I droguar ne syte e tu

Parku i lodrave

- Hhh po ju vajzat gjithçka tregoni mes vete.
- Pra tii nuk do më tregoje për puthjen.
- Hhh ishte një puthje miqsore.
Tha ai dhe unë ngrysa vetullat.
- Po bëj shkaka e bëra që të merria telefonin e saj.
- Në rregull tani nuk po kuptoj asgjë...Trego nga fillimi se çfarë dhe si ndodhi e gjithaa.
- Hhh,kur të dërgova në spital ata filluan të më fajsonin mua menduan që unë e bëra...Më dërguan në burg dhe aty u plagosa.
- U plagosee??
- Nuk ishte diçka serioze, aty takova Lizan ajo më tregoj për ty dhe aty e kuptova që ti ishe mike me të, e putha të merria telefonin që të shkruaja me ty.
- Të gjithë këto..
U ndala dhe e shikovaa.
- Dhe po ashtu e thërrita kur ishe në Madrid për ty, qe ta dija ku ishe.

- Pra ti e përdore.
- Jo..epo... nuk e kisha atë qëllim.
Tha ai dhe unë ngrita njërën vetullë.
- Ee me më thuaj tani sa i pashëm ishte ai psikologu.
Tha ai dhe mua mu kujtua biseda që kishim bërë për të pra aty nuk ishte Liza por Demion..
- Shumë i pashëm.
Thash dhe ai ngriti njërën vetullë.
- Çka mendon se unë po të jem me ty nuk kam të drejt të pranoj a është a së i pashëm.
- S'them gjë unë,mendimi yt është ashtu siç unë kam mendimin për Lizan edhe ajo është e bukur.
- Më fal.

Thash dhe ai vendosi duar të në murë e më shikoj.
- Ndonjë problem.
- Nuk dua të takosh Lizan, ajo çdo gjë do mendoj qe po e bën për tëë...mandej do lëndohet shumë kur të kuptoj të vërtetën.
- Nuk kam arsye përse të largohem, po të ishe e dashura ime do të të dëgjoja por ja që nuk je.
Tha ai dhe unë e shtyra, qe te ecja.

- Lepurushee.
Tha ai duke më kapur dorën dhe u afrua duke më përqafuar nga mbrapa.
- Po xhelozon.
- Jo.
Thash duke u munduar të largohesha nga ai.
- Ti e din që unë të dua ty.
- Në fillim ashtu mendova vërtetë por tani jam në dysheme për këtë.
- Në rregull nuk do takohem më me të.
Tha ai dhe unë u mundova të mos formoja një buzëqeshje në fytyrën time.

- Kjo nuk ndryshon asgjë.
Thash dhe u largova nga aii...por ndalova hapat dhe u ktheva prap nga ai.
- Për atë takimin që the, si thua për nesër në mbrëmje. Por unë do vendos se ku do shkojm.
- So problem për mua.
- Atëherë shihemi nesër në mbrëmje.
- Po sikur të rrinim edhe pak sëbashku.
- Ky takim sdo të thotë që ne të dy do jemi bashkë.
- Unë jam duke u munduar te mos merrem me me ato pune..
- Shihemii nesër.

Thash duke formuar një buzëqeshje dhe u largova nga aty. Kur mbërrita në shtëpi pash një mesazh nga Jana.
-Bisedove me Rufusin.-
-Po do shihemi nesër.

Thash dhe e lash telefonin, kishim në planë të dilnim sëbashku ashtu si bënim në kohërat e vjetra. Shpresoj që ky planë i tyre të bëj punë për diçka.
*
- Atëherë si mendon.
- Duhet disa përmisime por si hera e parë kërceje bukur.

Tha Aleksandra duke larguar shikimin nga ai, të dy tani po dilnin nga salla e kërcimit që kishin qenë. Tashmë ishte errësuar dhe të dy po ecnin.

- Ti e din që Demiondo jetë çdoherë pranë Ruelit, është djali i tij nuk e ka të lehtë të largohet.
- Ne ishim shumë mirë derisa erdh Matildaa.
- Nuk besoj, nu besoj qe ne lidhjen tuaj ka dashuri.
Tha ai dhe Aleksandra e shikoj.
- Përse fletë sikur e kupton lidhjen që kam me Demion. Flet sikur i kupton te gjitha.
- Sepse edhe unë kam një vajzë por qe ish gruaja ime më tradhëtoj. Ndërsa tek ju-ju nuk jeni të martuar dhe nuk ka dashuri mes jush,ndërsa ne ishim të martuar 4 vjet dhe ajo në fund shkoi tek një person tjetër.

Tha ai dhe Aleksandra e shikoj.
- Më vjen keq.
- Nuk e kuptoj do qe ta rrikthesh atë kur dashuria mes jush nuk jeton, e vërtetë që do jetë e rënd për Ruelin kur të rritet të ketë dy prindër të ndarë,por do jetë më mirë se sa t'ju shohë të grindeni.
- Hhhh..
Shfryu frymën ajo dhe Mariano dol përballë saj.
- Je dakort për takimin e dytë.
Tha ai dhe Aleskandra formoj një buzëqeshje.
- Joo.
*
(Matilda)

Kur u ngrita menjëherë shkova në kompani ku këtë herë u çudita kur pash Marianon të parin aty.
- Hejj.
Thash dhe ai më shikoj me një buzëqeshje.
- Atëherë po mendoja që ato mobilje ti vendosnim aty.

Tha ai dhe unë e shikova atë,seç kishte një ndryshim tek ai,ose ndoshta më dukej mua.
- Atëherë.
- Ide e mirë.

