I droguar ne syte e tu

Madrid

Morra telefonin dhe thërrita vajzat, vetëm me to do mund ta largoja mendjen nga Demion.
-Po Matilda.
-Ka hyr edhe Adel.
-Po këtu jam.
U dëgjua zëri i saj, ndërsa unë shfryva frymën dhe po mendoja ti thoja po atë që kisha menduar deri tanii.
-Ndodhi diçka.
- Prindërit më than të shkoja për pushim në Spanje.
-Po kjo është një ide e mirë..
-Po por, nuk dua të shkoj me ta...prandajj...
- Do që të vijm ne me ty.
- Nëse doni, keni kohë, ky pushim do më bëj të ndihem më mirë por..
- Po unë mund ta marrë pushim.
-Vërtettë?
- Po. Adel ti?
- Edhe unë.So problem.
- Vajzaa ju dua shumë!

Kur biseda jonë mbaroj po ndihesha shumë mirë që kisha dy mikesha të mira si keto,por këtë herë po falenderoja edhe prindërit që ofruan këtë ide. Këto rrugë që po eci më bëjn që të mendoj për shtëpin e Demos.
Kur e di se ku është edhe unë të mos mundem të shkoj a ka më keq.

Mendova unë dhe kur nata ra shkova në shtëpi, prindërit mezi po prisnin të dëgjonin përgjigjjen time.
- Po mendoja të shkoja me vajzat, jo që sdua me ju,por...
I shikova dhe për çudi ata nuk po thonin jo,pasi fytyra e tyre e qeshur po tregonin tjetër gjë.
- Me kë të ndihesh më mirë, aq sa ti je mirë shko me kë të duash.
Tha ajo duke më përqafuar.
- Jan dakort ato.
Unë:Po.
- Shumë mirë atëherë ky pushim do të të bëj të ndihesh mirë e të harrosh çdo gjë.

Tha ajo dhe unë bëra një buzëqeshje.

Po ecën kaq bukur, po përse me Demion nuk ecën kështu. Përse duhet të kemi vetëm ndarje. Apo ndoshta fati ynë nuk është të jemi bashkë me njërin-tjetrin.
- Kur do shkoni.
- Pas dy-tre ditëve.

Kur shkova në dhomë nuk ndihesha më aq e lumtur prap kisha ato ndjenjat e hidhura që më bënin të ndihesha keq, të qaja,e të rrija vetëm... Kaq shumë gjëra që po më ndodhin këtë vitë dhe ndoshta gjëja me e mirë ishte qe takova Demion, të shikoja sytë e tij,të prekja buzët e tij,të shikoja buzëqeshjen e tij,por ja prap vjen fundi ynë duke u ndarë nga njëri-tjetri. A është kjo e drejtë. Mendova unë teksa u ula dhe poshtë shtratit morra kutin që kisha.
Dhe kur e hapa, bëra një buzëqeshje kur pash pikturën e Rufus që kisha bërë në atë pushimin veror.

*
Demon këtë herë ishte ulur në zyrën e tij, spo i bënte punën e tij por në fakt po mendonte. Tashmë kishin kaluar disa ditë që nga ajo natë dhe aii e kishte mendjen tek Matilda. Më as nuk i punohej e asgjë, vetëm rrinte duke menduar...
- Sheff.
Dëgjoi një zë që e largoi atë nga mendimet e tij.
- Po.
Tha ai kur pa personin që kishte punsuar.
- Përse je këtu?
- Nuk besoj që më mund të vazhdoj punën, sepse sot pash Znj.Matildën me valixhe dhe në dorë mbante një biletë.
- Çkaa?
- Mesa duket është duke shkuar jashtë vendit.
Tha ai dhe Demon ngrysi vetullat.
- Ku në cilin vend.
- Nuk e pash,nuk munda ta kuptoj.
- Pse ky dreq udhëtimi kaq pa pritur.
Tha ai dhe duke shtrënguar dorën.
- Në rregull mund të dalësh.
Tha dhe ai dol, ndërsa Demionpo shikonte i nevrikosur.

- Mos ka ndodhur diçka. Pse dreqin të largohej kaq pa pritur.
Tha ai dhe sytë i shkuan tek telefoni i tij, por e dinte se smund ta lajmronte, duke qendruar Matilda ketu aii eshte me i qetë sepse e di se çfarë bënte e ku eshte nuk shqetësohej për të, por tanii që ajo u largua seç po e pengonte kjo gjë.
- Nuk eshte në rregull kjo.
Tha ai i nevrikosur.

(Matilda)

- Shihemi e dashur kujdesu dhe na lajmro ne çdo moment.
- Në rregull mama.
Thash duke e përqafuar.
- Baba në kompanii...
- Mos u brengos,do mirrem unë në ato punë.

Kaq shpejt kaluan 3-ditët dhe ja tani po largohesha.
Pasi u përshëndeta me prindërit vrapova për tek Liza dhe Adel para se të ndryshonin mendjen ata të dy sepse mamaja vetëm filloj me ato shikimet e saj e me mendimet se po bënin gabim që po më lejonin të shkoja vetëm me ato të dyja.