ai zgjati dorën.
- Gëzohem.
Tha ai dhe nëna buzëqeshi me një buzëqeshje të habitur, epo kjo nuk ndodh shpesh që unë së sjell një djal në shtëpi.Mariano u ul dhe babai filloi të bisedoj me të ndërsa unë po qëndroja në kuzhin me maman.
- Po përse nuk thërrite të tregoje sëpaku.
Tha ajo dhe unë ngrita supet lartë. Kur tavolina u mbush me ushqim u ulëm edhe ne nëpër karriget tona.

- Pra jeni takuar në Madrid.
- Po..
- Një ditë humbëm rrugën unë me vajzat dhe Mariano ishte ai që na ndimoi.
Thash dhe e shikova Marianon.
- Ushqimi qenka shumë i mirë ju lumshin duart.
Tha ai dhe nëna qeshi ndihej krenare për veten e saj e për ushimin që këtë herë kishte bër vete ajo.
- Faleminderit.

Tha ajo dhe babai filloj të na pyes se çfarë kishim në plan të bënim për kompanin.Kështu filluan edhe bisedat atë natë.

- Të mos ju pengoi më shumë është bërë vonë.
Tha ai duke u ngritur në këmb.
- Nuk ke pse më dërgon Matilda do shkoj vetëm.
- Po përse nuk qëndroni sot këtu...Është larg hoteli ku do shkoni edhe është bërë vonë.
- Ide e mirë.
Tha Nena dhe Mariano shikoj i habitur.
- Ëëë a jo jo...
- Mariano qëndro se ata sdo heqin dorë derisa të pranosh.
Thash duke buzëqeshur...Nga fytyra që ai bënte ndoshta po pendohej që pranoi për këtë darkë. Mirëpo përfundoi duke qëndruar këtu ne shtëpi, ora tashmë ishte 23:06, dhe ne ishim të ulur në tokë duke luajtur këtë herë me letra-karta. Pasi asnjërit nga ne nuk na zinte gjumi dhe kështu mua më erdh kjo ide në mendje. Unë isha me Marianon ndërsa nëna me baban.
- Çfarë bëree Mariano.
- Po si kuptoj kto lojrat e tuaj.

Tha ai dhe unë qesha, ishte një natë e gjatë por edhe e bukur.
Kur mbaruam me ato lojrat të gjithë ne shkuam nëpër dhomat tona, Mariano ishte në dhomën afër meje.
- Faleminderitt për sot.
Tha ai dhe unë buzëqesha duke hyr në dhomën time.
.
Kur u ngritëm unë dhe Mariano u ulëm që të ngrënim edhe pse të dy ne po luftonim që të dilnim e të shkonim në kompani por kur nëna do diçka ashtu duhet bëhet.

- Ju faleminderit shumë..
Tha ai kur këtë herë vërtet po dilnim nga aty.
- Më në fund.
Thash duke hyrë në veturë.
- Më duket se ishte diçka e tepërt të rrija tek ju.
Tha ai dhe unë e shikova.
- Jo ç'thuaa. Ata se kane problem.

Kur mbërritëm në kompani këtë herë filluam menjëherë punës,nuk kishim kohë as për pushim e as për mendime...vetëm për dokumentet që kishim nëpër këmbe e duar.

- Ja numri.
Tha ai ku deri tani po kërkonim numrin e pronarit të një kompanie që vendosëm të flisnim me të për bashkpunim.
- Më në fundd.
Thash duke e morr dhe e thërrita.

Herën e parë nuk u përgjigj por për së dyti biseda jonë vetëm filloi.
- Po,po...
Thoja unë teksa e dëgjoja atë që fliste qetë.
- Në rregull.
Kur ndala telefonin u ktheva nga Mariano.
- Më tha që mund të takohemi me të e të flasim ballë për ballë.
- Shumë mirë atëhere.

Këto ditë tani do shkojn vetëm në kompani duke punuar e duke menduar të bëjm diçka për ta shpëtuar dhe tani që edhe kjo ditë kaloj këtë herë Mariano shkoi më herët ndërsa unë qëndrova pak më shumë në kompani,derisa të gjithë puntorët u larguan. Kur zbrita hyra në veturë dhe po vozisia,por morra telefonin pasi po më thërriste Liza.
- Po, lizë.
- :Nga ke humbur..
- Nëpër dokumentet.
Thash dhe ajo qeshi.
- Kaq keq punët.
- Po,por me Marianon po mundohemi ta rregullojm problemin.
- Mariano është këtu?
- Poo..
- Mobn më duket mua apo këtu diçka po ndodh.
- Hhaha asgjë nuk po ndodh...
- Ëhmm.
Tha ajo, biseda nuk zgjati shume sepse e mbylla telefonin pasi degjova nje zhurme ne veture.
- Hhhh dreq.
Shfryva frymën kur u ndal vetura,rrotullova sytë dhe dola të shikoja se ku ishte problemi gje qe nuk është hera e parë që ndodh kjoo.
- Tanii vërtetë?!
Thash duke e shikuar unë që kuptoj në këto gjëra.
- Shkatrrohuu mos u rregullo kurrë- kurre mos u ndezzë.
Thash e nevrikosur po mi shkatrronte nervat kjo veturë.
- Nuk bëjn punë keto fjale.
Dëgjova një zë që më bëri të kthej kokën.
- Kot shfryhesh në të.
.