Pasi mbaruam me rregullimin e kompanis Mariano u largua por menjehet pas tij u largova edhe unë. Kur shkova në shtëpi po përgaditesha për mbrëmjen që do dilia.

Vendosa të vishia një fustan ngjyrë te kuqe i ngusht deri tek beli dhe nga posht i lëshuar deri tek gjunjët.Flokët i lëshova dhe bëra një grimë të lehtë. Kur përfundova zbrita poshtë po në kohë.
- Zonjush ju pret një zotëri jashtë.
- Në rregull.
Thash duke morrë çantën dhe dola nga aty.

Sytë e mi shikuan prap fytyrën e bukur të Demios dhe ndoshta për një çast të dy humbëm në shikimin e njërit-tjetrit.
- Çelsat.
Thash duke zgjatur dorën për çelsat e veturës, tashmë e kisha vendosur vendin se ku do shkonim.
.
- Ndihesh mirë.
Thash pasi aii vendosi dorën në kokë.
- Po..
Tha ai duke kthyer kokën nga unë.
- Ku do shkojm.
- Supriz do jetë.
Thash duke formuar një buzëqeshje dhe ai pas pak tha.
- Gezohem qe pranova mendimin e Leonil kur me tha per ty.
Tha ai dhe unë bëra një buzëqeshje.
- Edhe unë.

Kur ndala veturën tashmë mbërritëm aty ku kishim vendosur unë Stiv e Jana..Kur dolëm nga vetura Demon qëndroi duke shikuar.
- Nuk prisje këtë apo jo.
Thash duke e shikuar.
- Parku i lojrave do ishte mendimi im i fundit.

- Hejj Matildaa.
Degjova zerin e Janes.
- Erdhët më në fund.
Tha ajo duke ardh drejt nesh.
- Kur thash takim nuk e kisha edhe për ata të dy.
- Ata jan miq tanë.
Thash duke e përqafuar Janën.
- Rufus.
Tha Stive ku Demion kishte kryqëzuar krahët.

- Të shkojm.
Thash duke e tërhequr Demon.
- Kjo ishte një ide e mirë...
Tha Jana dhe unë pohova me kokë,Loresa nuk ishte kishim vendosur të ishim vetëm ne të 4-tër.

- Eja të gjuajm me armë Rufus.
Tha ai dhe ne u ndalëm duke shikuar Stiv.
- Po e qëlluat këtë shishe 3-herë do fitoni një nga këto gjërat.
- Ke frik se do humbësh.
- Kjo është shumë e leht për mua.
- Në fakt ti ishe ai që humbje më së shumtiii ketu.
- Hhhh...
Shfryu frymën aii dhe morrë armën që këtë herë nuk ishte e vërtetë, ndryshe nga ato qe ai mban. Ai u ndal dhe drejtoj armën nga shisha që ishte.Ai ka përdorur armë të vërtetë kjo për të së asgjë.

- Kemi një fitues.
U dëgjua zëri i personit që punonte.
- Cilën nga këto dëshironi.
Tha prap ai ndërsa unë e shikova Stiv të dëshpëruar që humbi dhe Demion ishte ai që fitoj.

- Atë aty.
- Urdhëronii.
Tha personi duke zgjatur një lodër lepurushi.
- Kjo për ty.
Tha ai kur u kthye nga une.

- Ejanni ju të dashuruar tani unë do zgjedh ku do shkojm.
Tha Jana dhe unë që tani e dija se ku do thoshte.
- Prit ta gjejë...Tek rrotulluesja.
- Po.
Tha ajo dhe ne qeshëm. Stiv dhe Jana u ulën sëbashku unë e Demion.

- Vërtetë çfarë po mundoheni te beni.
Tha ai duke më shikuar teksa ne shkonim më lartë.
- Çfarë do thuash.
Thash teksa ai kerkonte pergjigje per gjithe keto.
- Ata jan miq e tu, të njohin shumë kohë më parë. Dëshirojn që të të ndimojn që ti rikujtosh ata.
Thash duke e shikuar po shumë shpejt sytë më shkuan tek Jana dhe tek Stiv që ishin ulur e po flisnin qetë shume qetë në fakt.
.
Kur zbritëm nga aty unë e Demion u larguam nga ata të dy sepse dukej që ata të dy kishin humbur në bisedën e tyre.
- Të marrim nga një akullore.
Thash kur i pashe teksa Demion buzëqeshi duke më shikuar.
- Osee jo lëre.
- Përse..
Tha ai duke ngritur njërën vetullë.
- Ti nuk i pëlqen akulloret e pambukut prandaj nuk dua.
Thash dhe ai shikoj i habitur.
- Por kjo nuk do të thotë të mos marrësh ti.

Tha ai dhe të dy po ecnim unë teksa mbaja në dorë akulloren e duke shikuar lojrat dhe njerzit.
- Është shumë bukur..
Thash duke shikuar gjërat përreth dhe vërtetë ashtu ishte. Ishim si dy te femije perseri.
.
- Demion kjo orë.
Thash pasi e preka me dorë dhe ende doja të di se a është ajo orë e njejtë a jo.
- Këtë e kam qe nje kohe, nuk e kam larguar  vetem kete e kam nga dita qe u zgjova  e ndjeja që kjo është e rëndësishme ose ndoshta personi që më ka dhën është i rëndësishëm.
Tha ai dhe unë e shikova e habitur.
- Hejh Shikoo.
Dëgjova një zë që bëri të kthej kokën pash një djalosh ku unë kisha prekur maicen e tij me akullore, ende duke mos e shiku mire ai me shtyri.
- Kujdes me duar..
Tha Demion duke vendosur dorë në supen e tij.