Demon po qëndronte në veturë teksa po shikonte shtëpin e Matildas. Nuk dinte as se çfarë të mendonte, kjo gjë po e nevrikoste aq sa nuk dinte çfare po bente.Tani ishte bërë si një budalla i dashuruar që kishte duart e lidhur.
Orët kalonin dhe aii nuk pa të dilte personi që hyri me Matildan, shumë herë mendja i thoshte të shkonte atyy por smund të mendonte se çfarë do mund të ndodhte më teje. Kur u largua nga aty gjumi as që i vinte në sy...Yjet po largoheshin dhe aii ende ishte zgjuar duke menduar. Pas një-dy ore gjumë ai u zgjua dhe zbriti poshtë, si fillim vendosi të shkoi të shikonte Ruelin pasi vetëm tek aii ndjehej i qetë.

Teksa mbante në krahë Ruelin Aleksandra po rrinte po shikonte ata të dy.
- Pash Matildan me një djal. Në fakt që 2-3 ditë i shoh bashkë.
Tha ajo mirëpo Demion nuk po i kushtonte rëndësii fjalëve të saj.
- E shikon Demion,ajo po zgjedh jetën e saj dhe tii nuk je në të.
Tha ajo duke u ngritur në këmb.
- Pse nuk e vazhdon jetën me familjen tënde.

Tha ajo dhe Demion e lëshoi Ruelin.
- Nuk kemi qene asnjehere familje, ti e di si e kemi kaluar ate nate qe beri te sjell ne jete Ruelin, une isha i dehur dhe ti qe ajo qe vendose ku te shkoj e gjithe ajo me tej.
- Ajo po të lë tyy se shikon. Une po qendroj me ty.

Tha ajo dhe Demon e shikoj.
- Me beso fjalet e tua as që hynë në veshët e mi dhe kurre sdo e bejn, keshtu qe mos u mundo me shume.
Tha ai dhe u ul duke e puthur Ruelin në ballë dhe u ngritë.
- Megjithate pas gjithe asaj qe ka ndodh, do të të jem falenderues për Ruelin.

Tha ai dhe u largua atë ditë ishte pak më i ngarkuar me punët, por kur u errësua u mundua që të mbërrij në kohë kur Matilda të linte punën. Por këtë herë nuk e kishte qëllimin që të fliste për atë personin që qëndron me të sot dëshironte të kishte një bisedë të qetë.

Kur mbërriti në kompani nuk pa as edhe një dritë të ndezur.
- Dreqq!
Tha ai dhe voziti më shpejt që të mund të mbërrinte Matildan. Por këtë herë fati ishte me të, pasi pa Matildan që po shikonte problemin e veturës. U ndal afer saj por Matilda nuk ktheu kokën të shikoj,Demion nuk e kishte ndërmen të dilte njëherë, por kur pa disa persona pak më larg që po e shikonin Matildan dol menjëher.

(Matilda)

Kur ktheva kokën pash Demion të mbështetur në veturën tij e duke më shikuar.
- Nuk kam nevoje për ndimen tënde.
- O Jo nuk e kisha ndërmend të të ndihmoja.
Tha ai dhe unë kryqëzova krahët.
- E përse u ndale atëhere.
Thash por më dukej se Demon nuk e kishte mendjen në atë se çfarë po thoja pasi sytë e tij po shikonin tjetër gjë.
- A ndodhi diçka.
Thash duke kthyer kokën nga ana që ai po shikonte.
- Gjithsesi eja se të dërgoj unë.

Tha ai dhe unë e shikova.
- Jo nuk dua faleminderit.
- Do që të dy të qëndrojm këtu në rrugë.
Tha ai dhe unë bëra një buzëqeshje.
- Nuk ke pse qëndron tii unë mund të thërras Marianon ai më dërgon.
- Dhe kush dreqin na qenka ky. Ohh prit eshte ai miku ytt i ëmbël.
Tha ai ashtu i mbeshtetur ne vetur dhe unë pohova me kokë.

- Po ai.
- Mjaftë me te se mund të jetë shumë shpejt i vdekur.
- Nëse ai i vdekur harroje që egzistoj unë.
- Më mirë të vdes ai se sa të të shoh me të.
- E shikon Demion këto gjëra këto punë vrasjet do jenë shkaqet që ne kurrë nuk do bëhemii bashkë dhe jo Mariano. Pastaj ti keshtu me the.
- Po sepse këtë punë bëjë unë.
- Sa do të doja që Rufusi i vjetër të rrikthehej.
Thash duke e shikuar.
- ;Aii nuk ishte kështu ai nuk vriste ishte e kundërta.
- Njerezit ndryshojn.
- Gjithsesi,mund të largohesh.
- Mos bëj kështu Lepurushee.
- Më thuaj a ishe tii aii që doje të qëndroja larg teje tani pse dreqin më del përballë.
- Sepse..
- Sepse çka? Tani tu kujtua qe mund te jem me dike tjeter.
- Ato fjalë ishin të verteta, megjithate teksa te shihja duke buzëqeshur me të, keta sytë teksa po drogonin dikë tjetër kuptova qe dua unë te jem para syve tu dhe jo dikush tjeter.

Tha ai dhe unë e shikova e habitur.
- Prap....prap kjo nuk ndryshon atë që thash më herët.
Thash dhe Demon eci ngadal drejtë rrugës.
- Çfarë bën.
Thash duke e shikuar ate qe ishte në mes të rrugës.
- Do vjen ndonjë veturë largohu.
U degjua zeri im i zemeruar.
- Demion.
Thash dhe ai më shikoj.
- Me mire te vdes se sa te te shoh me dike tjeter, une po te them qe te dua, nuk mund te bej asgje per kete qe jam nuk mund te ndryshoj megjithate te dua shume, ketu ne mes te rruges dua ta shpreh gjithçka qe kam per ty.